Dy Jete ne Nje

Part 14

"Te gjithe njesoj jane.Uff problem,ne fund te fundit nuk me intereson"-mundohej ta bind veten sikur nuk i interesonte sjellja e tij.

Koha kalonte dhe dita dites sjellja e tij po e acaronte me teper.Ajo mendonte ne fillim se ishte diçka kalimtare,por jo ai çdo dite e injoronte me teper.

"Do flas me te.Do ta shohe mire me ke ka te bej",-sjellej neper dhome e acaruar.Veshi atletet e saj me nxitim dhe doli."Do ta paguash sjelljen tende"-mendonte teksa ashensorit zbriste pakuptuar.
Dha ia sa doli nga ashensori shikimi i saj u ndesh me fytyren e tij."Sigurisht qe do vinte te kerkonte falje.Tani eshte rralla jote Ames"-peshperiti ajo krenare.
Ai gjithnje afrohej drejt saj,derisa u afrua per te hapur ashensorin dhe hyri brenda duke mos i hedhur asnje shikim,as nuk tha nje fjale te vetme.Mbylli ashensorin dhe u nis lart duke e lene Amesin aty me goje hapur.

"Te kane lene syte budallai i dreqit"-bertiti ajo e acaruar,duke mos i bere pershtypje shikimet e njerzve perreth.

Jo ai nuk mund ta injoronte keshtu,ngjiti shkallet me nxitim, ashensori kishte ndaluar ne katin e 8,ajo vazhdonte te ecte,ishte e sigurt qe do ta gjente ne shtepine e saj.Me gjysme fryme mberriti ne katin e 8-te dhe shkoj me vrap hapi deren.Shikoj ne çdo dhome por nuk ishte askund.
"Dreqi te marrt,ku u zhduke"-tha me vete,hapi deren dhe po priste ne korridor nga ku do dilte.
Ishte ulur para deres saj per t'u qetesuar,kishte ecur shpejt.

"Po me ndjek.Kaq keq qenke fiksuar pas meje moj vajze".U degjua nje ze nga ai,qe ishte perballe saj.

"Vertete mendon se po te ndjeku"-u ngrit ne kemb e acaruar.Por sa hape e mbyll syte ai ishte larguar.

"Çfare ke frik nga une"?-bertiste perpara ashensorit teksa zbriste.
Gjuajti ashensorin me gjithe fuqin e saj dhe shkoj u mbyll ne dhome.
Ai djal po i shkatrronte nervat ,"Je shume idjote Ames,shkove i tregove per gjithcka.Sa naviee je."-fliste me veten plot nerva.

Trokitja e deres e shperqendroj,vrapoj drejt deres."Prap u ktheve te une"-tha sapo hapi deren.

"Zonjusha Ames kjo per ty"-para saj qendronte zoteria i moshuar me nje leter ne dore.

"Me fal te lutem,mendoja se ishte dikush tjeter"-tha ajo e skuqur nga trupi.

Ai e pershendeti dhe iku.Ames e zhgenjyer hapi zarfi,por buzqeshi kur pa emrin e Leos ne fund te letres.

"Pershendetje e bukura shoqe.
Une dhe Sergio do largohemi per dy-tre dite per arsyje pune.Do me mungosh,sidomos kur qesh me mua.Je vajza me e mire qe njoh.
Dhe diçka nese nuk te pergjigjet Dioni mos u merzit se kam shume problem i shkreti.
                   Puthje - perqafime nga Leo."

Ndjehej me fat qe kishte njohur dy njerz si Sergio dhe Leo,ata ishin kujdes shume per ate keto dite.Do i mungonin,sidomos Leo dhe shakat e tij.
Me ate leter ne dore doli ne ballkon,i pelqente peisazhi qe kishte nga aty.Syte i kapen nje detaj ne oborrin e apartmentit,nje grindje mos cunash,per nje moment nuk iu kushtoj rendesi por iu kujtua kush ishin dhe u kthye serisht ta verifikonte nese ishin ata.

"Dioni dhe Ani"-mbeti e habitur.
Zbriti me vrap poshte dhe shkoj drejt atyre duke thirrur ata papushim qe te ndalonin.Dioni po e vriste ate,"Dion te lutem mjaft,shiko po e vret"-guxoj te nderhynte,ata ndalen ndersa ajo shkoj dhe e perqafoj ate,ai kishte mbetur i shtangur dhe nuk i kthej as perqafimin.Ani i lumtur qe kishte shpetuar iku me vrap.

