Sessiz Oyun

3 ➠ Cinayet

Merhaba, bölümlere oy vermeyi unutmayın lütfen :)
İyi okumalar...

"Şu an, gerçek ve canlı. Bugün yaşananlar canlılığını yitirmeye başladı ve yarın henüz can bulmadı bile. Yani bugün var ama yarın hiç olmayabilir."

Yatağında uzanmış, tavana bakarak kendi kendine konuşan bir insan görseydiniz ilk tepkiniz ne olurdu? Birkaç hayalet arkadaş edindiğini ya da kafayı yemiş olduğunu düşünmek?

"Gabriella?"

Kapısı tıklanıp şu sıralar duymayı en son istediği ses adını telaffuz ettiğinde tavana bakmaya son verip sesin geldiği yöne çevirdi bakışlarını. Sinirle yatağından kalkıp kapıyı açtı. Kırmızı kalem elbisesi, sarı bukleli saçları ve düzgün fiziği ile evlerinden çıkmayı pek akıl edemeyen kadın görüş açısına girdiğinde huysuzca mırıldanışına engel olamamıştı.

"Ne işin var burada?"

Kadının elbisesinin renginde ruj sürdüğü dudakları iki yana kıvrıldığında ağzını yayarak sinir bozucu bir yavaşlıkla cevap vermişti.

"Baban ile akşam yemeğinden dönmüştük. Seni kontrol etmek istedim."

Hani bazı insanlar vardır, hareketlerini ve konuşma tarzlarını her gördüğünüzde birkaç saniye duraksayıp dalga geçip geçmediklerini düşünürsünüz.
Size hayatı sorgulatırlar sürekli.
İşte karşısındaki kadın tam da öyleydi.
Ayrıca bir insan nasıl yüzsüz olur sorusunun kanlı canlı hali gibiydi.

"Benim annem olmadığının farkındasın değil mi?"

Karşısındaki bedenin yumuşak simasının yavaşça sinirli bir ifadeye büründüğünü gözlemledi.

"Şu an annen olmamam ileride olmayacağım anlamına gelmiyor öyle değil mi?"

Kendine sarf edilen cümle karşısında şaşkınca bakmaktan başka bir şey yapamadan devam etmişti karşısındaki kadın.

"O yüzden, lütfen benimle iyi geçinmeye çalış Gabriella."

Kadın sahte tebessümü ile arkasını dönüp uzaklaşmaya başladığında topuklu ayakkabılarının çıkardığı rahatsız edici ses giderek azalırken kapıda şaşkınca durmaya devam ediyordu. Babası bunu kendisine sormadan yapmazdı değil mi?
Hayır.
Bu kadın kurduğu hayalleri gerçek dünyaya uyarlayacak kadar manyaktı sadece.
Evet, öyleydi.

"Gidip uyusan iyi olur Trisha. Çünkü bunu yalnızca rüyanda görebilirsin."

Huysuzca mırıldanıp kapıyı arkasından çarptığında sinir hücrelerinin bir vürüs gibi bedenine hızla yayıldığını hissediyordu.
Sakin biri değildi ve hiçbir zaman olamayacaktı muhtemelen. O yüzden en doğal sakinleştiriciyi denemeliydi...
Uykuyu.
Yatağına yeniden girip gözlerini yumduğu an göz bebeklerinin önüne inen siyah perdede hiç hoşuna gitmeyen bir film oynamaya başlamıştı.
Yerinde rahatsızca kıpırdandığında parmaklarını kestiği adamın görüntüsü, vurduğu adamlar ve daha birçok rahatsız edici görüntü bir film şeridi gibi hızla gözlerinin önünden geçiyordu. Babası yarın tüm yaptıklarını öğrendiğinde ne tepki verecekti kendisine? Belirsizlik tam da bu noktada rahatsız edici bir hal almıştı işte.

Hayatınız belirli bir düzen üzerine kurulmuşsa, plan dışı şeylerin gerçekleşmesi trenin raydan çıkmasına sebep olup bir facia yaratabilirdi.
Bugün orada planlamalardan çok doğaçlama hareket etmişti, her şeyi eline yüzüne bulaştırabilirdi. Profesyonel olmadığını iddia edip kendisini ezmeye çalışan adamları haksız çıkarmak adına girdiği bu işte sonucu başarılı olsa da öldürdüğü adamlar söz konusuydu.
Ölümü ile dikkat çekecek güçlü bir adam aralarındaydı üstelik. Kafasını hızla sağa sola sallayıp düşüncelerinden arınmayı denedi.