Extra Ordinary [On Going]

PAHINA 25

Moment of truth First Point of View ni Drake Kennedy ☺️ Better to read and vote for this guys!
-----
Drake's POV

I've seen a lot of girls and I encountered a lot.. some of them are weird,nerd and also most of them have a crush on me.. yung halos magpaalila sila para lang sakin.. pero this girl? Imbes magkagusto sakin, aba! Kinalaban pa ako.. at yun ang ayaw na ayaw ko..

Meron ng babaeng nagtangkang kalabanin ako, but at the end she fell inlove to me and I felt the same too.. pero sa huli iniwan lang din ako.. Masakit ang pagiwan niya, dahil parang akong ulap na iniwan sa ere at hinayaang hanginin palayo sa kanya..

How can I forget her? Kung pinaramdam niya sakin kung gaano niya ako kamahal, gaano ako kahalaga sa kanya?  Ang pinaka masakit pa doon, pinagmukha niya akong masama sa lahat, even to my family.. pero kahit ganun ang ginawa niya? Hindi ko parin magawang kamuhian siya dahil minahal ko siya..

Ito ang hirap sa mga babae, ipaparamdam nila kung gaano ka nila kamahal but at the end hahanap ng hahanap ng ibubutas sa relasyon niyo tapos biglang break.. gaano kagaga ang mga babae?

Alam ng buong school ang relasyon namin ng letseng babae na yun alam din nila ang nangyri samin,pero hindi nila alam ang totoo. Also Ezekiel he knows a lot but he doesn't want to talk about it gusto niya happy lang, I cannot call him best friend, but I can call him my bitch buddy dahil lagi lang siyang nakasupport sakin..

"Drake, I have a question please answer me honestly" biglang tanong sakin ni ward

Everybody calls him eze or kiel but Me? I am comfortable to call him by his surname which is ward.

"What question ward?" Tanong ko din sakanya, his face turn into a cramp paper

"Don't call me ward!" Inis niyang sabi sakin

"What? I like it.. " pangaasar ko.

Iam on my sofa, nakahiga na parang walang inaalala. And ward? He doing his project..

"Anyways, my question is.. kelan mo pa nagustuhang matulog sa bench ng park?" Tanong niya, kumunot agad ang noo ko

Well, iniisip ko nga yun kahapon pa. But wala akong maalala kung bakit ako doon nakatulog. The last Time remembered, nasa library ako at nakita ko doon yung babaeng lumot then yun lang.. wala na

"I don't know" sagot ko.

"Owwss? Really? You don't know? Ehh ayaw na ayaw mo nga may nakakakitang natutulog ka, tapos doon pa talaga sa park ng school kung saan maraming nagaganap" sabi niya,

"Yahh, I really don't know, ang naaalala ko lang nasa library ako nun at nakita ko yung babaeng lumot then pag gising ko nandoon na ako" pageexplain ko kasi diko talaga alam.

"Ohh mmyy ggosshh!!" Oa na sigaw ni ward

" what?!" Inis ko ng tanong

"Hindi kaya may ginawa yung babaeng lumot sayo? Kaya ka napunta doon? Or baka kayo ang may ginawa? Tapos sa sobrang pagod doon kana nakatulog? " pangaasar ni ward

Eversince talaga, baliktad ang utak ni ward.

"Ewan ko sayo WARD!! Kung anu-ano ang iniisip mo, tapusin mo na yang project mo! Aalis muna ako" sabi ko sabay tayo

"Wait" sabi ni ward, maglalakad na sana ako palabas pero hinawakan niya ang laylayan ng damit ko, tiningnan ko siya, at ang lintek nagpapuppy eyes pa sakin..

"Ano ba ward, your so disgusting! How could you to that?! Yucckk! " pandidiri ko sakanya, pero patuloy parin na ganun ang ekspresyon niya,

"Let me go ward,, I need to go!" Sabi ko, hinihila ko na ang damit ko pero ayaw niyang bitawan

"What do you want ward?" Mahinahon kong tanong and atlast binitawan niya ang damit ko.

"Please help me to finish this project? Please? Please?" Pasuyo niya. How stupid he is? Papatulong pa talaga siya ahh.. ang dali lang ng pinapagawa sa kanya.. experimentation lang..

"Please Drake? I really need to finish today" pagmamakaawa niya nagsasad face pa ang loko.. kadiri talaga siya..

"NO ward! You do it all by yourself. Experimentation lang yan, ieexplain mo pa yan, paano mo maieexplain yan kung ako ang gagawa?" Pagsusungit ko, nagcross arms na ako para mas seryoso

"Ehh di teach me how to explain it, di naman ako aalis sa tabi mo, I will make notes para diko makalimutan sasabihin mo" pagpupumilit niya

"NO! I have to go, do it kung hindi maghanap ka na ng kaibigan, GOODBYE!" Sabi ko, joke lang naman yun para gawin niya ang project niya.

Its not good na tulungan ko siya sa mga academics niya, Yes Im his bitch buddy but it doesn't mean I always owe his grades.. As a friend gusto kong mag-improve siya by his own.

Iniwanan ko siya sa loob, ako naman ay sinimulan ko ang paglakad, napakatahimik sa hallway.. para tuloy napakaboring.. pero okay na din to, para di ko kailangang nakasimangot.

Ang payapa ng paglalakad ko, walang sigaw ng sigaw, walang nagpapapansin, wala akong nakikitang nagpapakasosyal, at wala akong nakikitang makakapal ang make-up.

Punta sana akong canteen, kaso nadaan ako sa theatre room. I heard a voice, a maiden voice. Napaka ganda ng boses, para bang nakikinig ka lang music box dahil sa nakakahimbing na timbre ng boses na to, lumapit ako sa pinto, it so much relaxing.. binuksan ko ng kaunti ang pintuan, then I see a girl, a two girls.. yung isa nagpipiano at yung isa nagviviolin yung malaki. Parehas silang nakatalikod. Merong belo yung nagpplay ng piano..

Sa sobrang ganda ng boses niya, na akala ko tinatawag ang soul mo. Pumasok ako sa loob, humanap ako ng spot na madilim para di ako makita. At doon ako umupo. I close my eyes, and feel the song..

"Si Drake!!" At doon natapos ang tahimik kong buhay..

Bumukas ang ilaw sa loob yung as in makikita na ang lahat ng tao sa theTre room.  And I am shock dahil ang dami pala nila dito sa loob. What hell?!

May lumapit sakin, yung teacher namin sa music, 

"Drake kennedy, its nice to see you here" greet niya sakin pero diko siya sinagot

"Well, did you like the song?" Tanong niya, kinakabahan ako, nakita niya kaya ang itsura ko? May nakakita ba?

Tumingin ako sa may stage kung saan kumakanta ang babaeng nakabelo na nagpplay ng piano.  Pero ang nakita ko ang babeng lumot, kaya imbes na relaxing naging inis ang naramdaman ko,

"May I excuse my self? I have to go, nagpahinga lang talaga ako dito. Excuse me sir" sabi ko sa teacher namin.

Agad agad naman akong lumabas ng theatre room. Akala ko walang tao doon. Meron pala.. buti na lang may sumigaw.

Kailangan ko nang kumain, nagugutom na ako.