"Vajze mund te largohesh pak,po perqafon njeriun e gabuar shoku yt trim iku"-i kapi duart qe ishin rreth trupit tij dhe ia largoj.

"Me fal"-i tha ajo lehte.

"Mos me kerko falje,ma shpif kjo fjale".

"Pse me shmagesh keshtu?"-tha ajo.
Ai nuk foli dhe u nis te largohet por ajo kembnguli."Pse nuk me shikon ne sy"?.

"Eshte e detyrueshme kjo gje?"-ndali ne vend pa u kthyer nga ajo.

"Vajze kam probleme me te rendesishme".

"Mire,me fal".

"Mos me kerko me falje dreqi e marrt,nuk kupton ti".-e kishte kapur nga krahu me force.

"Po me vret"-i bertiti ajo e acaruar."Çfare kujton vertete se me intereson,ne djall dhe ti".-terhoqi doren nga ai dhe u largua.
Ai mendoj se po e tepronte,e meritonte nje shpjegim por nuk kishte kohe per te humbur per gjera te kota.
"Femrat veten ngatrresa te sjellin,"-tha me vete.

"Do mbushesh mend moj vajze ndonjehere,nuk do te detyrosh djalin e huaj te te flas"-fliste me vete.Ai perqafim,e ndjeu me shume se kurre.Ishte mbeshtetur ne ashensor duke menduar dhe nuk e kishte kuptuar se ishte e katerta here qe ngjitej dhe zbriste.

"Po ben xhiro"-nje femije i vogel para saj e shperqendoj.

"O ku jam"?reagoj ajo.

"E katerta here qe ngjitesh deri lart,zbret poshte,ngjitesh prap"-qeshte duke e tallur ai.

"Obobo"-u skuq nga turpi,doli dhe u mbyll ne dhome serisht.
Diçka po ndodhte tek ajo,e kishte ndje aq shume kur ai i kishte prekur duart e saj te vogla.

"Budalle"-tha me vete,nje buzqeshje e embel ishte formuar ne fytyren e saj.

"Prap dera"-tha e bezdisur,kush do ishte kaq vone.E hapi deren me pertese.

"Çfare ben ketu?"-tha kur perpara saj ishte ai qe nuk donte ta shihte kurre.

"Ames duhet te flasim"-tha ai.

"Eison ne nuk kemi asgje per te folur.Nuk me intereson o djal,per mua ke vdekur me kohe"-i bertiste ajo.Nuk i bente pershtypje aspak kur e shikonte te fashuar ne fytyre,me krahun e thyer.

"Mos bertit"-tha leht ai.

"Çfare?!Tani po me meson çfare te beje ne shtepine time"-ai e ngriti zerin me shume.

"Do te degjojne te gjitha"-i kishte kapur kyçin e dores duke i bertitur.

"Me lesho,po me vret"-i bertiste ajo.Ai vetem e shterngonte me shume.
Ai po e vriste dhe nuk kishte ne mend ta leshonte,e kishte refuzuar teper.Ai bente gjithmon çfare donte.

"Bravo,bravo"-pas tyre ishte ai duke duartrokitur.Ata ndalen se folurit por ai vazhdonte ta shterngonte.

"Po habitem per forcen tende,si eshte e mundur ke kaq shume force.Kush te paska bere fytyren kaq te bukur"-i fliste me ironi,e preku ne fytyre duke i hequr me force nje nga fashot qe kishte ne faqe.

"Auç"-liroj doren e saj nga dhimbja qe ndjeu.

"Largohu nga ketu, te bej mos me njoft veten pastaj"-e kapi per fyti duke e mbesht pas murit.Ames kishte humbur duke e shikuar,ai nuk i fliste por po e shpetonte.Ne fytyren e saj ishte formuar ajo buzqeshja e embel saqe nuk e kishte kuptuar se Eisoni ishte flakur jashte.

"Je mire moj"-e shkundi ai.

"A po,faliminderit"-shikonte syte e tij,ai i largoj shpejt syte nga ajo.

"Te lendoj"-i tha lehte.

"Jam mire,faliminderit"-mbylli deren dhe ishte mbeshtetur pas saj.

"Çfare po me ndodhe keshtu?"-qeshte me veten.Dioni i perparshem nuk e kishte bere te ndjehej keshtu,ai kishte ndryshuar shume dhe kishte ndryshuar dhe ajo.Cdo shikim i tij e bente te ndihej ne siklet dhe kur e injoronte ishte diçka ndryshe nuk e mendonte si injorim por sfide.