Dy Jete ne Nje

18

Pas nje darke te kendshem ne shoqerin e Dionit,ajo ndihej shume e qete.Ai djal ishte si nje bustine qetesuese.
Pasi e percolli Dionin ajo u shtri te flinte,kishte qene nje dite e gjate.

"Serjozisht e ka ky"-bertiti e bezdisur nga muzika e larte qe vinte nga ana tjeter e murit.Ashtu siç ishte u ngrit nga krevati,shkoj para deres tij dhe e gjuante me force.

Para saj doli Liami me nje buzqeshje ne fytyre,ia kishte arrit qellimit ta shqetesonte.

"Nuk je mire nga veshet ti,e shikon sa eshte ora?"-bertiste ajo para atij.Ai ishte mbeshtetur per dere dhe e degjonte teksa ajo nuk nguronte ta shante.

"Eshte shtepia ime,bej çfare te dua.Okay",-i mbylli deren ne fytyre pa i dhen mundesine te pergjigjet.

Ames gjuante deren me sa fuqi kishte,i bertiste,e shante,ndersa ai çfare bente?Kendonte neper shtepi,i ngrinte vazhdimisht zerin.

"Keshtu do ta thyesh,dije se do e paguash 5-fish"-i tha nga ana tjeter e deres.
Ajo e gjuajti derisa u merzit dhe hyri brenda duke perplasur deren.Kishte kaluar dy ore dhe ajo zhurme po e çmendte Amesin.Ishte bere e padurueshme.

Iu afrua murit qe kishte te perbashket ,"Dua te flej o psikopat"-bertiti me sa fuqi kishte.

"Flej moj e çmendur"-ia ktheu ai dhe vazhdoj te kendonte.

"Ky eshte tap,varet sa droge ka pire"-tha ajo plot nerva.Doli ne korridor dhe sjellej.Sa ulej ne shkalla,ai e mbyllte muziken Ames ngrihej shpejt dhe shkonte drejt apartamentit te saj,sa u afronte ai e ndezte prap.

"Vafsh ne djall ishalla",-ndali ne vend.

"Djalli nuk shkon ne djall,do qendroj ketu per te nxire jeten ty.E çmendur."-qendronte para deres dhe fliste me aq qetesi.Zeri i tij po i shkatrronte nervat Amesit,u nis vrullshem per ta gjuajtur por u ndal nga ai.

"Mua nuk guxon te me prekesh vajze."-e shtyu tutje.
Ajo hyri ne apartament dhe kyçi deren,nuk mund te rrinte pa bere diçka ajo muzike do e çmendte.
Ne mendjen e saj erdhi nje ide gjeniale,vrapoj neper shtepi te gjente nje pale pinca dhe shkoj te automati fiku dritat e katit 8-te,shkeputi gjithe telat qe ishin aty pa i bere pershtypje se dhe vete do qendronte ne erresire.

Ne tentim per tu larguar rojet e kishin rrethuar.

"Çfare ben ketu moj vajze?"-u degjua njeri nga ata.Amesin e kapi frika,nuk po dinte çfare te bente.

"Arrestojeni"-u degjua nje ze mbas tyre.
Dy nga oficeret e policise iu afruan dhe i vene prangat.

"Çfare dreqin po beni?"-reagoj ajo.

"Kete qe po beje do i japesh shpjegim ne rajon vajze."-i tha njeri nga policet ne te djathten e saj.

"Mbajen brenda sa t'i vijne pak mend se nuk mbush fare kjo."-iu tha Liami duke iu afrua asaj.

"Do ta paguash kete".-i bertiti para fytyres.

"Mos u merr me mua vajze,nuk e ke iden çfare te pret nese me del dhe njehere perpara.Kjo ishte vetem dhurata e pare nga une."-i tha ai.

"Do ta paguash kete."-i tha ajo plot urrejtje.

"Merreni."-iu tha ai oficerve.
Ames tentonte qe t'iu shpetonte nga duart por ishte e pamundur.

"Mbajeni ne paraburgim deri ne mengjes."-u degjua zeri i shefit.

"Çfare dreqin thua?Une nuk kam bere asgje qe te kaloj naten ne burg."-i bertiti ajo.

"Mos fol shume se do kalosh shume nete bukuroshe."-i tha policia qe po e shoqeronte.

