E nesermja vazhdoj normalisht,Era iku ne shtepi.Po ikte nga Ames me nje frike,ishte shume e shqetesuar.
Ames mundohej ta qetesonte,ajo tani ndihej me e fort.
"Mos ke frik ma,une jam bere me e fort.Do ia dal ashtu siç ia dolet ju."-thoshte teksa e perqafonte.
Ajo bashke me Teo u largua,Ames priti te dera derisa ata u larguan dhe mbylli deren.
Era shpesh kthente koken pas,Teo i hapi deren per te hyre ne makine.Ajo pa dike dhe shkoj drejt tij.
"Mor bir a mund te kerkoj diçka?"-i tha Dionit.
"Sigurisht zonje"-u tregua shume i sjellshem.
"Ti je ketu afere me vajzen time,te lutem kujdesu per ate".-iu lut ajo mes loteve.
"Mami"-e thirri Teo i nevrikosur.
"Zonje,ajo do jete e sigurte.Te premtoj"
"Eja tani mam"-ndezi ai makinen.
Era e pershendeti dhe u largua.
Dioni po mendonte sa me fat ishte Ames qe kishte nje nene si e saj.
"Do jete e sigurte zonje"-tha me vete dhe u ngjit lart te Ames.
"Tani kush eshte"-nguroj ajo te hap deren.
"Jam une,Dioni".
"Miredita".-u mundua te fsheh lotet.
"Çfare ka goca e mamit"-u mundua ta bej te qesh.
"Une goce mami"-e gjuajti lehte ne krah.
"Behu gati do dalim"tha ai shkurt.
"Urdher ky?"
"Pak a shume"-buzqeshi.
"Me prit dy minuta".
"Shpresoj qe ky dy minutshi mos te jete 2ore"-tha ai me shaka.
Ajo nuk foli,veshi nje xhup sportiv dhe doli.
"Gati"-tha teksa vishte atletet.
"Oww kaq shpejt"doli ai nga dera dhe shkuan drejt ashensorit.
"Dite e bukur sot"-tha ajo.Kishin shume pak fjale te dy.Sapo dolen ne oborrin e apartamentit u ndeshen me Sergion dhe Leon.
"Pershendetje,pershendetje pellumba"-ishte Leo qe hedhte ndonje ngacmim.
"Leo"-i bertiti Sergio.
"Na tregoj Dioni çfare kishte ndodhur pak dite me pare,na behet qejfi qe je më mire"-tha Sergio me miresjellje.
"Faliminderit"-i buzqeshi ajo.
"Fol per vete ti"-e nderpreu Leo.
"Te lutem mos fol fare se gjithmon lene nam"-tha Sergio duke e njohur mire ate.
"Ames mua me behet qejfi me shume se ktyre te dyve.Ti me ke shpetuar jeten mua dhe Dioni ty.Praktikisht ju jeni Superman&Superwoman."
Te tre ata qeshen,vertete qe Leo ishte shume i lezetshem.
"Sa i mire"-e perkedheli Ames sikur te ishte femije i vogel.
"Aww sa doren e bute"-llastohej ai.
"Ikni ju se ky fillon e behet me keq se te ishte 4 vjeç"-tha Sergio.
Ata i pershendeten dhe iken,ata te dy po i vezhgonin nga larg.
"Shkojne apo jo"?-tha Leo.
"Jam i lumtur sepse Ames do e ndihmoje te shperqendrohet pak"-tha Sergio.
"Praktikisht si do e ndihmoje"-rrulli syrin e majte.
"Sepse Dioni do mundohet te ndihmoje ate dhe keshtu i ben mire dhe atij.Se do dale me shume.Ti e din se kur ai merre diçka persiper nuk heq dore."-tha Sergio me aq besim te shoku i tij me i mire.
"Praktikisht keta do ndihmojne njeri tjetrin"-tha ai duke u munduar te zberdhej ate çfare tha ai.
"Vertete u fiksove me kete fjale tani. Praktikisht,praktikisht"-peshperiti Sergio.
"Me prit ketu Ames"-i tha Dioni dhe hyri ne supermarket.
Ajo e priti aty jashte,po ndihej shume e qete.Kishte kohe pa u ndjere keshtu,i kishte premtuar vetes qe do kalonte gjithcka.
