(NIE) Chcę Cię nienawidzić

II

Cały Luke. Na prawdę chciałabym  przestać go nienawidzić ale nie umiem. To wszystko jest dziwnie, nie wiem jak to możliwe, że po siedmiu latach przyjaźni nagle stałam się w jego oczach wrogiem. No ale nie ważne.

Idę w stronę sali od matematyki gdzie czeka na mnie Chris. Tak bardzo się cieszę, że go mam. Po stracie Luke'a, moja relacja z Chris'em przez jakiś czas była napięta, dopiero nie dawno znowu zaczęliśmy się trzymać.

- Nareszcie się zjawiłaś - powiedział Chris spoglądając na mnie.

- No przepraszam - zaczęłam, siadając obok niego - musiałam z Matt'em pogadać.

- Dobrze wybaczam - odpowiedział z uśmiechem.

- Widziałeś może Sally? - spytałam rozglądając się po klasie.
- Ostatni raz widziałem ją z Lukiem, stali obok jego szafki - odpowiedział.

- A ja widziałam tego idiotę pięć minut temu, ale bez Sall - powiedziałam zerkając na niego.

Do klasy weszła nauczycielka od matematyki. Dzisiaj mieliśmy z nią zastępstwo, dlatego też mam lekcje z Chris'em i Lukiem.

Po dwudziestu minutach siedzenia i zanudzania do klasy wszedł Luke a za nim od razu Sally. Przeprosili za spóźnienie i zajęli swoje miejsca. Posłałam dziewczynie pytający wzrok a ona wyszeptała przepraszam.

O chuj chodzi?
***

- Mogłabyś mi powiedzieć, gdzie ty do kurwy jasnej byłaś?! I dlaczego z nim? - krzyknęłam w jej stronę.

- No jezu, przepraszam okej - powiedziała spoglądając na podłogę.

- Gdzie byłaś? - spytałam już z spokojniejszym tonem.

- Rozmawiałam z Lukiem i Matt'em - odpowiedziała.

- O czym? - spytałam.

- Boże, nie muszę ci się z niczego spowiadać Mia! - krzyknęła. Spojrzałam na Luke'a, który najwyraźniej był rozśmieszony naszą kłótnią.

- Tak wiem, przepraszam - przetarłam ręką twarz i przytuliłam dziewczynę.

- Ja cię też przepraszam nie powinnam tak na ciebie naskakiwać - odpowiedziała przytulając mnie jeszcze mocniej. Odsunęłyśmy się od siebie i poszłyśmy do dziewczyn z naszej klasy.

|Trening|

Razem z Sally zajęłyśmy miejsca na trybunach i czekałyśmy aż chłopcy zaczną grać.

- Ej Mia - powiedziała dziewczyna chowając telefon do kieszeni bluzy.

- No co jest? - spytałam odwracając głowę w jej stronę.

- Parker wyprawia dziewiętnaste urodziny, będziesz? - spytała a ja zaśmiałam się jej w twarz.

- Na prawdę Sall? Myślisz, że poszłabym na urodziny tego idioty? - spytałam kpiąc.

- No w sumie racja - odpowiedziała z uśmiechem.

Do sali zaczęli się schodzić chłopaki. Nie którzy popychali się nawzajem, inni natomiast śmieli się z czegoś. Wzrokiem szukałam Parkera, który najwidoczniej nie raczył się zjawić. Do sali wszedł Pan Kitts, ich trener. Lubię go bo nie rozpieszcza chłopaków i daje im na prawdę niezłe wyciski.

- Dobra, ustawić się! - krzyknął - Parker, gdzie jest Parker?! - spytał krzycząc zaczął rozglądać się po sali.

- W szatni też go nie było - odpowiedział Chris.

- Styles idź go poszukaj! - krzyknął Kitts na co ja otworzyłam buzię szerzej.

- A nie może Sally? - spytałam.