Fikr-i Âzap

Sezon 2, Bölüm 18 - Mührüm.

Araf, sakinleştiricinin verdiği etkiyle uykuya dalar.Rüyasında;
Derin: Bize katılman gerek Araf!
Araf: Neden bana zarar veriyorsun Derin?
Derin: Çünkü sen bizim liderimizsin.Geçmişini hatırlamıyorsun.Bunu sana hatırlatmam gerekiyor.
Araf: Neden bunu sen yapıyorsun?
Derin: Çünkü kardeşlikteki en bilge kişi benim.
Araf: Peki o evde ne işin var?
Derin: Senin düşüncelerinin merkezine yerleşmem gerekiyor.Su'yu eskisi gibi yaptım.Sanem'den kurtulmanı sağlıyorum.Ben sana hizmet ediyorum Araf.
Araf: Ben böyle olmasını istemiyorum Derin!
Derin: Bunu bana sen söyledin.
Araf: Ben kimim!
Derin: Sen Yehuda'sın.Sen Azazil'sin.Sen kurtuluşumuzun babasısın.
Araf: Ben kimsenin babası falan değilim!
Derin: Su'nun bebeği?
Araf: Ne istiyorsun ondan?
Derin: Yoo, ona zarar vermem.Ben senin mutlu olman için çabalıyorum.
Araf: Peki öyleyse evden çıkmama neden izin vermiyorsun?
Derin: Yapamam Araf.Farkında değil misin? Bu ev eskisi gibi yıkık dökük değil.Herşeyi senin için yapıyorum.
Araf: Anlamıyorum Derin.Gerçekten anlamıyorum.
Derin: Anlayacaksın Yehuda'm.
Araf, rüyasından uyanır.
Yusuf: Günaydın.
Araf: Yine mi sen!
Yusuf: Ben sana yardım etmeye çalışıyorum Araf.
Araf: Herkesin dilinde bir yardım.İstemiyorum yardım falan.Ben böyle iyiyim!
Yusuf: Ben diğerleri gibi değilim dostum.Hiçbir menfaatim yok.
Araf: Sen doktor değil miydin?
Yusuf: Eski haline dönmüşsün.
Araf: Ne kastediyorsun?
Yusuf: Anlatacağım Araf.Ama bana öncelikle sen anlatman gerek.
Araf: Ne bilmek istiyorsun?
Yusuf: Bana Kardeşlikten bahset.Orda tanıdığın herkesi anlat.
Araf: Pek birşey hatırlamıyorum.
Yusuf: Derin'i düşün.
Araf içinden: "Derin mi? Bu adam Derin'i nerden biliyor?"
Araf: Derin kim?
Yusuf: Yapma Araf.Bana izin ver.
Araf: Peki ama Derin'i neden düşüneyim?
Yusuf: Kardeşliğin anahtarı o.
Araf: Tamam diyelim düşündüm.Geçmişi hatırlayabilecek miyim?
Yusuf: Hani evden çıkıp tekrar girdiginde bir sandalyeye bağlıydın ve diğerleri çıplak karşında duruyordu.
Araf: Sana da birşey anlatmaya gelmiyor.
Yusuf: Tüm Dünya'yı ateşe vereceğini bilsem.Bu sır benimle sonsuza dek kalır Araf.
Araf: Neyse.Tamam nolmuş eve tekrar girişimde.
Yusuf: Derin, sana birşeyler anlatmaya çalışıyordu.O anı tekrar düşün ve Derin'e odaklan.
Araf, gözlerini kapatır.Beynini boşaltır ve o ana odaklanır.
Araf: Sandalyede bağlı oturuyorum.Su, Sanem, annem ve Derin karşımda.
Yusuf: Derin'e odaklan.
Araf: Gözlerimin içine bakıyor.
Yusuf: Daha çok odaklan!
Araf'ın bir anda kafası sarsılır ve kendisini Kardeşliğin içerisinde bulur.Anlatmaya başlar.
Araf: Çocuğum.10 yaşındayım.Sanem yanımda, bana sevgiyle bakıyor.Bir dakika.Derin? Bu nasıl olur? Ben çocuğum ama o hala aynı yaşta.Onun yanına gidiyorum.
Derin: Efendimiz bugün nasıl hissediyor kendini?
Araf: Bana öyle seslenmeni istemiyorum.
Derin: Tamam ama biliyorsun.Sen benden üstünsün.
Araf: Bunu bana kanıtlayabilirmisin?
