Üvey Abim

Mutluyum

Musmutlu bir gün diliyorum...💛

İyi okumalar!..💙

-------------------------★--------------------------

Alina'dan⚡

Gözlerime vuran güneş ışığı ile gözlerimi açarak uyandım ve kendime gelmeye çalıştım. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırarak bulanıklığı az da olsa geçirmeye çalışmış ve nihayet başarmıştım. Derin bir nefes alarak yatakta yan döndüm. Dünkü hatırladıklarımın hepsinin birer hayal ürünü olması beni üzmüştü. Sanki uyumadan önce Kuzey'in sesini duymuş gibiydim! Lanet olsun! Cidden öyle gibiydi ama!

Şu anda yatakta tektim ve kesinlikle hayaldi!

Oflayarak duygusal bağımı bir kenara iterek ayaklandım ve etrafa bakındım. Çağla yoktu ve nerede yatmıştı gece merak ediyordum!

Odadan çıkarak içeriye göz attığımda koltukta Çağla'nın yatıyor olması beni değişik hissettirmişti. Resmen kızı odasından ve yatağından etmiştim! Dudağımı bükerek banyoya girdim ve işlerimi halledip çıktım. Ufak bir teşekkür notu yazarak Çağla'yı öptüm ve evden çıktım. Yattığım yatağı da düzlememiştim. Ne kadar paspaldım ya! Neyse... En azından Çağla kankam vardı ve bir el atardı bana?

Şu anda nereye gittiğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu!

Sadece kafamı dinlemek istiyordum.

Bu mümkün müydü onu bilmiyordum ama!

Çünkü karşımdan evin yakınlığı münasebetiyle bana doğru gelen babamı görmüştüm. Olduğum yerde durmak istesem de durmadım. Hepsine sinirliydim!

Babam yanından geçeceğimde kolumu tutarak beni durdurdu. Ah! Bıraksa beni rahatça kafamı toparlasam ne olurdu ki sanki?

"Alina? Nereye gidiyorsun?"

Ona yandan ters ters bakarak kolumu elinden kurtardım ve "Melda'nın olduğu mahalleden kurtulmaya?" dediğimde kaşlarını çattı.

"Çok değişmişsin sen?"

Hah! Kim yaptı acaba bunu? Kimin eseriydi bu?

Alaylı bir şekilde baktım ona ve "Bir şey diyeyim mi? Asıl değişen sensin! Annem öldükten sonra değişen sensin! Ben hâlâ aynı benim ve sen aynaya bakıp kendini görmeyi sakın bekleme! Çünkü başkası var benim karşımda!" dedim soğuk naralar atarak.

Babam sertçe yutkunduğunda kolumu tuttu ve gözlerime sinirlerle bezenmiş olan kırgın tonuyla baktı. Ben tamamen bitkindim! Tamamen yorgun...

"Beni değiştiren annenin ölümü değil Alina! Beni değiştiren şey, senin beni reddedip o Kuzey'le gitmen! Onun elini tutup karşıma geçmen! Seninle o kadar güzel hayallerim vardı ki! Seni telli duvaklı buradan gelin etmek... Ama sen? Kaçtın gittin! O kaç kızla yatıp kalktığını bilmediğim herifle kaçıp gittin! Benim yerime kendini bir koy! O güvenmediğim adamın yanındasın ve ben bir baba olarak ne yapmalıyım? Söyle bana! Hadi?"

'Ben bir baba olarak ne yapmalıyım?'

Bu cümledeki anlam o kadar duygu, acı ve çaresizlik yüklüydü ki! İçimde birer birer yanan mumlar cız ettiğinde yutkunmak zorunda kalmıştım.

Ne yapmalıydı babam? Ne yapsa herkes mutlu ve huzurlu olurdu?

Ne yapsa?

Gözlerimden bir anda sicimle inen yaşlara bakakalmıştı babam! Beklemiyordu anlaşılan?

"Ben mutlu olmak istiyorum, baba."

Acı dolu mırıltım babamı etkilemişti. Kolumdaki elini usulca çekti ve başını salladı usulca.