Çok şey yaşadık ve bir çok şey atlattık. Hayatın veya kaderimizin karşımıza çıkardığı,bir sürü şeyle başa çıktık ya da başa çıkmaya çalıştık. Birbirlerimiz için dost olarak veya birkaçımız için aşık olarak,her zaman birlikte kaldık. En önemlisi,umut...
Çok şeyler atlatmıştık... Kötü şeylerden kurtulmak amacıyla tutunmaya çalışıp,tutunduğumuz da ise bırakmamak için çabalayan bizler mutlu muyduk? Ya da...Öyle gibi mi davranıyorduk?
Yansıtmak istediğimiz,fakat yansıtamadığımız onca şey,içimizde ki yaraları kanatırken,canımızı yakıyor muydu?
Bazı şeyleri bağıra bağıra söylemek isterken,değil sesimizi çıkartmak ağzımızı bile açamamamız bizi boğuyor muydu?
Toprak piyano çalarken pür dikkat onu hem dinliyor,hem de izliyordum. Son zamanlarda klasik müziğe ve piyanoya karşı,ayrı bir ilgim vardı.
Son zamanlarda yaşanan şeyler,kafamın içinde dolaşan onlarca tilkinin,birden yere serilmesine sebep olmuştu.Bu gidişle iyice kafayı yediğimi düşünücektim,ki bu normaldi.
Bu sırada alkış sesleri geldiğinde birden korktum ve Toprak'ın piyano çalmayı bitirdiğini görüp,yüzüme hafif bir tebessüm yerleştirip alkışlamaya başladım. Sonrasında klasik bizler,yine toplanıp kafamızdaki tilkilerin kendine gelmesini,çaresizce bekliyorduk. Bir çözüme ulaşmak için.
Festival olayını diğerlerine anlattığımızdan beri herkes iyice kaybolmuştu sanki,herkes kara kara olabilecekleri düşünüyordu.
Eskilerin ortaya çıkması olasılığının korkusu,açılan yaraların güçsüz kalan aklımızın daha çok gücünü yitirmesine yardımcı oluyordu. Yine dalan ortamı kendine getirmek için,konuşmaya başladım.
"Arzu teyze iyi ki zorlamış seni,piyano çalman için."
"E tabi kızım... Aslında biliyo musun olay benim Aneyde başlamıyor,tabii ki de benim üstün yeteneklerim sayesinde buralardayım!"
"Hıhı"dedi Dafne.
Toprak kafasını Dafne'ye çevirip bir 'Yediremiyorsun' bakışı atıp önüne döndü.
"Valla Toprak en son ortaokulda piyano dersine gitmeyeceğim diyip kendini okulun,tuvaletindeki klozete bağladığını hatırlıyorum."dedi Selim.
"Oğlum o değil de, sen o zinciri nerden buldun?"dedi Ateş.
"Diyorum ya üstün yetenekliyim!"dedi Toprak.
"Çookk"dedi Lal.
"Kızım sizde dahil,kimse beni keşfedemediği için böyle,yoksa ben burda hepinizin ağzını açık bırakmıştım. Değil mi kanka?"dedi Toprak,bana dönüp.
"Sendeki altın cevheri kanka,bende başka kimse keşfedemedi daha. Biz yetenekliyiz anlamaz onlar böyle şeyleri"dedim hava atarmışçasına konuşup.
"Yaaa öyle mi?" Dedi Kıvanç kaşlarını kaldırıp.
"Öyle"dedim.
"Bende varım yani keşfedemiyenlerde"dedi Kıvanç şaşırarak.
"Evet"dedim kısa cevaplar veriyordum. Kıvanç'la uğraşmak hoşuma gidiyordu.
"Bak güzelim açık konuşacağım.Ben senin herşeyini keşfettim de"
"De?"dedim.
Yavaşça kulağıma eğildi ve kimsenin duyamayacağı bir şekilde konuştu.
"Toprak'ta 1 şeyi bile keşfedebildiğimi sanmıyorum."
Yine her zaman ki gib,kıkırdarken aklıma gelen soru ile iyicene Kıvanç'a döndüm.
"Peki...Benim nelerimi keşfettin?"dedim.
"Bu sorunun cevabını almak istediğinden,emin misin?"dedi fısıldayarak.
"Ya!Bakın istediğiniz her yerde vıcık vıcık dolaşabilirsiniz ama bizim yanımızda bunu yapmayın!"diye bağırdı Alev.
"Hadi yukarı!"diye bağırarak sırıtmaya başladı Toprak.
Kıvanç'ta beni gülerek üst kata çıkardı ve odamıza kilitledi.
"Şöyle ki küçük hanım..."dedi,gözlerini önce dudaklarıma indirdi ve elleriyle dudaklarıma dokunuyordu.
"Dudaklarınızın ne kadar mükemmel olduğunu..." bu sefer gözlerini,gözlerimle buluşturdu.
"Gözlerinize her baktığımda kayboluşumu..." daha sonra kafasını boynuma gömdü ve derin bir nefes aldı.
"Kokunuzun mükemmelliğini ve bunlara benzer,daha birçok şeyinizi keşfedebildim."
Kafasını boynumdan çekerken gözlerinin ne kadar koyulaştığını gördüm.Ellerini boynuna dolayıp,dudaklarını öptüm.
"Seni çok seviyorum..."
Güldü.
"Seni çok seviyorum..."
Alis_Onuk
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
