Dy Jete ne Nje

Part 26

Nuk e zinte dot gjumi,nuk dinte se çfare te mendonte,nuk dinte si t'au thoshte djemve.Ata ishin miqt e saj me te mire,do i largohen dhe nuk iu ven askush faj.
Ajo tashme eshte e dashura e atij qe shkatrron gjithcka,qe nuk mendon per asken vec per vete.
Çdo sekond qe kalonte e urrente me teper Liamin,çdo mendim qe i vinte ne mendje ishte nje shkak me teper qe ta urrente.

"Po sikur t'iu them te verteten.Jo jo ai eshte i çmendur,nuk mund te rrezikoj jeten e familjes time".-po mundohej te gjente nje zgjidhje por ishte e kot,ai kishte planifikuar gjithcka aq mire saqe ajo nuk mund te bente asgje vetem ate qe ai don.

Me 1000 mendime ne koke e kishte zene gjumi,nje gjum i thelle qe nuk do i dilte deri ne 12 te drekes.Ishte zilja e telefonit,ajo pergjumshem e mori dhe i hedhi nje sy. "DIONI"
Ju kujtua gjithcka çfare kishte ndodhur nje nate me pare,po ndihej shume keq.Dioni kishte bere gjithcka per ate,e kishte ndihmuar te vazhdonte jeten,e kishte ndihmuar t'i jepte nje kuptim te ri jetes saj.

"Alo"-iu pergjigje lehte.

"Miremengjesi bukuroshe.Po te them miremengjesi se dallohesh nga zeri qe tani je zgjuar."-dukej i qeshur me fjalet e tij.Ames u ndje dhe me keq nuk donte t'i prishte ate copez lumturi qe shprehte zeri i tij.

"Po tani"-beri nje te qeshur te shtirur.

"Zonjush ke 30 minuta kohe te behesh gati"-ia tha ne forme urdheri.

"Pseee?"

"Mos humb kohe kot.Shihemi pas 29 minutash."-qeshi ai dhe mbylli telefonin.

"Me fal Dion"-tha ajo me vete dhe filloj te behej gati.

Doli nxitimthi ,nuk donte t'a linte te priste.Ne korridor u shkembye me ate,te dy bene sikur nuk njiheshin dhe vazhduan te ecnin.Liami ndali dhe u kthye nga ajo.

"Ku shkon moj,me ke marr leje.Praktikisht je e dashura ime"-fliste ai me ironi.

"Mos guxo te me flasesh,nese deri dje kishte nje urrejtje per ty,me beso tani eshte shtuar 1000 fish."

"Problem"-e nderpreu ai,nuk i bente aspak pershtypje ajo çfare thoshte ajo.
Pas ksaj fjale ajo nuk kishte ndermend te humbiste kohe me ate.

"Kujdes mos me tradhto me vellain tim"-nuk nguronte te tallej dhe ajo qeshja karakteristike e tij plot ironi nuk mungonte.Ajo nuk u kthye mbrapa,vrapoj te Dioni.E perqafoj si asnjehere me perpara.

"Çfare ka ndodhur Ames?"-e pyeti ai i shqetesuar.

"Asgje.Per ku keshtu zoteri i nderuar.Shume simpatik sot meqe ra fjalsh"-beri sikur asgje nuk kishte ndodhur.Nuk kishte ndermend ta lejnonte qe ai t'ia shkatrronte diten.
Ai i hapi deren e makines me miresjellje dhe e ftoj te hyje brenda.
Ecen e ecen dhe ndalen para atyre varrezave qe dukeshin te pafundme.

"O Zot,kush hyn ketu nuk mund te kthehet me"-tha ajo me gjysme zeri.

"E pra,prandaj duhet t'ia dime vleren jetes sa te kemi mundesi te jemi gjalle."-e perkedheli lehte floket e saj dhe e afroj pran vetes dhe e puthi ne balle.Ajo i buzqeshi dhe doli nga makina.

Aty Dioni shkonte pothuajse çdo dite nje muaj me pare,kishte kohe pa shkuar,por kjo ishte dita e pare qe shkonte i shoqeruar.
Ndali pran varrit te Emmes tij,thjesht e shikonte.Amesi nuk ia ndante syte atij varri,ato pllaka te mermerit i rrenqethen trupin sapo i preku.I dhimbej Dioni,ai e donte aq shume.Sikur dhe dikush ta donte ate sikur Dioni ka dashur Emen.

"A e don akoma apo jo?"

Ai qeshi dhe ktheu koken nga ajo,Ames mendonte se e dinte pergjigjen por e kishte gabim.

"Nuk do doja ta thoja kurre kete por per here te pare them qe Liami kishte pasur te drejte".shfru ai,ishte mbushur qe te qante por e mbajti veten.Nuk do qante me.