iphone x ¿boyxboy¿ ฯtextingฯ

четырнадцать - 14

Önceki bölümü atlamayın, döverim.

Yorum yapmayanlar fetöcüdür, yayalım.

Sçs. 💜

🌟

Telefonu kapatıp sinirle yastığımı ısırdım. Baran neden bu kadar salak olabiliyordu anlamıyordum. Benim sözlerime bakıp nasıl bırakabilirdi oyunculuğu? Ben ona bunları oyunculuğu bıraksın diye değil, benden nefret etsin diye söylemiştim ama o salak ise beni ciddiye almıştı.

Beni niye ciddiye alırdı ki bir insan? Ben kendimi bile ciddiye almıyordum! Delirtiyordu bu çocuk beni. Ben onu düşünmek istemedikçe o onu düşünmem için daha çok sebep veriyordu.

Kimse hayatım boyunca benim düşüncelerime göre hareket etmemişti. Ailem her şeyi planlar ve tek başlarına düşünürdü, tüm işleri de yolunda giderdi. Gupse desen ben ne dersem diyeyim kendi dediğini yapardı. Şimdiyse yokluktan çıkıp gelmiş aptal bir herif benim yüzümden neredeyse kariyerinden olacaktı.

Bense kendi kariyerim tehlikeye girmiş gibi yatağımda debelenip endişeleniyordum. Endişelenmemin sebebi o değildi, bu duruma düşmesine neden olmamdı. Benden alakasız bir şekilde, kendisi bunu tercih etseydi takılmazdım bile ama benim gerçek düşüncelerim olmayan şeyler yüzünden bu durumdaydı.

Oysa oldukça iyi oynuyordu! Jestleri, mimikleri sanki o karakteri yaşıyormuş gibiydi. Yüzünde işini gerçekten ciddiye alan ve sorumluluklarını bilen dedektifi görebilmiştim. Yetenekliydi, gerçekten de izlenme ve sevilme sebebi belliydi. Sadece yakışıklı diye değildi bu popülerlik.

Her şeyi elime yüzüme bulaştırıyordum. Kendimi ondan uzaklaştırmak istiyordum sadece. Bu kadar zor olmamalıydı. Bu kadar zorlaştırmamalıydı.

Ne güzel engellemiştim, benden nefret etmesini sağlamıştım. Şimdi ise eğer biraz beyni çalışıyorsa onu düşündüğümü ve değer verdiğimi anlayacaktı. Ondan göründüğüm gibi tiksinsem ona mesaj atmazdım. Belki de sırf bunu teyit etmek için böyle davranmış bile olabilirdi. Ondan her şeyi beklerdim.

Gupse... Allah belanı versin senin. Keşke ona değil de Kamer Aytaç'a ya da Edis'e falan yazsaydım, gereksiz bir drama içinde boğulmazdım. Durduk yere birinden hoşlanmaya başlamıştım.

Ama hoşlanılmayacak gibi değildi ki... Sadece dış görünüşünden bahsetmiyordum. Yakışıklı piçin tekiydi, orası ayrı fakat oldukça samimi ve içten biriydi. İlk kez biri beni dinlemişti. En son dinlenmesi gereken cümlelerim olsa bile dinlemişti.

Delirecektim. Ona mesaj atmak istiyordum ama atmamam gerekliydi. Bir şeyler yapmalıydım, daha eşcinsel olduğundan bile emin olmadığım birinden hoşlanamazdım. Zaten bana o gözle baktığını bile düşünmüyordum. Platonikliği kaldıramazdım. Bu topa hayatımda bir kez girmiştim ve bir daha girme gibi bir niyetim yoktu. Telefonu çıkartıp tekrar engelledim onu. En azından gereksiz muhabbete girmeyecektik.

Onun benden nefret etmesini sağlamak zorundaydım, bir şekilde bunu yapmam lazımdı ama bu ona hakaret ederek olamazdı. Bunları ciddiye alıp aptalca bir şeylet yapma ihtimali vardı. Onu başka yerden vurmalıydım ki beni görünce sadece tiksinmeliydi benden.

Tiksinmesini sağlardım elbet fakat onu düşününce içimden gelen gülümseme isteği ve kalbimdeki aptal duyguyu nasıl söküp atacaktım. İşte onu bilmiyordum.

Ertesi gün kahvaltıdan sonra duşa girmiştim. Derse daha bir saat vardı, rahatlıkla hazırlanıp gidebilirdim. Üstümü giydikten sonra telefonumu açtım. Gupse yine mesaja boğmuştu beni.

Götse: Kanka nasıl yaptın bilmiyom

Götse: Olay hallolmuş

Götse: Diziden ayrılmıyor

Teo: Sen nereden biliyon

Götse: Mesaj atıp öğrendim

Götse: Ayrıca sana onu tekrar engellemenin bir dick move olduğunu söyledi

Teo: Söyle ona rahat bıraksın beni

Teo: Gitsin beyin nakli falan olsun

Teo: Muhattap olmak istemiyorum onla ya

Teo: Biraz gururu olur insanın

Teo: Yüzsüz gibi mal mal davranıyor

Götse: Kusura bakma bunları söylemeye dilim varmaz

Teo: SS at o zaman aq malı

Teo: Onla konuşa konuşa iq düştü sende de

Götse: Sie ya

Götse: Okula gelince haber et

Teo: Başka bir şansım var sanki amk yerinde

Teo: Tek arkadaşım maalesef sensin

Götse: Sen bana kurban ol amk sanki başkası sana katlanır

Teo: Ben de seni seviyorum

Götse: 💗