Sessiz Oyun

22 ➠ Oyun

Medya- Jeon Jungkook
İyi okumalar...

"Olmuyor işte!"

Elindeki oyuncak oku ve yayı atıp sinirle yere oturdu. Yanına gelen yavru köpeği elinin tersiyle hafifçe itip küçük elleriyle sinirden dolmuş gözlerini silmeye başladığında yüzüne vuran güneşin engellendiğini hissedip bakışlarını havaya dikti. Babası tüm ihtişamı ile karşısında duruyordu.

"Gabriella? Bahçede ne yapıyorsun?"

Harry Davis yan gözle oyuncak oka bakıp yeniden minik kızla buluşturdu bakışlarını.
Ona bu tarz oyuncaklar alma taraftarı olmasa da karşısındaki annesinin huylarını aldığı için, ona yapma denilen şeyleri yapmayı kafasına koyup sonunda her yerini yaralıyordu. 

"Oyuncak yay ile ne yapmaya çalışıyordun?"

Sakince sorduğu soru karşısında minik beden hırsla ayağa fırlayıp oku ve yayı yeniden eline aldı.
Evin giriş kapısının biraz ötesindeki merdivenlere dizdiği plastik şişelere nişan aldığında babası hiçbir şey demeden beklemeye başladı.

Davis bir kez denedi, olmadı.
Pes etmeden yeniden denese de hırsı odağının önünde olduğundan boş pet şişelerini bile deviremiyordu.

"Rose bunu çok güzel yapıyor ama ben yapamıyorum!"

Oku ve yayı yeniden yere fırlatıp merdivenlerdeki pet şişeleri bir yere istifleyerek az önce pet şişeleri aldığı mermere oturdu.
Onu Rose ile baş başa bırakmanın sağlıklı bir fikir olmadığını o an anladı Davis.

Rose ondan kızının eğitim temelini oluşturmak için defalarca kez izin istemiş olmasına rağmen izin vermemişti.
Gabriella'nın sıradan bir hayat yaşamasını istiyordu.
Yüzünü mimik elleri arasına almış somurtan bedene doğru ilerleyip yanına oturdu Davis.

"Sana sevdiğim bir hikayeyi anlatmak istiyorum."

Gabriella yerinde hafifçe dikleşip yanlarına gelmiş olan Alex'e kötü bir bakış attı. Ardından babasının kucağına çıkma girişiminde bulunsa da Harry Davis bu tarz sırnaşmalar için doğru adam değildi.

"Kuralımızı unutuyorsun Gabriel."

Babasının uyarı dolu bakışları ve sesi ile yeniden eski yerine geçti.

"Hayatta kimseye gereğinden fazla yakın durma. Ailene bile."

İşaret parmağını havada sallayarak kurduğu cümle gülümsetti Harry'i.
Kızının insanlara güvenmesini, onlarla gereğinden fazla fiziksel temasta bulunmasını, gülüşüp kızsal muhabbetler etmesini dahi istemiyordu.
Yeri geldiğinde babasından bile şüphe duymalı ve ona göre hareket etmeliydi.

"Eski zamanlarda bir kral, saraya giden tek yolun üstüne büyük bir kaya koydurmuş. Ülkenin en zengin satıcıları, en güçlü kervancıları, saray görevlileri saraya ulaşabilmek için birer birer bu yoldan geçmek zorundaymış sabah ya da öğlen demeden."

Küçük kız pür dikkat ona bakıyorken devam etti.

"Kaya koyulduktan sonra kral insanların onu göremeyeceği belirli bir konumda oturup izlemeye başlamış geçenleri.
Bakalım demiş, ne yapacaklar.
Gelenlerin hepsi kayanın etrafından dolaşıp saraya girerken birçoğu da kralı
'Halkından o kadar vergi alıyor ama yolları temiz dahi tutamıyor bu kral.'
Diyerek yüksek sesle eleştirmiş."

Bir süre duraksadıktan sonra Gabriella dayanamadı.

"Güp güçlü bir adam gelip çekmiş mi kayayı?"