Creepy Red String Attached [ C O M P L E T E D ]

🔯 Chapter Thirty Five: Last, Creepy Date

Tumatakbo ako ngayon pero kahit anong tulak ko sa katawan ko na mas bilisan pa ang pagtakbo ay hindi ko magawa.

Slow motion parin akong tumatakbo sa isang mabuhanging daanan.

Hanggang sa humihingal na ako. Kinakapos na ako ng hininga.

Gusto kong tumigil sa pagtakbo para magpahinga muna ngunit 'di ko magawa dahil natatakot ako. Hindi ko man nakikita pero nakatatak sa isipan ko na may humahabol sakin.

"Ahhhhhhhhhh!" I screamed when I felt rough arm suddenly wrapping my body!

I was caught! I was caught by a monster!

Hindi ako makalingon sa likuran ko pero ang nakikita kong shadows sa buhangin ay sapat na para matakot ako ng husto.

I saw a shadow of a grim reaper holding his dagger. He's about to pierce me from my back!

"Uhhh!"

I am certain that I'm awake. Bukas na bukas ang mga mata ko! Pero...nahihirapan akong gumalaw! I can't move even the tips of my fingers!

I don't want to close my eyes. Alam kong panaginip yong kanina at ayoko na magpatuloy ang panaginip na yon.

I decided to recite a silent prayer para makagalaw na ako. After two prayers, my finger moved and that's when I can properly breathe.

Agad akong napabalikawas sa pagkakahiga. I'm now punching my chest then I gasped.

"Huh! Thank you, Lord."

Ilang beses ko ng napanaginipan ang bagay na'to. But that was the worst. Akala ko, mamamatay na ako.

"Elly anak? Gising ka na ba diyan? Kumain ka na ng almusal. May lakad pa tayo."

Narinig ko ang boses ni Nanay sa labas ng pintuan.

"Opo, nay! Susunod po ako!"
Sagot ko sa kanya.

Hindi na rumesponde si Nanay. Naramdaman ko nalang na naglalakad na siya palayo sa pintuan ng silid ko.

Bago lumabas, napahilamos na muna ako ng mukha tsaka inayos at binasa ng kunti ang buhok ko.

Tinignan ko ang mukha ko sa salamin. Hindi ako kagwapohan pero at least, maaliwalas naman ang mukha ko.

Lumabas na ako ng kwarto at dumiretso na sa hapag. Nag hihintay doon ang malaki kong pamilya.

"Uy! Elly! Hali kana dito! Baka maubosan ka pa ng ulam! Sige ka!"-- sigaw ng tiyahin ko sabay akay sakin sa lamesa.

" aw! Opo! Heto na nga o!"

Magiliw na umupo ako sa lamesa. Sabay sabay na kaming kumakain. Ang ingay-ingay pa nga dahil pinag-uusapan namin ang volleyball tournament na pinanood namin sa telebisyon kagabi. Natalo pa ako sa pustahan!

Sa gitna ng pag-uusap namin, bigla nalang hinila ng seven year old na babae kong pinsan ang laylayan ng pullover na suot ko.

Ang pangalan niya ay Hinashoya. Tinatawag namin siyang Hisho.

"Kuya, diba naniniwala ka sa reincarnation?"--Hisho.

Natigilan ako sa pag kain at naka focus sa tinanong niya. Palagi kasi akong nagku-kwento tungol sa mga kung ano-anong weirdong bagay. Isa na don ang reincarnation.

" Uhm. Alam kong parang imposible ito pero nararamdaman ko parin sa sarili ko na naniniwala ako." I honestly answered her.

She smiled. Isang ngiti na abot taenga pa.

"Nai kuwento mo kasi sakin kuya na may naaalala kang mga eksena na parang nangyari na noon sayo. Kung hindi sila naniniwala na naaalala mong yon kuya, ako kuya, naniniwala ako."--Hisho.