Luhan odamdan çıkarken tekrar yaşlarımı serbest bıraktım. Onun gibi birini kaybediyordum ve bu katlanamayacağım kadar ağırdı.
Öğrendiklerim, benim için sarsıcı bir bilgiden fazlası değildi. Luhan'a kalpten bağlıydım evet ama onun düşündüğü gibi değildi. Biz aileydik. Kardeş gibi büyümüştük.
Herkesin yaptığı şaka ve yersiz imaları ciddiye almamak kesinlikle benim sorunumdu. Belki de Luhan onlardan etkilenip zamanla böyle düşünmeye başlamıştı. Kesin bir dille reddetmek yerine onlarla güldüğüm için hislerini bitirmek yerine büyütmüştü.
Öğrendiklerimi şokunu atlatamıyordum. Fakat bir an önce kendime gelip, susmayan telefonuma bakmam gerekiyordu. Yüzlerce kez arayan Gyu ve kuzenimiz Howon bir şeyler biliyor olmalıydı.
'Soo iyi misin?'
Gyu'nun en son mesajı buydu.
'Hayır..'
Mesajımı anında açmıştı.
'Öğrendin mi?'
'Biliyor muydun?'
'Dürüst olmak gerekirse ben senin de bildiğini düşünüyordum.'
'Neden?'
'Luhan çok belli ediyordu. Anladığını ve karşılığı olduğu için sustuğunu düşünmüştüm.'
'Onu çok seviyorum.'
'Biliyorum.. Peki ne yapmayı düşünüyorsun?'
'Onu kaybedemem. Ne yapacağımı bilmiyorum ama gitmesine engel olmak için her şeyi yaparım.'
Mesaj sayfasından cevap vermeden çıktığı için kaşlarımı çattığım sırada telefonum çalmaya başladı.
"Gyu?"
"Yazmakla uğraşamazdım. Sen kafayı mı yedin?"
"Huh?"
"Soo ona olan bu bağlılığın belki de düşündüğün gibi değildir."
"O da ne demek? Biz kardeşiz."
"Kafayı yiyeceğim!"
"Ne diye kızıyorsun şimdi?!"
"Onu kaybetmemek için her şeyi yapacağını söylüyorsun. Her şey?"
"Evet. Çünkü biz birlikte hayal kurduk ve şuan gerçekleştirmek için yüzlerce kilometre uzaktayız. Beni yalnız bırakamaz."
"Yani sadece hayallerin ve okul için harcayacağın bu bir yılı kaybetmemek için Luhan'ı istiyorsun?"
"Sadece o değil tabi ki. Onun dostluğunu kaybedemem. Her zaman en yakınımda o oldu."
"Bunun sebebini bir düşün istersen? Üç yıl önce lisedeyken söylediğin şeyi hatırlatmalı mıyım?"
"Ne söylemiştim?"
"Luhan olmasa hayatım berbat olurdu. Arkadaşım olmasa da olur. O varken kimseye ihtiyacım yok."
Taklidimi yaparak konuştuğunda istemsizce güldüm.
"Bunun hala arkasındayım. Ama her duyguyu aşka bağlamak doğru değil."
"Aşık olduğunu insan önce kendine itiraf etmeli. Daha sonra sesli söylemeli ve kabullenmeli. Üçüncü aşama güç toplamaktır. Dördüncüsü ona, sonuncusu da dünyaya haykırmaktır. Son aşamada nasıl olsa görüşeceğiz~"
