Dy Jete ne Nje

Part 23

Nuk ia ndau syte deri sa u largua,shkoj dhe mori nje shishe tjeter dhe po pinte si gjithmon.

"Nuk duhej ta kisha lejuar ate vajze te me afrohej."-tha ai me veten.
Nje zile e telefonit e shperqendoj nga gjithcka.Ishte ajo qe po priste gjithe diten.

"Nuk dua lajme negative"-iu pergjigje ashper personit qe ishte nga ana tjeter e telefonit.

"Gjithcka ne rregull shef,neser pasdite do mbaroj gjithcka."-u pergjigje me krenari per pune qe kishte bere.

"Ne rregull,flasim neser"-i mbylli telefonin.Mori ate shishe dhe doli ne ballkon.Nuk i interesonte me asgje,cfare do qe te ndodhte nuk i bente me pershtypje.
Disa zhurma qe vinin nga ana tjeter e murit po e bezdisnin.

"Çfare dreqin ka kjo vajze tani?"-gjuajti murin me shishen qe kishte ne dore.

"Ndihme"-kete fjale arrite qe ta kuptoje nga ajo.Nuk kishte ndermend te levizte.
"Ajo eshte e çmendur bertete kot".-tha me vete.Por zhurma nga ana tjeter behej gjithnje dhe me e padurueshme per veshin e tij.Doli si i terbuar nga dhoma e tij,do i jepte nje mesim te mire asaj vajze.Dera e saj ishte pak e hapur,e shtyu furishem dhe hyri brenda.

"Pashiko,me duket deshiron te beje gjithcka si une.Duke bertitur e bere zhurme,duke hedhur gjithcka per toke."-tha ai.

"Dikush te me ndihmoje"-me zor degjohej zeri i saj i mbytur.Ky ze vinte nga dhoma e saj.Ai u nis drejt saj i acaruar dhe hapi deren me force.

"Si dreqin e ke hallin moj vajze"-fjalet i ngecen ne fyt kur para syve tij pa nje pamje te tille.Ndersa ne syte e saj u shfaqe shpetim kur pa ate.

"Largohu nga ketu"-i bertiti Eisoni i terbuar qe e nderpriti pa mbaruar ate qe kishte nisur.
Ai u kthye nga ana tjeter dhe u nis te largohej.

"Liam te lutem,me ndihmo"-i lutej ajo me loteve,ndihej e pafuqishme dhe nuk donte qe te ndodhte dhe njehere ajo qe kishte ndodhur para 5 muajve.

"Te lutem"-ishte fjala qe me zor e tha.Ai ishte siper saj,duke u munduar t'i hiqte ato pak rroba qe i kishin mbetur.
Ai nuk mund te largohej,nuk mund t'a lejonte te ndodhte diçka e tille,po shterngonte shume grushtin e tij dhe u kthye.Shkoj si i terbuar drejt krevati dhe e terhoqi me force Eisonin nga ajo.E qellonte pa meshire,ai dy tre here u mundua ta qellonte dhe Liamin,por terbimim e tij ne ate momente nuk kishte askush qe t'i bente ball.Ai e qellonte dhe vetem e qellonte ndersa Amesi ishte mbuluar me batenije dhe vetem qante.

Pasi Liami ishte i bindur se ai nuk mund te çohej ne kembet e tij,e terhoqi zvarre pergjate gjithe korridorit.

"Mos guxo te kthehesh me ketu dhe njehere po iu afrove ,je i vdukur."-e shterngonte per fytit me sa fuqi kishte,po e vriste.

"Nuk kam ndermend te lyej duart me gjakun e tend te ndyre"-i peshtyu ne surrat dhe e hodhi tutje te ashensor,nuk mund te largohej pa i dhen dhe disa shqelma dhe grushta.

"Ishalla do ekzistoj ndonje doktor plastik te rregulloj fytyren"-i qeshi me ironi dhe i nisi ashensorin poshte.
Shkoj drejt deres se tij dhe e hapi,ndali per nje sekond kur degjoje te qarat e saj.

"Ç'me duhet mua,psikolog nuk jam ta ngushlloj"-foli me vete dhe hedhi hapin per te hyre brenda.

Ajo ishte ne shtrat,e mbeshtjelle me ate batanije qe e shterngonte dhe qante ne denese.

"Vajze a je mire?"-u degjua zeri i tij.
Ajo ngriti koken dhe mohoj me koke.

"Te beri gje?"-ato fjale me zor i nxirrte,nuk ishte munduar kurre ne jeten e tij te ngushllonte dike ose te mundohej ta qetsonte aq me pak te kujdesej per dike.

"Jo"-the me zerin e mbytur,lotet nuk i pushonin asnje sekond.Ai u ule pran tij dhe e shikonte,ne fakt nuk kishte pare asnje femer te qante ashtu,gjithmone iu ishte shmangur ketyre.