Sessiz Oyun

13 ➠ Jeon

Medya- Harry Davis ve köpeği Alex
İyi okumalar...

"Bizi çözmeyecek misiniz?"

Adamlardan biri içeri elinde silahla girip soruyu soran Tae'nin kollarını ve bacaklarını çözdüğünde kaşlarını çatışına engel olamadı Davis.

"Arkadaşını kendin çöz, ona güvenmiyorum."

Adam tutuldukları yerin masa olan tarafına yeniden döndüğünde bakışlarını ondan çekip Tae ile buluşturdu. Bitik görünüyordu çaylağı, kendini taşıyamıyorken onu nasıl çözecekti ki?
Çaylak yavaş hareketlerle iplerini çözmeye başlarken fısıldar tonda konuştu.

"Buradan hemen kurtulmalıyız."

Aynen öyle yapmalıydılar.

"Kendini çabuk toparla."

Aynı şekilde fısıldadığında ipleri çözmeyi bitirmişti karşısındaki.

"Midem ve kaburgalarıma çalıştılar, en ufak hareketim canımı yakıyor."

Ağzının kenarındaki ve yüzünün büyük kısmındaki kurumuş kan lekelerine bakarken içinde bir yerlerde hissettiği suçluluk duygusu kendisini huzursuz etmeye başlamıştı.
Onu koruyamamıştı... Kendisine emanet edilen çaylağı koruyamadığı gibi belki de ceza alıp ajanlık hayatlarının bitmesine sebep olacaktı.
Tabii bunlar buradan sağ çıkabilirlerse olacak şeylerdi...

"Plan yapmaya başladın mı? Kriz durumlarını çözümlemede daha iyi olan sensin."

Sıkıntıyla iç geçirdi.

"Kafam çalışmıyor Tae, sarhoş gibiyim, odaklanabilmem birkaç dakika sürüyor."

Çaylağın kaşları hafifçe çatılırken panikle sordu.

"Sana ilaç vermiş olabilirler mi?"

Başını kendinden emin olamayarak salladı.
Büyük ihtimalle damarlarında sersemletici bir ilaç dolanıyordu. Odaklanamamasının başka açıklaması olamazdı. Hâlâ kendine gelememişti.

"Enseme baksana."

Çaylak hızla ensesini yoklayıp tek gözünün ve cılız ışığın izin verdiği kadarıyla iğne izi aramaya başladığında huylansa da ses çıkarmadı Davis.

"Yeterli ışık yok, bir şey görünmüyor, biz baygınken ağız yoluyla da içirmiş olabilirler. Benim halsizliğimin sebebi de budur belki?"

Başıyla onaylayıp rutubetli duvarlarda gezdirdi bakışlarını yeniden.

"Buradan nasıl çıkacağız?"

Sıkıntıyla mırıldandığı sırada Harry Davis'in üs'ten gelen bilgi ile çoktan geri dönmeleri gerekirken hâlâ ortada olmayan Gabriella ve çaylağını bulmak adına Eva'yı araması gerekmişti. Kızının ne zaman akıllanacağını gerçekten merak ediyordu. Elli iki yıllık hayatında kontrol edemediği tek varlık o olabilirdi. Eva aramasını yanıtlayıp Gabriella'nın bir davanın sorgusuna katılmak için çaylağı ile kendisinin yanına gittiğini, akşama doğru ise ayrıldığını söylediğinde gidebileceği tek yerin ev olduğunu düşünerek arabasına bindi. Görev dosyalarına ulaşamaması için üstün çaba sarf ettiğinden polisler tarafından araştırılan cinayet dosyaları dışında pek bir şey bulabildiği söylenemezdi asi kızının. Eğitimci olması bile onun sıradan cinayet davalarının peşini bırakmasına yetmemişti anlaşılan. Eve doğru sürerken bir yandan kafasında iyi bir azar planı yapıyor diğer yandan ısrarla kızının telefonunu arıyordu ama açan yoktu. Sinirle bir kez daha arayacakken duyduğu telefonunun sesiyle bakışları bir saniyeliğine telefon ekranını buldu. Gördüğü özel numara uyarısı ile kaşları çatılırken aramayı yanıtlayıp konuşmak için ağzını açmıştı ki karşıdan gelen ses ve söyledikleri arabayı hızla durdurmasına sebep oldu.