"Kush dreqin te kerkoj mendim ty qe me ben si 1-she ketu."

Policia e futi me force ne qeli dhe i mbylli deren.Ames gjithe naten vetem bertiste dhe shante punojsit e policise.
Ishte e padrejte qe te mbahet aty,ai vend ishte i neveritshem.

Nuk vonoj shume dhe erdhi mengjesi,edhe pse asaj iu dukten si 100 vjet.
Dera u hap,ajo u ngrit shpejt ne kemb.Me ne fund pa nje copez drit dhe kuptoj se kishte ardhe mengjesi.
Ne police sjellej para saj.

"Pse dreqin humb kohe kot po hape kete dere tani."-i bertiti ajo plot mllef.
Ajo nuk fliste,sjellja e saj po e acaronte Amesin.

"Te vraft Zoti ishalla idjote."-i tha Amesi.

"Fol fol,vetes po i ben keq."-i tha ajo.

"Boll moj ti,kush te kerkoj mendim."-ishte shume e acaruar,i gjithe faji ishte i atij.

"Do ta paguash vetem nese vdes une."-tha ajo me vete.

Ishte diku 12 e drekes,dy police erdhen pran saj dhe i hapen deren.

"Fatkeqesisht je e lire."-i tha njera nga ato.

"Çfare?ohh shyqyr"-kercej ajo e lumtur.

"Prit,nuk do me marrin ne pyetje?"-ndali ajo.

"Jo pra jo moj vajze,jepju kembeve tani dhe ik"-e shoqeruan deri te dera.

"Po pse me mbajten kot deri tani".-tha me vete.Ishte e habitur por dhe e lumtur qe u largua nga ai vend i shpifur.

"Me çfare te shkoj une ne shtepi tani?"-tha me vete.Ishte shume larg shtepise dhe ne kemb do te bente 2 ore.U nis e vetme,ai dielli i pranveres ishte shume i nxehte.Kishte bere 1 ore rruge dhe ndihej e keputur.Ishte pa gjume,pa ngren.
U ule pak ne trotuar te pushonte,i dridheshin kembet.

"Nuk mund te rri gjithe diten rrugeve"-tha me vete dhe u nis dhe njehere.U ngrit dhe njehere ashtu siç ishte e keputur.Nuk po mundej me,ndjente keputje te plote,po shihte trubullt,akoma me trubullt derisa nuk pa asgje me.

Ajo ngadale hapi syte,i plaste koka,ferkoj syte dhe njehere dhe pyeti."Çfare beje ketu?"-tha kur pa veten te shtrire ne nje krevat te rrethuar nga aparatura,serume.

"Qetesohu.Te sollen pandjenja.Prap pa ngren ti,pa gjume."-i tha doktori.Ishte I njejti qe e kishte vizituar disa dite me pare qe i kishte rene te fiket ne ashensor.

"Pse me kujtove?Vdeka per buke."-tha ajo duke ferkuar stomakun bosh.

"Prandaj te solla kete supe te shendotshme."-mori nga infermieret nje tabake me ushqime.

"Une te ha ushqime nga spitali.Kurre."-ia largoj doren ajo.

"I kemi porositur jashte.Mos bej naze tani po ha."-i tha doktori me miresjellje.
Ai u ule pran saj nderkohe ajo hante.

"Kush me solli"-tha ai teksa pertypte ushqimin qe ishte shume i shishem.

"Ai djali qe te shpetoj dhe me perpara".

"Kush ai?!Ska shance do kete qene Dioni."-tha ajo.

"Nuk e di si quhej".

"E di une."-vazhdoj ajo te hante.

Doktori e shikonte dhe qeshte.

"Nuk dua me"-tha ajo e sikletosur nga shikimi i tij.

"Okay okay,po vije mbrapa"-tha ai dhe u largua.

"Doktor simpatik."-tha ajo leht dhe buzqeshi.

"Me thirre"-hapi deren ai.

"Jo Jo"-u skuq ajo nga turpi.

"Faqe te lezetshem"-buzqeshi ai dhe mbylli deren.

"O Zot."tha ajo ne siklet.

Pasi mbaroj ushqimin ajo telefonoj Leon,ishte i vetmi person qe i dinte numrin.