Nje ambient i tille si ai i spitalit te rrenqethet trupi,ato korridoret e ftohta ku shiheshin doktor qe vrapojne,neper cepa shiheshin familjar qe qanin per te afermit e tyre,disa te tjere luteshin per fatin e tyre.
Kaluan ore,dite qe dukeshin si shekuj ne ate spital.Ames e kishte marre veten,ishte me e fort sa mendonte.
Pyetjet e shumta se pse e kishte bere ate veprim,kishte vendosur qe te mos i pergjigjej askujt.Ishte jeta e saj dhe vetem ajo e dinte ç'te bente me ate.Po tregohej shume egosite,po mendonte vetem per veten e saj.Duhet te mendonte per prinderit e saj dhe vellain.Ata e donin vertete dhe nuk mund te sjellej keshtu dhe me ata.
"Doktor a mund te shkoj ne shtepi sot"-tha ajo ftohte.
"Mendoj se po,do ishte me mire,nese ke ndonje shqetesim na telefono do vijme menjehere.Jemi afer aty ku jeton ti"-i tha doktori me buzqeshje.
"Nuk e kam pare me ketu ate djalin"-hedhi nje sy rrotull dhomes doktori.
"Cili djal?-pyeti kureshtare Ames.
"Djali qe na lajmroje,i gjori do te kete pesuar nje tronditje te madhe"-vazhdoi ai.
"Eison"-mendoj me vete ajo.
"Nuk ka shume qe i ka vdekur e dashura ne te njejten shtepi.Ngjan shume me ate vajze fatkeqe nuk mundem ta shpetonim dot."-kishte keqardhje ne fjalet e tij.
"Dion"-peshperiti lehte ajo.
Ishte ai qe i kishte shpetuar jeten."Ku do jetë ai"?mendoj me vete.
Prinderit e saj shikonin njeri tjetrit dhe nuk po kuptonin asgje nga ato qe po flitej aty.
Teksa Ames po behej gati erdhi Teo dhe Ani.
"Menduam se shpetuam nga ti por paske jete sa nje mace"-tha i vellai me nje buçet trandalifash ne dore.
"Teo mjaft"-i tha i ati.
"Lere babi,ky nuk ndryshon kurre"-tha teksa perqafonte vellain e saj dhe e falenderonte.
Me Anin u tregua e ftohte,i zgjati doren nga larg dhe nuk i foli asnje fjale.
"Merre kete valigje dhe çoje ne shtepi"-i tha Era te birit.
"Tek shtepia ime"-e nderpreu ajo.
"Çfare thua moj bije"-iu afrua i ati.
"Ne asnje menyre nuk do kthehesh me atje.Nuk do rrish me vetem,sidomos tani qe ke nevoje per kujdes."-i tha e ema me lot ne sy.
"Mami te lutem tani,une nuk levize nga aty,-tha ajo plotesisht e vendosur.
"Lere mami,me mire shko ti disa dite te shtepia e saj sa te marre vetem,-tha Teo.
Situata dita dites po permirsohej,Ames ishte me mire.Qendrimi me maman e saj e kishte ndihmuar shume qe te merrte veten.
"Po dal pak ma"-u degjua teksa vishte atletet.
"Te vije me ty bije"?
"Jo o mam,mos u shqeteso.Shume shpejt do shohesh Amesin tend.E kam kuptuar se asgje ska me rendesi me shume se sa te jetosh."puthi te emen dhe u largua me nje buzqeshje ne fytyre.
Po mendonte te shkonte te falenderonte Dionin.Ai i kishte shpetuar jeten.
Zbriti me ashenson dhe u ndesh me dike "Dion,po ti ketu"?-tha e habitur.
"Çkemi,si je?Erdha te shoh ty.
Po me dukesh me mire,me behet qejfi."-i perkedheli lehte fytyre.
"Doja te falenderoja ty ne fakt,per te ti isha nise".
"S'ke pse me falenderon.Jam i lumtur qe je mire."i buzqeshi ai.Nuk e kishte pare ndonjehere duke qeshur.
"Po shkon lart tani qe me falenderove"?
YOU ARE READING
Dy Jete ne Nje
Romance-Ti vete mundohesh te qetesosh dhimbjen,por vetem nuk mund ta sherosh ate. -Disave iu jepet nje shanc i dyte dhe nuk dine te permirsojne gabimin.Ndersa disa kane vertete nevoje per nje mundesi te dyte qe nuk jepen kurre. ...