Derin: Gel benimle.
Beynimde binbir düşünce, Derin'in peşine takılmış yürüyorum.Ama burası?
Derin: İşte sana herşeyi öğreteceğim yer burası Araf.
Adom'un yada Azazil'in her kimse.Onun gizli odasının önündeyiz.
Derin: Şimdi.Kapıyı açabilmemiz için, en değer verdiğin kişinin en acı anını düşünmeni istiyorum senden.
Ama yapamam ki! Ben çocuğum evet ama şuan o yaşta değilim.Aynı zihne sahip değilim.Derin'e çaktırmadan bunu nasıl düşünebilirim.
Araf: Neden peki?
Derin: Mühür gerekli.
Araf: Peki düşündüğüm kişiye nolur?
Derin: Kardeşliğe hizmet ettiğin sürece birşey olmaz.
Araf: Diyelim ki etmek istemedim.
Derin: Öyleyse mührü kırman gerekecek.O düşündüğünü ve ondan gelecek bir soyu öldürmeden kurtulamazsın.
Araf: Peki kendim olursam bu?
Derin: Kendini öldürmen bir şeyi değiştirmez.Lanet devam eder.
İşte şimdi dikkatli düşünmek zorundayım.Hem kardeşlikten kurtulmalıyım.Hem düşündüğüm kişiyi sevmeliyim.Hem çocukken ki acımı hissetmeliyim.Hem de Derin'e belli etmemeli ve zamanı değiştirmemeliyim.Ama bütün bunların birleşim noktası kim? En az zararı nasıl alacağım?
Derin: Düşündün mü?
Araf: Bir dakika.
Haydi Araf.Çalıştır saksıyı.Sen zekisin.
Araf'ın biranda beyninde şimşekler çakar.
Tabii ya.Babam..
Ben çocuğum.Ve babam ortada yok.Onu öldüreceğim de zaten.Babamı düşünmeliyim evet.
Araf: Tamam buldum.
Derin: Düşün öyleyse.
Araf: Ama bu kişiyi hiç görmedim.
Derin: Eğer acın fazlaysa.Sorun değil.
Araf kendini tamamen öz babasına işkence ettiği zamana odaklar.Bunu yaparken babasının o olduğunu ve nasıl acı çektiğini düşünür.Kapının kulbunu çevirir ve..
Derin: Artık içerdeyiz.
Araf: Peki ya şimdi ne yapıcaz?
Derin: Senin olanı sana vereceğim.
Araf: Nasıl yani?
Derin: Gel bak sana ne göstericem.
Araf, Sanem'le buraya geldiğini ve olanları hatırlar.
Derin: Bu yüzüğü takmanı istiyorum senden.
Araf bir anda afallar.
Araf: Ne, neden?
Derin: Neden benden üstün olduğunu görmek istemiyor muydun?
Bunu yapmam gerekiyor.Yoksa Derin kim olduğumu anlar.
Araf, yüzüğü parmağına geçirir, gözleri yeşile döner ve..
Araf: "תחושה!"
Derin, Araf'ın dediklerini tıpki bir ayin gibi yüksek sesle çevirir: "Hissediyorum!"
Etrafa dumanlar dolmaya başlar.
Araf, Derin'e bakar ve :"הרע נמצא בכל מקום !"
Derin: "Kötülük, her yerdedir!"
Etraftaki dumanlar Araf'ın etrafında dönmeye başlar.
Araf, dumanlara bakarak: " לציית !"
Derin: "İtaat edin!"
Dumanlardan gelen sesler : " מאסטר סולימן !"
Derin: "Efendi Süleyman!"
Araf, Derin'e bakarak: " החותם שלי !"
Derin: "Mühür.."
Derin: Ne, ne yaptın sen çocuk!
Araf'ın bu sözü söylediğini duyan Derin, hızlıca yüzüğü parmağından çıkarır.
Araf, kendine gelir.
Derin: Bunu neden yaptın!
Araf: Neyi?
Derin: Ne olursa olsun Kardeşlik ten ayrılmayacağına bana söz vermelisin.
Derin'e kendimi inandırmam gerekiyor.Bu yüzden bu sözü vermeliyim.
Araf: Söz veriyorum.
Derin: Tamam.Sen şimdi git.Ben bir şey bırakıp geliyorum.
Araf, odadan çıkar.Çaktırmadan Derin'in içeriye ne bıraktığına bakar.
Araf: Bu o, o parşömen!