Message in the Bottle

Chapter 25

Cindy –untag ni daddy kay mommy –tawagan mo ang mga bata pauwiin mo sila –pakiusap nito kay mommy

Alvin kung papauwiin mo lang din sila dito tapos ipamukha mo rin lang naman na mali ang ginagawa nilang pagsalungat sa desisyon mo –hayaan mo nalang muna silang lumayo sayo –para maiwasan na rin ang mag sagutan kayo ng mga bata –baka mawalan sila ng tuluyan ng respito sayo –hindi ko kakayanin pag nangyari yun –mahabang pahayag ni mommy

Hindi Cindy –gusto kung humingi ng tawad sa mga bata –hindi ko alam na nahihirapan pala sila sa mga desisyon ko –akala ko okay lang sa kanila lahat ng yun dahil hindi sila nagsalita –kung siguro hindi pa ako sinuway ni Christine patuloy parin ako sa magmamando ng buhay ng mga anak ko –kaya sige na pakitawagan mo sila –pauwiin mo na dito sa bahay natin –pakiusap ni daddy kay mommy

Bakit hindi ikaw ang tumawag sa kanila? –tanung naman ni mommy

Nahihiya ako sa mga bata Cindy –at isa pa tatawagan ko si Samuel ikakansel ko na yung napag-usapan namin –saad ni daddy –sa tinuran ni dad napangiti si mommy

Sige ako na tatawag sa mga bata –sabi ni mommy –tumawag si mommy sa bahay nila kuya Roy kasalukuyan kasi kaming nandun agad naman itong sinagot ni ate Casey –at siguro hinanap ni mommy si kuya kaya tinawag nya ito

Hon –tawag ni ate Casey kay kuya Roy –si mommy gusto daw kayo makausap ni Carlo at Tin –pahayag pa nito bago iabot ang auditibo kay kuya

Yes mom –bungad ni kuya Roy

Roy anak –kasama mo pa ba mga kapatid mo dyan? –tanung naman ni mommy sa kabilang linya

Yes mom –dito muna sila magpalipas ng gabi –sagot naman ni kuya

Anak pwedi ba kayong umuwi munang lahat dito sa bahay –gusto kayong makausap ng ama nyo –patuloy pa ni mommy

Mom bukas nalang siguro –kagagaling lang ni dad sa hospital baka mabinat na naman hayaan nalang muna natin na humupa galit nya sa amin –saad naman ni kuya

No son –nakapag-isip na ang daddy nyo –sa katunayan nga tinawagan nya na ang tito Samuel mo para icancel ang napagkasunduan nila –kaya umuwi na muna kayo ngayun dito sa bahay –malungkot ang daddy nyo anak nung naabotan naming walang tao ang bahay –si Carlo ba at Christine anung ginagawa dyan

Si Carlo at Slater mom nasa kwarto sinamahan si Christine di kasi matigil ang iyak eh –nag-alala na nga itong si Slater baka kung mapano si princess at ang bata –but dont worry mom pagnalaman nya ang balitang ito tatanahan na din yun –sige mom darating po kaming lahat dyan –sabi ni kuya

Habang si daddy naman kausap niya ang kaibigan nyang si tito Samuel

Kumpadre –simula ni dad –alam kung nakapangako ako sayo na ang mga anak natin ang ipapakasal natin -kaya lang mukhang hindi na matutuloy yun dahil ang anak ko eh may-ibang gusto –sana maintindihan mo ang sitwasyon ko –ginawa ko ang lahat para sana matuloy ang kasal ng mga anak natin pero –may mga pangyayari talaga na hindi ko na kontrolado –pasensya na talaga pareng Samuel

Anu ka ba Alvin –sagot naman ni tito Samuel sa kabilang linya –okay lang yan hindi ko naman talaga seneryoso ang usapan nating iyon dahil hindi ko makuhanang paki-alaman ang personal na buhay ng anak ko –matagal ko na sanang gustong sabihin sayo na hindi talaga pweding magpakasal ang mga anak natin dahil may gusto ring iba ang anak ko –kaya hindi ko sya madala-dala dyan sa bahay mo sa twing gustohin natin magkita sila ni princess

Kung ganun wala pala akong dapat na ikabahala sa magiging reaction ni puchay dahil meron naman pala itong kasintahan –saad naman ni daddy –sa kasal ni princess sana hindi kayo mawawala ng anak mo sana man lang sa pagkakataong ito magkita ang dalawa at magkakakilala na rin