"Luhaaaaan!!!!"
"Hmmmmm.."
"Uyan açım!"
Gözlerimi zorlukla aralayıp yatakta oturan sevimli kuzenime baktım.
"Git ye o zaman?"
"Yah! Küçücük bir kabın kapağını kapatıp poğaçaları bile korumayı beceremiyorsun! Beni nasıl koruyacaksın?!"
"Sen de erkeksin Soo. Birileri seni korumak zorunda değil."
"İyi ben dışarı çıkıyorum. Bir şeyler yiyeceğim."
Tam yataktan çıkacakken bileğinden yakalayıp yatağa çektim.
"Yarım saat daha uyumama izin verirsen seni kahvaltıya götüreceğim."
"Söz mü?"
"Söz. Şimdi uslu uslu yat yanımda."
Kollarımın arasına sokulup sessizliğe gömüldü. Bir gün sevgili olduğumuzda böyle yaparsa, onu kesinlikle rahat bırakmayacaktım.
Güzel bir uykunun ardından gözlerimi yavaşça araladım. Kollarımın arasında sessizce yüzümü inceliyordu.
"Uyandın~"
"Çok mu uyudum?"
"Hmhm.."
"Saat kaç?"
"Şey.. Yarım saat uyumak istediğinin üzerinden üç buçuk saat geçti."
"Neden beni uyandırmadın?"
"Çok güzel uyuyordun. Kıyamadım~"
Saçlarından öpüp sıkıca sarıldım. Ne yaptığımın farkına varınca geri çekilip yataktan kalktım.
"Aç kaldığın için üzgünüm. Hemen hazır olurum."
Odama gidip üzerimi değiştirdim. Alt kata indiğimde tüm sevimliliğiyle koltukta beni bekliyordu.
"Gidiyor muyuz???"
"Evet gidiyoruz. Sanırım hava biraz rüzgarlı. Üzerine bir şeyler al gel hm?"
"Tamam.."
Homurdanarak odasına çıktı. Dakikalar sonra bir eşofman üstüyle geri geldi. Elindekini aldım ve katlayıp sırt çantasına yerleştirdim. Çantasını açtığımda dosyayı almamış olduğunu fark edip odasına çıktım. Okula vereceğimiz bir kaç evrak vardı. Onlar da her işi becerebildiği için onun göreviydi. Fakat unutmuştu. Bunu daha ilk günden ailesini özlemiş olmasına bağlıyordum.
Evden çıkıp kahvaltı edebileceğimiz bir yere gittik. Açlıktan nefes bile almadan yemek yiyordu.
"Kore yemekleri yapan bir yer bulmalıyız Soo. Yeme alışkanlıklarımızı tamamen değiştirmek istemiyorum."
"Katılıyorum! Ama yine de her gün hamburger yiyebileceğimi unutma."
"Biliyorum.. Ekmeğin arasına bir şeyler tıkıştırıp yemek en sevdiğin şey ama düzgün beslenme konusunda da ailelerimize söz vermiştik."
"Endişelenme, Minho babam ve Chanhyun baban bizim için bir defter hazırladılar. Birçok yemeği yapmayı biliyorum. Senin için pişirebilirim."
"Yardım edeceğim."
"Sen yalnızca eşyalarını ortada bırakma bana yeter. Biliyorsun bu konuda takıntılıyım."
"Biliyorum kuzen. Evin toplu olması da benim sorumluluğumda o halde?"
