Dy Jete ne Nje

Part 5

Ditet kalonin,moti sa vinte e behej me keq,ditet me debore po beheshin gjithnje e me te pranishme.

Ames kishte filluar nje jete te re vetem.Shtepia e re po e perballte me shume sfida,kishte filluar te gatuante,pastronte shtepine,hekuros rrobat gjithashtu punonte mbas mesimit.Kishte gjetur nje pune sa per te perballuar cdo shpezim vet.

Tashme nuk kishte kohe qe te mbyllej ne dhome dhe te mendonte vetem gjera negative.
Gjithnje behej me serjoze,nuk ishte me ajo vajza qe qeshte mes rruges,ose prishte mesimin me shakat ose te qeshurat e saj.
Ajo tashme mendonte sikur kishte shume angazhime dhe nuk kishte kohe per asgje.
Prinderit i takonte ndonjehere ne fundjave.

"Kam pushim sot,dreqi te marrte"-perplasi oren e alarmit pertoke.
Ishte 6-30 e mengjesit,nuk e zinte gjumi me.U ngrit me pertes,lau fytyren dhe shkoj per te pergatitur nje çaj te ngrohte.Tani i bente gjithcka vete,po i pelqente kjo jete qe kishte filluar edhe pse ishte gjithe diten ne kemb nuk ndjente lodhje,ndjehej e lire,me e zonja.Ndihej mire ne disa raste por nuk ishte e lumtur,mendonte se e kishte humbur me kohe kete ndjesi dhe nuk do e njihte me kurre.Po mundohej te qetsonte dhimbjen por nuk mund ta sheronte kurre.

U rehatu ne divanin para televizorit me çajen ne dore,donte te ndezte TV por nuk po gjente dot pultin."Me siguri je ne dhomen e gjumit",u ngrit ta kerkonte,i vinte me qesh kur fliste me vete ose me objektet e shtepis.

Teksa po kerkonte mbi ose nen krevat degjoj nje zhurm,nje e hapur dere.

"Kush dreqin erdhi kaq heret"-tha me vete dhe u ngrit ne kemb me pultin ne dore.

Ne sallon degjoheshin hapa,filloj te friksohej.Nuk ishte normale kjo.
Shkoj te shikonte mos i benin veshet,por vertete ishte dikush,nje i panjohur.

"Kush jeni ju"-zerin e saj nuk e degjoj as vete,nje djal ndodhej me shpine para saj.Ai ishte fokusuar ne nje nga pikturat dhe nuk levizte.

"Ejj"-u degjua zeri i saj,qe sidukej po fliste me vete.Nuk po dinte çfare te bente,nje I panjohur ishte ne shtepin e saj dhe kishte qendrur e ngrire para asaj pikture.
Ajo ndoshta kishte frik ose thjesht nuk po i dukej dicka e keqe.
U nise per te dhoma e gjumit te mendoj çfare te bente,teksa po hapte deren e dhomes,u degjua nje zhurme tjeter.

Instiktivisht u kthye menjehere te shikonte çfare ndodhi,zemra po i rrihte fort.Pertoke pa vazon e luleve te saj te perferuara.

"Cfare dreqin "-fjalet i mbeten ne gryke kur pa djalin duke bashkuar copat e thyra.Ne syte e tij kishte lot.
U habit por dhe u çlirua nga frika.

"Ti je pronarja e shtepis apo jo"?u degjua nje ze qe dridhej.

"Po"

"Te lutem kujdesu per kete shtepi"-tha ai me miresjellje,Ames vendosi ti afrohej por kur u kthye nuk ishte me aty.Vrapoj tek dera duke e thirrur "Ej,ndal pak".Ishte e kot ai tashme ishte larguar duke e lene me 100 pyetje ne koke.

"Kush ishte? Çfare donte aty?Si hyri ne shtepi?Pse po qante?Ajo piktura dhe asaj i kishte bere pershtypje,por nuk kishte asgja per te qare."

Dita e saj vazhdoj rutinen e perditshme,ndonjehere dilte ne ballkon ose ne korridor mos valle do e shihte kush ate te panjohurin.

"Duhet te nderroj braven"ishte mendimi i pare qe i erdhi ne mendje,varet kush dreqin ishte.
Mbasdite shkoje ne pune,ishte shitese ne nje supermarket dhe vete puna,komunikimi i vazhdueshem me njerz e shperqendorinin nga mendimet e saj.

Ne supermarket u degjua alarmi qe puna kishte mbaruar.Ames hoqi uniformen,veshi pelushin e saj te ngroht dhe u largua.

"Naten e mire te gjithe"-pershendeti stafin dhe doli jashte qe e prisnin temperatura nen 0-grad.Me hapa te shpejt mberriti para apartamentit,nuk e kishte shume larg.

