(3 ay sonra)
Gözlerimi açtığımda hava çoktan kararmıştı. Yoğun ders programımız artık normal günler geçirmemize engel oluyordu. İkimiz de dersten sonra kısa tekrarlar yapıp yatağa giriyorduk. Uyku artık bizim için lükstü.
"Soo, uyan bebeğim. Bir şeyler yememiz gerek."
"Biraz daha~ Lütfen~"
"Akşam olmuş bebeğim. Televizyon izlerken biraz atıştıralım Sonra uyuruz."
"Beni kucağında götürür müsün?"
"Beni istemeyen Soo'yu hatırlıyorum bazen. Şimdiki Soo favorim."
"Ama sen ilk o Soo'yu sevmiştin."
"Bebeğim ciddi misin? Beni kendinden mi kıskanıyorsun?"
"Hiç de kıskanmıyorum!"
Yataktan kalkıp mutfağa indi. Hızla kalkıp peşinden koştum. O ikimiz için tabak hazırlamaya başladığında arkasından sarılıp başımı omzuna yasladım.
"Her halini çok seviyorum."
Boynuna minik öpücükler kondurdum.
"Biliyorum~"
"Daha önce bana romantik olmadığımı söyleyene bak. Senin de burada beni sevdiğini söylemen gerekiyordu."
Dönüp kollarını boynuma doladı.
"Seni çok seviyorum sevgilim."
"Seni çok seviyorum."
Tam dudaklarına yaklaşırken aniden arkasını döndü.
"Açım Lu. Sonra durmak bilmiyorsun. Bir gün açlıktan öleceğim."
İstemsizce kahkaha atmaya başladım.
"Pekala, uslu durup bekliyorum."
Koltuğa yerleşip televizyonu açtım. O sırada kapı çaldı. Aniden ailelerimiz geldiği için yine öyle bir şey bekliyorduk. Oysaki Kyungin babamla dün konuşmuştum.
Yavaş adımlarla kapıya ilerledim. Açtığımda rahat bir nefes aldım. En azından sevgilimle özel şeyler yapmaya devam edebilecektim.
"Bizi gördüğüne şaşırmış gibi duruyorsun Lu."
"Şaşırdım Yeol."
"Mesaj atmıştım."
"Üzgünüm görmedim. Yeni uyandık da.."
"Biz uyandırmadık değil mi?"
Elinde tabaklarla gelen sevgilim cevabı benim yerime verdi.
"Endişelenme zaten uyanmıştık. Siz başlayın ben bizim için de hazırlayıp geliyorum."
"Biz az önce yedik dostum. Rahat olun lütfen. Luhan, Myungsoo'nun arkadaşıyla ilgili bir şeyler yazmıştı. Öğrenmek için geldik."
"Evet, öncelikle iletmem gereken bir şey var. Babam bu kadar geç olduğu için özür diledi."
"Sorun değil. Hiç yapmayabilirdi. Teşekkür ederim."
Uzatmadan konuya girdim. Kısa süreliğine unuttuğum konu, beni tekrar heyecanlandırmıştı.
"Babam babasının şirketiyle iş yapmaya başladı. Yanlış anlamasın diye bizim arkadaş olduğumuzu söyleyip, onların nasıl olduklarını sormuş."
"O ne demiş?"
"Biliyor musun aileleri çok geç öğrenmiş. Yani arkadaşına olanları başta ailesi bilmiyormuş. Yifan onu korumak için çok çabalamış. Daha sonra her şeyi anlatmışlar."
