Dy Jete ne Nje

Part 29

Te perhumur ne ate perqafim,nuk ishin ata,ata qe ziheshin çdo sekond,ata qe nuk nguronin te shanin njeri tjetrin,ata qe urreheshin.

"Eja Ames,nuk do rrish me ketu"-u ngrit ne kemb,nuk ia leshonte doren.

"Çfare thua?"-iu kthye me nerva.

"Eja pra tani,ne jemi te dashur."

"Jemi veç kot,domethen nuk jemi fare.Thjeshte te teket ty"-ajo iu kthye zenkave te perhershme.
Perpara se t'i acarohenin nervat e mori ne krahe dhe e çoj ne dhomen e tij,mbylli deren me çeles dhe e futi ne xhep.Ajo bertiste,e gjuante ndersa ai ishte ulur mbi krevat dhe e shikonte.Ajo vajze nuk lodhej kurre duke bertitur.

"O Zot sa shume flet".

"Hape deren pra".

"O budallaqe po sikur te vije ai ne mes te nates une nuk do rrije zgjuar te ruaj ty.Sa te shkatrron nervat"-u ngrit nga krevati.Kaq donte ajo qe te vazhdonte duke folur kot vetem qe te acaroj.
Ai e kapi me force dhe e uli ne krevat,ajo nuk pushonte se levizuri,donte te ikte.

''Me lesho o kafshe"-e gjuante me kemb.Ai i mberthej mire kembet me te saj,e kishte perqafuar nga mbrapa.Nuk do ta lejonte ti ikte,e dinte se do lodhej dikur.Kishte kaluar gjysme ore dhe ajo nuk pushonte,dhe vete ai habitej si po e duronte.
Ndonjehere i vinte te qeshte e ndonjehere ta hidhte nga ballkoni.
Dikur u lodhe ajo dhe pushoj,e pa qe dhe ai nuk po acarohej.

"E çmendur"-tha ai lehte.

"Hm".

"A je e çmendur a?"-qeshi ai.

"Kam me te vra per Zoten"-u kthye nga ai dhe e gjuante.
Ai e shikonte dhe qeshte.

"E çmendur ma afro pak kete fytyren tende".

"Çfare thua mor ti?"-verenjti vetullat ajo.

"Ec tani dhe ti,vetem sonte mos fol me".-hodhi çfarcafin siper duke mbuluat koken,e shterngoj fort pas vetes,sa ndjehenin.Te dyve iu rrihte zemra njelloj,ajo e kishte bere te lumtur me lotet e saj.E puthi lehte ne ball.

"Mu hiq,me bezdis me ate mjeker."-uli koken ajo,ne fakt nuk e bezdiste mjekra por nuk donte qe ai ta shihte si ishte skuqur ne fytyre.

"Po te kerkoj diçka,sonte te flejm keshtu siç jemi tani,neser zihemi sa te duash."

"E pse te flejm keshtu?"-pyeti ajo.

"Ohh te lutem Ames booooll".

Ia degjoj fjalen,mbeshti koken tek krahrori i tij dhe mbylli syte,dhe ai ishte me sy mbyllur.Te dy po mendonin per njeri tjetrin.Ishte si nje enderr gjithcka qe po ndodhte.
Ashtu i kishte zene gjumi,gjithe naten nuk kishte levizur.

Liamit i doli gjumi te parit,kur hapi syte njehere u tremb,por mbrapa iu kujtua gjithcka.Nuk u be me nerva,buzqeshi.Po ndjehj mire,kishte vite pa bere ate gjume aq te rehatshem,si rralle here ishte zgjuar me nje energji pozitive.

"Me mbyte,"-u zgjua ajo duke bertitur,ai po e perqafonte me shume seç duhej.

"O Zot,a je njeri ti moj.Gjithe jeten duke u ankuar,duke bertitur,duke folur papushim."-u ngrit nga krevati me nerva dhe shkoj te bej dush.
Ajo doli nga aty dhe shkoj te apartamenti i saj.

Liami doli nga dushi,e dinte se ajo do ishte larguar.Doli ne sallon,aty ishte Aurora,sa e pa iu afruar.

"Çfare ndodhi,shpejt me trego"?

"Asgje,dhe te lutem mos ma permend me."shkoj e mori nje shishe me alkool.

"Ames eja"-i shkruajti Aurora nje mesazh Amesit.

(Pak me perpara)
Miremengjesi Aurora.

"Oww miremengjesi"-u ngrit ajo dhe shkoj pran saj.

"Nuk eshte asgje si mendon ti.Thjesht doja te thoja se nese ai kafsha pine alkool me shkruaj"-tha ajo dhe i dha numrin.