CHAPTER49: MISSIONARIES LOVE

95 10 8
                                    

Glent Christopher Wester's POV

Nagmadali akong umalis sa lugar kung nasan ako kanina matapos sabihin iyun sakin ni lolo.

Iniisip ko kung anong isa pang paraan ang sinasabi ni lolo.

"What is it!"- pagsisigaw ko dito.

Wala na akong pakealam total wala namang mga Minrus na nandito.

Pinikit ko ang mga mata ko saka pumasok ang isang sitwasyon o nangyari noon sa aking isipan.


"Anak, ikaw ang nakatadhanang pumatay sa mga kadiliman"- saad ng lolo ko sa papa ko.


"Alam ko ama. At wala nang ibang paraan pa para mawala sila kundi ang patayin ko ang sarili ko para sa mga kalahi ko at para sa kaligtasan ng Fartolia"

"May isa pang paraan anak"- napatingin sa ibang direksyon ang lolo ko.

"Ano iyun ama?"


*


Nakita ko ang ama ko na may kasamang isang babae mula sa di kalayuan.


Magkahawak kamay sila ng babae na sa pagkakaalam ko, ito ang ina ko.

"Tingnan mo apo. Anong nangyari sa iyong ina at ama habang sila ay nagkahawak kamay?"

Tiningnan ko lang ang lolo ko sa sinabi niya.

"Alam mo na iyan sa puso at isipan mo apo. Isipin mo kung ano ang pinagkaiba."


Napatingin nalang ako sa direksyon nila mama at papa dahil hindi ko talaga naintindihan ang sinasabi ni lolo.

"Tingnan mo nga ako. Bakit mo nagamit ang teleportation skill mo nung kasama mo si Zhikia?"

"Now I know what's the difference, my mama and papa's eyes are not shining while nakahawak sila sa kanilang mga kamay a- "- napatigil ako saka ko naalala ang nangyari noong gabing iyon habang kahawak kamay ko si Zhikia.

Nag-iba ang kulay ng aming mga mata.

"Yun nga, nagawa mo ngang gamitin ang teleportation skill mo kay Zhikia, diba hindi pwedeng magamit ang teleportation skill mo kapag may kasama kang iba? Magagamit mo lamang ito kapag ikaw lang mag-isa, pero bakit kay Zhikia gumana? Alam mo na ang sagot diyan Glent"- ngayon alam ko na.


***


"To kill yourself is the last thing you can do anak"- giit ni lolo sa ama ko.

"Alam ko at ama wala na akong magagawa doon dahil handa akong patayin ang sarili ko para sa kaligtasan ng Fartolia at ng mga Minrus. Bukod pa doon ama, mahal ko si Rotchel kahit isang normal na Minrus lamang siya"

Napatango ang lolo ko sa sinabi ng ama ko.

*

"Now you already have the idea Apo. Alam kong alam mo na kung ano ang ikahuling paraan. Way back from the past kung ano ang kulang sa mga lower na Minrus." - huling tugon ni lolo sa akin.


*

Agad kong binuksan ang dalawang pares ng aking mga mata.

I already know the answer.

To think, bakit ko nga ba nagawang gamitin ang teleportation skill ko with Zhikia?

Bakit nga ba nag-iiba ang kulay ng aming mga mata ni Zhikia habang nagkahawak kamay kami ng gabing iyun.

Alam ko na rin kung bakit ang pagpatay nang kanyang sarili ang ginawa ni papa nun dahil hindi gagana sa ama ko ang sinasabing panghuling paraan para mapatay ang mga kadiliman.

Dahil napamahal si papa sa isang normal na Minrus na kung saan gagana lang ang panghuling paraan para sa dalawang parehong mga Missionaries.

Gagana itong panghuling paraang ito sa dalawang missionaries na nagmamahalan.

Pag-ibig nga ang panghuling paraan bukod sa patayin ng isang nakatadhana ang kanyang sarili para sa mga kalaban.

Ang pag-ibig na nararamdaman ko kay Zhikia.

Ang nararamdaman naming dalawa.

Pagibig na hindi naibigay sa mga lower na Minrus noon.


"I knew it"- sambit ko sa sarili ko.

Lumabas ako mula dito sa kung nasan ako ngayon.

Salamat lolo sa mga ideyang ipinakita at pinaalala mo sakin.

Maililigtas kita lolo.

Maiiligtas ang Fartolia at ang mga Minrus ng hindi magagamit na patayin ni Zhikia ang kanyang sarili dahil ayaw na ayaw ko rin iyung mangyari.

Mahal namin ang isa't isa.

Agad nalang kumidlat ang kalangitan at nagiging kulay itim ang kalawakan.

Bukod pa doon, nagsisimula ng gumagalaw ang lupa.


"Ito na ang simula ng labanan"

Tale of Missionaries |#PHTimes2019| (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon