Sessiz Oyun

12 ➠ Tutsak

Medya- Ji Sub
Satır arası yorum yapın lütfen, iyi okumalar...

08.08.2017

"Aynaya bak."

İşte yeni bir oyun geliyordu.
Doktor ondan bu tarz şeyler isteyip sonunu havalı bir cümle ile bitirmeyi huy edinmişti artık.
Aynayı alıp yüzüne bir süre baktı kız.

"Bunu dün bitirdiğim bir kitaptan gördüm, kendi buluşum değil. Şimdi söyle bana; aynaya baktığında ne görüyorsun?"

"Zombileşmek için müsait çökük bir surat görüyorum."

Doktor gözlüğünü rahatsız bir tavırla düzelttiğinde yeniden söze girdi kız.

"Ne göreceğim? Kendimi görüyorum işte."

Bu cümle memnuniyetsiz halinden eser bırakmayıp memnunca gülümsetmişti Doktoru. Tam da duymak istediği cümleyi duymuş olmasının verdiği keyifle yeni sorusunu yöneltti.

"Öyleyse benim karşımda gördüğüm kim?"

Kız derin bir nefes alıp başını hafifçe yana eğdi.

"Dalga mı geçiyorsun? Benim işte."

Doktor oturduğu yerde iyice yayılıp not defterini masaya bıraktı.

"Bana demin kendinin aynada olduğunu söylemiştin ama?"

"Evet? O da benim çünkü?"

Bunda anlaşılmayacak ne vardı?
Doktor kendisini mağlup edecek bir şey planlıyordu kesin.

"Aynı anda iki yerdesin yani?"

Kız kaşlarını çattı ve seslice düşünmeye başladı.

"Aynada gördüğüm ben isem senin karşında gördüğün kim? Karşındaki ben isem aynada gördüğüm şey gerçek ben değil mi?"

Doktor hafifçe omuz silktiğinde kız aynaya yeniden baktı. Kafası karışmıştı, ne kadar düşündüğünü bilmiyordu ancak Doktorun kendisini merakla gözlemlemesinden rahatsız olup konuşmaya karar verdi.

"O, benim yansımam."

Dedi sonunda rahat bir nefes verip gülümseyerek. Doktor bunu bekliyormuşcasına hızla onayladığında gülümsemesi büyüdü.

"Aynada gördüğün şey senin yansıman. Asıl sen ise karşımdasın."

"Yani?"

"Şimdi yeniden aynaya bak."

Kız henüz cevap alamayacağını anlayınca aynada yüzünü incelemeye devam etti.

"Şimdi ne görüyorsun?"

"Doğruyu mu istiyorsun? Yoksa duymak istediğini mi?"

"Cevabı biliyorsun Davis."

Bir süre kendini inceledi, daha doğrusu yansımasını.