Przeczytajcie proszę do końca. Jest to myślę dość ważny rozdział (zwłaszcza 11 i 12 🌷)
🌺 Historia 🌷 Chińska legenda głosi, że tajemnicę produkcji jedwabiu odkryła 2600 lat p.n.e. żona mitycznego Żółtego Cesarza Huang Di. Cesarz poprosił ją, by sprawdziła, cóż to za szkodnik niszczy drzewa morwowe w pałacowych ogrodach. Cesarzowa Xi Lingshi zauważyła, że białe larwy żerujące na liściach drzew przędą błyszczące kokony. Gdy jeden z kokonów przez przypadek upuściła do gorącej herbaty okazało się, że można wyciągnąć z niego delikatną nić. Tak narodziła się sztuka produkcji jedwabiu, którą Chińczykom udało się zachować w tajemnicy przez 2 tys. lat. 🌷 Tyle legenda, tymczasem badania archeologiczne wskazują, że najstarszy znaleziony w Chinach kawałek jedwabiu powstał już 3600 lat p.n.e.! W Państwie Środka jedwab miał szczególne znaczenie i wszechstronne zastosowanie. Jedwabne szaty, jako przywilej cesarskiego dworu, były symbolem statusu społecznego. Szlachetnej tkaniny używano również do produkcji strun instrumentów muzycznych, żyłek do łowienia ryb, sznurów i tasiemek oraz jako luksusowego materiału w piśmiennictwie i malarstwie. Płacono nim podatki i wynagradzano urzędników. Jedwab stanowił podstawę starożytnej chińskiej gospodarki i był środkiem płatniczym równie cennym jak złoto czy srebro. 🌷 Do V wieku p.n.e. hodowla jedwabników upowszechniła się w sześciu chińskich prowincjach. Przez kilka miesięcy w roku kobiety strzegły jedwabników, dokarmiały je oraz pracowały przy rozwijaniu kokonów, przędzeniu nici, tkaniu oraz malowaniu i haftowaniu jedwabiu. 🌷 Przez 2 tys. lat Chińczycy posiadali monopol na produkcję jedwabiu, która stanowiła jedną z najpilniej strzeżonych tajemnic Chin. Każdemu, kto odważyłby się zdradzić sekret jedwabnictwa, groziły tortury i kara śmierci. 🌷 W Europie, w okresie Cesarstwa Rzymskiego, jedwab wart był fortunę często większą niż złoto. Nic więc dziwnego, że władcom Bizancjum zależało na zdobyciu sekretu jego wytwarzania. Tajemnica jedwabiu została przemycona z Chin do Konstantynopola dopiero w 552 r. Brawurowego wyczynu dokonali dwaj mnisi przekupieni przez bizantyjskiego cesarza Justyniana, którzy ukryli jajeczka jedwabników we wnętrzu bambusowych kijów. Dzięki temu hodowla jedwabników dotarła do Bizancjum oraz basenu Morza Śródziemnego. Klientami cesarza stały się wszystkie królewskie dwory Europy, ale jemu także nie udało się utrzymać sekretu w tajemnicy. Produkcja jedwabiu rozpowszechniła się na Italię i Hiszpanię, w XII w. dotarła do Francji, a do XVII w. była już znana w całej Europie. Bezpośrednio z Chin jedwabnictwo dotarło do Persji, Japonii oraz Tajlandii. 🌺 A czym właściwie jest jedwab? 🌷 Podobnie jak wełna, jest włóknem pochodzenia zwierzęcego. Jedwabna nić powstaje z kokonów, które wytwarzają gąsienice wątpliwej urody motyla, przez kilkanaście dni przed przepoczwarzeniem się w dorosłego owada. Jedwabnik morwowy (Bombyx Mori) to jedyny ze 150 tys. gatunków motyli, który został udomowiony przez człowieka. Jego dzikim przodkiem, który w starożytności dostarczał na chiński dwór nici o niezwykłych właściwościach, był Bombyx Mandaryna. Poniżej widzimy kolejne stadia rozwoju jedwabnika:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
🌷Każda samica składa ok. 800 jajeczek wielkości główki szpilki, z których wykluwają się żarłoczne gąsienice. Przez miesiąc żerują na liściach morwy, a każda z nich pochłania... 50 kg dziennie! Ale to jeszcze nic w porównaniu z całym okresem wychowu, podczas którego gąsienica pożera aż... 500 kg liści! A tak prezentuje się drzewo morwy:
