THE CAMPUS HEARTTHROB

TCH 9

GEORGE' POV

'It's crazy how the pain seems to overflow. The memories of you here with me by my side I can't deny that you are the love of my life'

Kakalabas ko lang ng CR ng mag ring ang cellphone ko. Dali dali ko iyong kinuha, pagtingin ko sa screen, number lang ang naka lagay doon. Hindi ko iyon pinansin. Tumingin ako sa wall clock ko and Argghh! My Goshie! Its 8:30 in the morning and Okay! Am I late?

Dali dali akong nagbihis, mag aayos na sana ako ng sarili ko ng tumunog na naman yung cellphone ko. Text message

One message recieved

from: 091051***

Goodmorning hyle.. :) Its me Ivan, go down cause Im here to pick you up. ;)

Medyo nagulantang ako sa nabasa ko. Ivan? as in Ron Ivan Dimatalo? Is he really here just to pick me up? oh! cut the crop hyle! you're just ruin your plan. Remember? plan?

Yes! the plan, I'll use him. Im gonna make him fall for me.. .

"HYLE!!"

oh! shit! naka balik lang ako sa realidad ng marinig ko ang boses ni daddy. Napatingin ulit ako sa wall clock ko. And.. .

"Im lateeeeeeeeeee!" tili ko, kinuha ko na lang yung make up kit ko, bag ko at yung suklay sa buhok ko. Mabilis akong lumabas at bumaba ng kwarto ko. Napatigil lang ako ng kunot noo akong tinitigan nila daddy at mommy. Nandoon na din si Ivan.

"What's with in that look?" tanong ni daddy. Kung kanina sila ang naka kunot noo, ngayon ako naman.

"You look like you're from in messy world" si mommy na ikinalaki ng mga mata ko

"I dont understand both of you, adults! I am late, so I dont care if Im look like I am from that messy world" sabi ko sabay talikod sa mga ito.

"Hyle.. ." Napahinto ako at napalingon ako sa tumawag sa akin. Ang hudyo, nakalimutan kong nandito nga pala ito.

"Bakit ba nagpunta ka pa?" asik ko rito

"Utos nila. Malamang, ayaw ko o mo man, sila pa rin ang masusunod."

"Alam ko yan, di mo na kailangan pang ipamukha sa akin" sabi ko rito, tumalikod at nagsimula na ulit akong maglakad ng maabutan nya ako at igiya sa kotse nya.

"Inside" okay! utos iyon hindi pakiusap

"Huwag mo akong utusan Mr. Dimatalo" sabi ko sabay bukas ng pinto ng passenger's seat at sakay roon. Pabalibag ko iyong isinara. Maya maya naramdaman ko na rin ang pagbukas ng driver's seat. Sumakay na sya at isinara ang pinto. Sinimulan na nyang buhayin ang makina ng sasakayan. Tahimik lang ako sa pwesto ko. Nakadungaw at nagmamasid sa bawat bagay na madaanan namin.

"H-Hyle.. ." pagtawag nya pero di ko sya nilingon

"Sorry" sabi ulit nito na nakapagpalingon sa akin sa kanya at nagpakunot ng noo. Tinitigan ko sya as if 'Sorry for?'

"Everything, since we were child. you know" sabi nito.

"Should I, accept that?" tanong ko rito

"It depends on you" sagot nito "But honestly? Im hoping that you will forgive me. I miss you hyle.. ." habol nito sabay tingin sa akin. "I miss you and everything about you" sincere na pahayag nito. Itinabi nya muna yung sasakyan sa gilid para makapag usap kami.

Wala naman akong masabi kaya tahimik lang din ako. Hindi ko alam ang mga isasagot sa sinabi nya, paano ko ba sasabihin ang mga gusto kong sabibin sa paraan na masasaktan sya? pero bakit ba gustong gusto ko syang saktan?

"Hyle.. ." mahinang usal nya, napatingin ako sa mga mata nya na ikinagulat ko. Seriously? Ron Ivan Dimatalo is crying in front of me?

Is this real? Why is he? Anyway, What's going on him? on me? between us?