Creepy Red String Attached [ C O M P L E T E D ]

🔯 Chapter Thirty four: Creepy Sacrifice

Kael's POV

Ang taimtim naming pagdarasal ay siyang nagsilbing sandata para palakasin ang mga kaluluwa namin.

Habang nagdarasal kami, bigla nalang may itim na marka na sumusulpot sa mga braso ni Jana.

"Argh!"--Jana.

Hindi pa kami bati ni Jana pero dahil sa nakita ko na nasasaktan siya sa biglang sulpot na parang sunog na marka sa mga braso niya, kinalimutan ko muna yon at pinasandal ko siya sakin.

"Ayos ka lang ba?"

Sabay silip sa mukha niya. Di ko inasahan na lilingon siya sakin kaya...magkalapit na ang mga mukha namin.

We were both staring at each other this close. This feeling again...where my mind was saying that I was facing an unfamiliar face but the way my heart beats...feels like I'm so close with someone so dear to me.

"I'll be okay."--Jana. Lumayo siya sakin.

May isang kaluluwa na lumapit at sinabihan niya si Jana na tumigil na muna ito sa pag darasal kahit ilang minuto lang para magpahinga. Nabibiglaan pa daw ang kaluluwa nito sa biglang pag sulpot ng parang sunog na mga marka. Dadasalan rin naman siya ng mga kasamahan namin kaya hindi siya mapapano.

" Samahan mo na rin si Jana, Ekel."--Lola.

"P-Po?!"

Napangisi siya na alam ko na may halong tukso. Si lola naman o!

"Ayos lang po ako, lola. Hindi na po ako kailangang samahan pa."--Jana.

"Naku, naku. Hindi pwede, apo. Kailangan kang samahan ni Ekel!"--Lola. Pagpupumilit niya.

" Huwag na po talaga, Lola. Mukhang kahit siya nga, ayaw akong samahan."--Jana.

Hah?! Ako?! Wow! Parang ako pa ang masama dito! Hindi ko naman sinabi na ayaw ko ah!

"Hindi ah! I didn't say that." Defending myself.

"hahays. Sige-sige. Tatawagin ko nalang si Eji para siya nalang ang sasama sayo,apo."--Lola. Sabi ni lola kay Jana pero sakin nakatingin. Pinapa konsensya ako. Or pinapa selos kaya?

" Lola! Ako na nga! Okay lang naman sakin eh."

"Eh mukhang napipilitan ka lang."--Lola.

" I'm not! I'm willing. I'm willing, lola." I said then I was surprised when my hand suddenly moved then grabbed Jana's hand. It was too late when I realized how embarrassing this is.

"O siya. Magpakalayo na muna kayo. Babalikan ko muna ang grupo upang maipagpatuloy ang pag darasal."--Lola.
Kinindatan pa niya ako bago umalis.

Nang kami nalang ni Jana, tahimik lang kami. Nagkatinginan pa kami nang sabay kaming napaupo sa baba, sa itim na buhangin.

Then awkwardness surrounded us. Parehos yata naming di alam alam how to start a conversation.

" ahgr."--Jana. Naalerto ako nang bigla na naman siyang napaungol sa sakit.

"Jana!" I worriedly called out her name.
I looked at her na napasingkit mata na tila tinitiis ang sakit na nararamdaman.

Medyo hindi parin ako nasasanay na tawagin siyang Jana na ibang mukha ang nakikita ko but I'm always putting in my mind that that's still her. The real Jana.

"I'm okay now."--Jana. 'Tsaka ko pa na-realized na hinahawakan ko na pala ang braso niya.

Agad akong napabitiw sabay tango.

Katahimikan na naman ulit.

Pero pagkatapos ng ilang segundo, binasag ni Jana ang katahimikang 'to.