"Zemer sa u tremba,mendova se te humba"-iu afrua papritur Erisoni.
"Çfare dreqin kerkon?Mos guxo te me afrohesh me.Largohu njehere e mire"-i tha ajo dhe hyri shpejt brenda per te gjetuar Dionin.
"Dion"-e thirri ajo,e pa diku ne nje cep dhe shkoj me vrap tek ai duke e perqafuar.
"Çfare ndodhi Ames"- e pyeti i shqetesuar,i ndjente rrahjet e shpejta te zemres saj.
"Ai aty"-tha ajo me zeri qe i dridhej.I ishte kthyer ne friken me te madhe.
"Nuk dua t'ia shohe surrati,çdo dite e me shume ma shpife si qenie."
Ai hodhi shikimin jashte per ta pare kush ishte,nuk pa askend dhe u kthye per ta qetesuar.
"Qetesohu,jam une ketu"-i perkedhelte floket teksa e perqafonte.
Mori çfare kishin blere dhe dolen nga aty.Ishte Dioni qe i udheheqte,ajo kishte humbur ne mendime.Kishin ecur permeshume se 30 minuta dhe ajo nuk e kishte vene re nga po shkonin.
"Do te çoj ne nje vend te bukur por buzqesh pak"
Ajo nuk reagoj.
"Nese nuk e merre me qejf do lodhesh shume shpejt,kemi pak rruge"
"Ku do shkojme?"
"Do shkojm diku qe do shohim gjithe qytetin nga siper".
"O vertete?"-u hedh ajo e gezuar.
"Po tani do erresohet"-beri nje mimik te merzitshme.
"Tani eshte me bukur.Nuk ke besim tek une".
"Çuditerisht kam shume besim"-u shpreh ajo.Fjalet e saj e ben te ndjehej mire.E kapi perdore qe ta ndihmonte te ngjiteshin siper.
Me ne lindje te qyteti,ndodhej nje pallat shumekatesh,akoma nuk ishte i rregulluar.Ne katin me te sipert te tij dukej i gjithe qyteti,ne nje pamje te mrekullueshme.Sidomas per ata qe jane te apasionuar pas natyres dhe pamjeve te bukura.
"Pak me shpejt te shohim perendimin e diellit"-i tha Dioni.
"Sa shume shkalla"-,fliste ajo me zor,po I merrej fryma duke ngjitur ato shkalle qe nuk kishin fund.
"Arritem"-tha Dioni,duke liruar doren e saj qe ta linte te lire per te shijuar ate pamje.Dielli akoma nuk kishte perenduar.Dukej aq bukur,Ames nxorri telefonin e saj duke fotografuar perendimin e diellit.
Ai vetem e shikonte,i ngjante si nje femije i vogel.
"Eshte kaq e pafajshme"-mendoj me vete dhe mendja i shkoj te ai qe e kishte lenduar aq shume ate."Do ta gjeje"-tha me ze te ulet.
Ames e lumtur u ule pran tij dhe mori nje patetine dhe nje cola.
"Nuk di si te falenderoj Dion"-nuk ishte shume e mire me fjale.
"Nuk eshte nevoja te me falenderosh Ames.Mos mendo asgje dhe shijo gjithcka"-i tha ai duke i ofruar krahun e tij qe te mbeshteste koken.
Biseduan gjate,Dioni here pas here leshonte nje batute,Ames qeshi shume ate nate.Ai njeri i jepte forcen dhe energjite e duhura.Qendruan per disa ore aty dhe atehere vendosen te kthehen.
"Kush e bene prap gjithe kete rruge.Une jam lodhe duke qeshur sonte,nuk mund te ece"-vazhdonte duke qeshur.
Ai e shihte me admirim teksa zbriste shkallet duke kercyer dhe qeshur.Ajo e vuri re shikimin e tij,i kapi doren dhe e terhiqte pas vetes.
Ça menoni per ita tdy ?😂
YOU ARE READING
Dy Jete ne Nje
Romance-Ti vete mundohesh te qetesosh dhimbjen,por vetem nuk mund ta sherosh ate. -Disave iu jepet nje shanc i dyte dhe nuk dine te permirsojne gabimin.Ndersa disa kane vertete nevoje per nje mundesi te dyte qe nuk jepen kurre. ...
