Dy Jete ne Nje

Part 22

Ishte nje mbremje e bukur,qeshen aq shume duke kujtuar momentet me te bukur.Ishte nje ribashkim i kendshem.
Ishte ora 2 e nates,kishte ardhur koha per gjume.Ames Ishte shtrire ne krevat,po mendonte.Ne mendjen e tij ishte ai,instiktivisht preku faqen ku e kishte qelluar.
Te kishte qene dikush tjeter eshte e sigurt qe kishte vepruar ndryshe por as vete nuk e kuptoj pse nuk beri asgje.

Ditet po kalonin,cdo dite po behej me e bukur me familjen e saj.Cunat i kishte takuar çdo dite por nuk iu kishte treguar pse ishte larguar.

Ate?Po ishin shkembyer ne rruge disa here,ishin shikuar dhe asgje me shume.
Dhe Eisonin e kishte pare disa here,si gjithmon Amesi e injoron,madje disa here pran tyre kishte kaluar dhe ai duke i pare teksa zihenin.

Dioni po mundohej me shpirt te mbante ne kembe dhe ate kompani te fundit qe kishte mbetur hapur,pran tij ishin gjithmon Sergio dhe Leo.Ames i kishte qendruar me afer se kurre.Ishin bere dy jave qe ishte larguar,po qendonte ne ballkon dhe mendonte.E kishte marr malli per apartamentin e saj.

U ngrit nxitimthi mori nje pulover,veshi atletet dhe doli pa lajmruar asken.Mori nje taxi dhe per pak minuta ishte  para apartamentit te saj.Hyri ne ashensor dhe pakuptuar ne mendjen e saj u shfaqen disa kujtime,momenti kur kishin mbetur ne ashensor,heren e fundit.

"Pse po e mendon kaq shume moj Ames,a nuk je terezi?"-fliste ajo me vete.Doli nga ashensori dhe shkoj drejt,ndali para deres tij.As vete nuk e kuptoj pse donte te trokiste aty por nuk e beri,ishte nje budallek.Nxorri çelsat dhe po mundohej te hapte deren,prap nuk hapej.

Ndjeu nje prekje te lehte,"Kur nuk din te hapesh as deren"-i tha ai,i dha çelesit dhe dera u hap.Ajo kishte humbur ne ata sy,ndersa ai nuk e kuptonte se po mbante doren e saj.

Liam vuri re duart e tyre dhe i shkeputi menjehere.Ames i hedhi dhe nje shikim dhe mbylli deren.
Ai qendronte para deres saj,donte te trokiste por nuk kishte guxim.
E kishte menduar çdo dite ate gje dhe duhet ta bente.Asnjehere me perpara nuk e kishte bere nje gje te tille dhe ishte shume e veshtire per ate.

Hapi deren ngadale,ajo ishte ulur ne kolltuk dhe sa e pa u ngrit ne kemb.

"Ames"-,tha ai lehte,ishte hera e pare qe i tha ne emer.

"Po"-foli ajo me gjysme zeri,nuk ishte ne enderr .

"Doja te thoja"-fjalet i nxjerrte me veshtiresi,ajo qe po bente ishte jashte natyres se tij.

"Me thuaj Liam"-po priste ne ankth ta degjonte.

"Asgje jo"-tha dhe u nis te largohej.

"Çfare kishe per te then Liam"-u afrua ajo pran tij.
Ai ndali,nuk u kthye ta shihte ne sy.

"Ajo shuplaka,ishte nje gabim"-tha ai dhe u largua.

"Liam prit"-shkoj pas tij por ai nuk ndali.
"Ah budalla,nuk mundesh te thuash me fal",-qeshi ajo me veten.

Ate dite ishte me nje energji shume pozitive.
Per dreke shkoj te çunat,Sergio gatuar ushqimet e tyre te perferuar.Ndiheshin me fat qe e kishin,sepse ata te tre vetem dinin te hanin.Pasi mbaruan dreken,Dioni dhe Ames do lanin enet.

"Serjozisht e keni ju?"-tha me pertese Dioni.

"Ec tani,shko mos u llasto kot"-i tha Leo te njejtat fjale qe i thot ai.

"Leo do te vras"-e gjuajti lehte ne krah.

"Mire ,por njehere laje enet."

Nderkohe ata ishin ne kuzhine,Sergio dhe Leo u rehatuan para televizorit.

"Pse kembngule kaq shume?"-e pyeti Sergio.

"Ti nuk e din se ne kuzhine ndodhi romanca te bukura".