Festival'den 1 gün önce akşam.
Alis...
Akşam,akşam ayaklarımı havuzun içine sokmuş,şarkı dinliyordum. İyi geliyordu hem de baya bir iyi geliyordu. Eskileri düşünüyordum yaşanmış şeyleri.
05.04.2008...
"Alis!!!" diye bağırdı İlkay.
Her zaman ki gibi,bizim oturup konuştuğumuz bankta oturuyordu.
"Selam kankaların en mükemmeli!"dedim ve saçlarını karıştırdım.
Normalde bunu yaptığım da kahkaha atmaya başlar,beni durdurmak için uğraşırdı. Ama şu an suratı düşüktü,ve hiç birşey yapmıyordu.
"İyi misin?" dedim.
Gözlerime baktı.
"Gitti..."dedi. "O kızda annem ve babamın,beni bırakıp gittiği gibi gitti..."
İlkay'ı ilk defa ağlarken görüyordum. Ailesi onu küçük yaşta bırakıp gitmişlerdi ve çok varlıklı bir dedesi vardı İlkay'a da o bakmıştı,o yüzden dedesine çok bağlıydı.
Yavaşça yaklaştım ve ona sarıldım, sırtını sıvazlamaya başladım.
"Üzülme!"dedim.
"Sakın üzülme! Hem ben varım,biz varız salak Toprak ve cool kanka Lal var."
Hızlıca göz yaşlarınız sildi ve kahkaha atmaya başladı.
"Siz varsınız..."dedi.
Günümüz 21.07.2012
Aklıma gelenlerle mutlu olmuştum,bir o kadar da mutsuz. İlkay'ın bana karşı duyguları varmış o zamanlarda,çocuktuk daha. Ben Kıvanç'a aşıkken,beni öpmüştü Kıvanç'la da yakın arkadaşlardı.Sanırım o gün yaşanan olayı da,görmüştü.
Kıvanç hiç bir şey yapamamadı gerçekten can kardeşim dediği kişinin böyle yapacağını beklemiyordu,beni de suçlu bulmuyordu zaten. Bu olaydan sonra İlkay bir daha okula gelmedi.Dedesi de beni çok severdi bir gün evlerine gittim ve kapıyı hizmetli açtı.
"Merhaba,Alis Hanım..."dedi.
"Merhaba,şey acaba İlkay burada mı?"
"Şeyyy,bunu söylemem pek doğru olur mu bilmiyorum ama..."dedi ve durdu.
"Ama.."dedim cümlesini tamamlaması gerektiğini belirtmiştim.
"Ünal Bey (İlkay'ın dedesi) ve İlkay Bey uzun bir zaman burada olmayacaklar."
"Ne?"diyebilmiştim sadece.
Sonrasında da ailemin ölümü gelmişti ama İlkay hiç bir zaman bir kere bile,gelmedi...
Hem de hiç.
Bende hep onun yanında olduğumdan,bu sefer o benim yanımda olmadığından bir daha konuşmama kararı almıştım. Zaten konuşmuyorduk da zeki kafam!
"Noldu yine melankoli prensesi?"dedi Toprak,yanıma oturdu ve o da ayaklarını havuza soktu.
"Hiçç,öyle işte bilirsin,melankoli depreşimi geçiriyorum..."
"Bilmez miyimmm..."dedi gülerek.
"Uyudu mu herkes?"
"Evet,öyle gördüm yani.Kıvanç o kadar bekledi ama bir baktım odaya çıkmış,yatakta 2 metre uzanıyordu."
Sonra kısık sesle dinlediğim şarkıyı merak edip,kulağım da takılı olan kulaklığın tekini,kendisine takmak için çıkardı.Kendine takarken de her zaman ki sorusunu sormuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GENÇLİK ATEŞİ
Ficțiune adolescențiÇok şey yaşadık ve bir çok şey atlattık. Hayatın veya kaderimizin karşımıza çıkardığı,bir sürü şeyle başa çıktık ya da başa çıkmaya çalıştık. Birbirlerimiz için dost olarak veya birkaçımız için aşık olarak,her zaman birlikte kaldık. En önemlisi,umut...
