Üvey Abim

Özgür Olmak

Mer-ha-ba-lar!!!

Tüm heyecanla bekleyen okuyucularıma kucak dolusu selamlar!!!

İthaflar;

❄️beyza5958 ❄️
❄️nurgulbatt ❄️
❄️baysalhatice6 ❄️
❄️durusjsj16 ❄️
❄️gunce1234567 ❄️
❄️yagmursevmeyen ❄️
❄️delightdilos ❄️
❄️Dane1Nur ❄️
❄️ayseguldonnez ❄️
❄️caresiz42 ❄️
❄️hava190 ❄️
❄️songulaleynammk ❄️
❄️Tyfnacr25 ❄️
❄️hiratas ❄️
❄️Demet-painter ❄️
❄️siyahgemi68 ❄️
❄️brs12345 ❄️
❄️klcaysegul ❄️
❄️aysegulkcygt ❄️
❄️blgeeeee ❄️
❄️elifkivrak34 ❄️
❄️BerdaVural ❄️
❄️hilal6523 ❄️
❄️siyahicindegokyuzu ❄️
❄️nalingul27 ❄️

İyi okumalar canlarım benim...🐾🐾♥️♥️♥️🐾🐾

==========§==========

Alina'dan❄️

Hakan amcanın hala yüzsüz gibi evimde oturması sinir olmama yeterken diğer yandan da buz gibi ettiği kahvesini büyük yudumlarla içip gitmesini bekliyordum! Süzdüre süzdüre kahve mi içilirdi ya?

Sıkılmışlığımı belli etmek amaçlı yapmacıkça sırıtarak derin bir nefes aldım. Sonrada bu şekilde bir yere varamayacağımı anlayarak kolumdaki saate şaşıraraktan baktım.

"Ah! İnanmıyorum... Nasıl unuturum ben bunu?"

Hakan amca elinde oynadığı kahve fincanını durdurarak bana baktı.

"Ne oldu?"

Yüzümü buruşturarak "Hakan amca, benim bir saat sonra randevum vardı... Çağdaş beni bir arkadaşıyla tanıştırdı da, onunla buluşacaktık. Seni evine uğurlasam sorun olmaz değil mi? Acil gitmem gerekiyorda?" dediğimde bildiğin yalanları üflüyordum adamın suratına.