Dy Jete ne Nje

Part 33

Degjohej vetem zhurma qe leshonte makina,madje dhe ajo po i shqetesonte.Amesi nuk e duronte me ate gjendje dhe filloj te ecen me shpejt.Iu kujtua debati qe kishin pasur mbasdite,kishte filluar te fajsonte veten qe ai ishte ashtu sonte.

Parkoj makinen poshte apartamentit,ai doli nga makina,mbas tij dhe ajo.Iu afrua ta ndihmonte por e largoj.Ecnin dhe nuk flisnin,ajo hapi deren.
Hyne brenda.Ai nuk kishte as fuqi ta ndalonte,shkoj dhe u shtri ne divan.Amesi mori pak akull,iu afrua dhe ia vuri ne fytyre,ai i largoje dore por ajo ia vuri serisht.

"Nuk dua ta them kete, por qenka me mire kur nuk pushon se foluri sesa kur rrin pa folur fare,"-foli lehte ai.

"E shikon veten Liam,nuk e kupton se je duke vrare veten".

"E çfare pastaj,se mos kam nje arsyje per te jetuar une.Dua te shkoje te babi,te pakten ai me donte."

"Mos guxo ta thuash kete"-i mbylli gojen me doren e saj.

"Pse?"e pyeti ai kurioz,ajo nuk u pergjigje,po i mjekonte plagen me aq delikates.

"Eja"-u ngrit ai ne kembe dhe e nxorri jashte.

"Çfare po ben?"

"Largohu nga ketu,nuk dua te flasim me,as te shoh me"-bertiti ai.
Ajo e perqafoj dhe qante,kishte aq shume nevoje per te qare ne ate moment.Kjo gje po e bente te shqetesohej dhe Liamin.

"Çfare ke vajze?"-e pyeti ftohte.
Ajo e shterngonte fort dhe nuk fliste,e ndjente aq shume.Ndoshta fjalet e atyre qe e donte ishin te vertete.Ajo kishte filluar te ndjente per te,ishte nje ndjenje krejt ndryshe nga tjerat.Nuk e pranonte dhe nuk do e pranonte sepse e dinte se ai nuk do e donte kurre.Gjithe ate nuk mund ta shpjegonte,nuk po dinte çfare donte.E vetmja gje qe donte ishte te mos e leshonte kurre doren e tij.

"Vajze,a je mire?Mos bej keshtu,eshte me mire te rrim large.Nuk eshte nevoja te shtiremi as si te dashur.Qe ta dish une e bere qe ai Eisoni te largohej nga ti per asgje tjeter.
Dhe diçka,do iku une nga ketu dhe nuk do me shohesh me"-tha ai dhe u nis te mbyllte deren.Ajo e ndali.

"Do e besh kete Liam?"-e pyeti ajo mes loteve.

"Po".

"Mire,ti e din"-,i tha ajo dhe doli nga apartamenti tij.
Tentoj ta ndalte por nuk kishte guxim.

"Ames"-e thirri lehte.

"Çfare?"

"Asgje jo"-tha dhe mbylli deren.Amesi u afrua pran deres dhe u mbeshtet pas saj.

"E di qe dhe ti je aty."-foli ajo.

"Ai ka nevoje qe dikush ta doje"-Amesit iu kujtuan fjalet e Aurores.

"Liam te lutem me lere te ndihmoje,nese armiku yt me i madh eshte bere alkooli,me lere te ndihmoje.Bashke do ia dalim.

Ai nuk fliste,po e degjonte me shume vemendje,nuk e kishte menduar kurre se do i degjonte ato fjale nga Amesi.U ngrit ngadale dhe shkoje ne dhomen e gjumit,kishte nevoje te flinte.Ajo kishte kaluar gjysmen e nates pas asaj dere.

Te nesermen u zgjua me i qete."Nuk do pije me"-mundohej te bind veten.Por nuk mund te duronte dot,e kthej nje gote,dy,tri derisa shishja u mbarua.

Kishte kaluar nje muaj,ai nuk iku nga aty,shume here kishte tentuar por ajo e ndaloj.Gjendja e tij nuk ishte permirsuar aspak.Amesi iu kishte afruar me shume,cdo dite e me shume gjate gjithe kohes ishin bashke.
Ziheshin pafund dhe ne fund te dites i zinte gjumi pran njeri tjetrit.

Amesi e kishte zbuluar qe ka qene Dioni ai qe e nxorri nga burgu Liamin dhe se bashkut me Auroren vendosen t'i afronin.Aurora kishte ftuar Dioni te shkonte te apartamenti i tyre,ai fillimisht nuk kishte pranuar por ajo e kishte bindur me ne fund.Ndersa Liami nuk dinte asgje.