Nga ajo erresira ndjente frike,zemra pershpejtoj rrahjet e saj kur pas vetes degjoj disa hapa.

"Kush eshte"-u kthye duke bertitur.
Para saj ishte ai,ndjente frike dhe clirim ne te njejten kohe.
Frike,sepse ai i kishte dhuruar friken dhe gjithcka qe po perjetonte.
Çlirim,se te pakte e njihte.

"Çfare dreqin ben ketu"-e gjuajti me gjithe forcen qe kishte.Donte ta godiste,ta shikonte duke vuajtur nga dhimbjet,siç po vuan dhe ajo.
Errsire,shi,ai perballe saj,keto ishin shkaqet e vuajtjes saj.

"Ames qetsohu"-tentoj ta prekte djali perball saj.

"Mos guxo"-iu kunder pergjigje menjehere duke e shtyre.

"Ames e di qe po vuan,por nuk po vuan vetem ti.Shiko djalin perballe teje nuk ka fytyre qe te dal perpara.Nuk kam fytyre te kerkoj as falje,te kam bere te vuash,te kam bere te provosh gjerat me te ndyra.Jam penduar Ames,jam penduar pafund.
Nuk po gjej qetsi"

"Kurre mos e gjetsh,Zoti te denoft gjithe jeten tende"-e nderpreu ajo.

"Une te doja Eison,kisha gjithe jeten qe te nihja,te adhuroja,te quaja mashkulli perfekt.Çfare Po them,une te njofta vone.
Me shkatrrove jeten,me shkatrrove gjithcka çfare kisha,une kam harruar te buzqesh.Sot jam e vetme dhe kjo e gjitha kjo fale teje.
E kupton nuk dua me asgje,as lumturin nuk e dua,mendoja se e kisha ne kraht e tu,mendoja se ti ishe "Lumturi" por kjo u thye,nuk e dua me"-shpertheu ne lot,e godiste me sa fuqi kishte.

Ishte perballja e tyre e pare me fjal,nuk kishin pas guximin asnjeri te flisnin me perpara edhe pse ishin ndeshur shpesh ne rruge.Sot ishte e ftoht nga gjithcka dhe mund te shfrynte.

"Ames"

"Pusho,nuk dua te degjoj.E urrej zerin tend.Te kam dhen shumehere mundesin Eison,por qekur bere ate gjen e ndyre,qekur fillove te me perdorje si kurve,nuk ka me Eison.Zhduku fizikisht nga jeta ime,sepse ne te vertete per mua ke vdekur me kohe"-ia tha te gjitha çfare kishte per ti then dhe ngjiti shpejt shkallet pa kthyer koken pas.

Hyri ne banes,ndezi driten mbylli deren dhe u shtri ne krevat duke qare,qante me sa fuqi kishte,sikur ate nate.Ai qe kishte pak me pare perballe i kishte shkatrruar jeten.E kishte dashur me shpirt,nuk po i kerkonte asgje tjeter vetem dashuri.

Ai çfare beri!?I shkatrroj jeten ne gjithe kuptimin e fjales.
Ashtu duke qare ne denes e zuri gjumi,sa here e kishte zen keshtu.

.....................................

"Ames une te dua,te dua me shume se gjithcka qe ekziston".

"Ahh Eison,sa shume e kam pritur kete çast.Une,ti dhe ne.Gjithcka ka kaluar,jemi dy te panjohur qe duheni dhe po vazhdojm nje jete te re."-i hodhi krahet rreth qafes dhe e puthi lehte ne mjeker.

Ai ishte me kostumin e dhendrrit,ndersa ajo e veshur me vellon e bardhe.
Dukeshin te lumtur deri ne çastin qe nje stuhi shiut filloj,te gjithe vraponin dhe ai duke e lene vetem.Mes gjithe asaj stuhie,bubullimave,vetetimave.Ajo bertiste,e kerkonte po nuk shihte asnje copez drite.

"Mos me lini vetem"-u ngrit duke bertitur dhe e mbuluar nga djerset.
Ishte serisht nje makth tjeter.

"Enderr e mallkuar.Te lutem o Zot ma largo nga mendja.Mallkuar qofsh Eison."-fshiu lotet qe kishte ne sy.
Shikoj oren,ishte 9-38 e mengjesit,u ngrit ngadale nga ai krevat,ndihej e lodhur,e keputur.

U be gati dhe u nis per ne shkolle,rruget e qytetit ishin mbushur me uje.Kudo kishte njerez qe vraponin neper ate shi qe asaj i merrte frymen.

"Gjithcka duket kaq pa jete"-mendoj me vete.Nuk ishte ne gjendje te bente asgje,u kthye te shkoje ne shtepi por nderroj mendje.Aty do 'mbytej' ne mendime.Sa deshironte te humbiste kujtesen.