"Your Destiny Involves Me... "

Κεφάλαιο 5

Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα ο Άλεξ να ήταν τόσο ενδιαφέρον τύπος. Λατρεύει τη μουσική όπως και γω με  την διαφορά  πως παίζει και κιθάρα.
Θέλει να φυγει στο εξωτερικο μόλις τελειώσει να σπουδάσει στην Αμερική σε σχολή καλών τεχνών. Είναι το ταλέντο της οικογένειας του όπως, του λέει η γιαγιά του και θέλει να την κανει περήφανη.
Ειναι τόσο ευγενικός και με κάνει να νιώθω τόσο άβολα με την  καλή έννοια όμως. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε...
- Έλλη εσύ τι ειπες πως θέλεις να περάσεις; με ρωτάει καθώς πιάνει τη κούπα με  τον καφέ του  κι εγώ κουνώ δεξια αριστερά το κεφάλι μου διακόπτοντας τις σκέψεις  μου.
- Εμ κάτι σε νηπιαγωγός, βρεφονηπιοκομος σαν την μητέρα μου, του απαντώ και σκύβω απευθείας το κεφάλι μου. Στην θύμηση της ξύπνησαν μέσα μου αναμνήσεις και  συναισθήματα που δεν θα ήθελα  να  εκδηλωσω μπροστά του.
Εκείνος αντιλαμβανόμενος τον πόνο μου μου χαϊδεύει απαλά το χέρι.
Το βλέμμα μου πέφτει στα ενωμένα χέρια μας κι αρχίζω να αναστατωνομαι.
Τον αντικριζω και το βλέμμα του ήταν τόσο ήρεμο, τόσο γαλήνιο.
Ήθελα να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο και χαλαρό μα μου ηταν αδύνατον μιας και κρύος ιδρώτας με λούζει καθώς μπορω να νιωσω το σωμα του να μετακινείται και να με πλησιάζει.
Τα χείλη του βρίσκονται ελάχιστα εκατοστά μακρια απο το αφτί μου. Μπορουσα να νιωσω τη ζέστη του ανάσα να ανασηκωνει τις τρίχες του σβερκου μου.
- Ξέρω πόσο  δύσκολο σου ειναι. Κι εγώ έχω χασει τη μητέρα μου. Μπορείς να μου ανοιχτεις, μην φοβάσαι, μου ψιθυρίζει κι απομακρύνεται αργά απο κοντά μου.
Στραβοκαταπινω ατσαλα και ήμουν απόλυτα σίγουρη για τι  θα ακολουθούσε.
Κόκκινη απο ντροπή σηκώνομαι απότομα απο τη θέση μου.
Οι τασεις φυγης ήταν το σήμα κατατεθέν  μου.
Οπότε βρισκόμουν σε δυσκολη θέση, ένιωθα άβολα, ηθελα να αποφυγω οποιαδήποτε οπτική επαφη και απλά  έφευγα μακριά.
Ετσι ηθελα να κανω και τώρα.  Ήθελα να εξαφανιστω απο μπροστα  του. Δεν ηθελα να με δει κανείς σε αυτή μου την ευάλωτη στιγμη.
Δεν είπα λέξη. Μερικά βήματα με καθιστούσαν πλεον μακριά του μα το γερό του κρατημα δεν με αφησε να απομακρυνθω.
Με κοίταξε με τα μέλι του μάτια αγχωμενος. Έκανε να μιλήσει μα κάποιος άλλος τον διέκοψε.
- Τι κάνεις εκεί ρε παπάρα; Δεν σου είπα να μην την πλησιαζεις; ακούστηκε η βροντερή του φωνη και η θωρια του τόσο επικίνδυνη και ασυγκράτητη.
Ναι ήταν ο Άγγελος. Εκείνο το προαίσθημα που είχα επαληθεύθηκε. Ήμουν απόλυτα σίγουρη πως θα καταληγαμε ή στο νοσοκομείο ή στο τμήμα. Δεν ξέρω ποιο θα ηταν η καλύτερη επιλογή στην προκειμένη περιπτωση.
- Τι θες Σεβαστιαδη; Πάλι για μπελάδες γυρεύεις; Δεν νομίζεις πως σε ειχα κατατροπώσει τη προηγούμενη φορά ; του λέει επιδεικτικά ο Άλεξ και με μια κινηση με βάζει πίσω απο τη πλάτη του.
Τα σκούρα ματια του Αγγέλου έβγαζαν σπίθες. Απο λεπτο σε λεπτο θα εκραγεί και το αποτέλεσμα θα είναι θανατηφόρο.
- Εμένα μαγκιες δεν θα μου  πουλάς πλουσιόπαιδο και καλά θα κάνεις να  βρεις λαγούμι να κρυφτείς, του φώναξε κι οι φλέβες στο μέτωπο του είχαν κανει την εμφάνισή τους.
- Και τι θα μου κάνεις παλιό αρχ***ι; Θα μου τα κλάσεις;
Αυτο ηταν από τελειωτικό χτύπημα. Ηξερα πως η μάχη θα ηταν θανατηφόρα για έναν από τους δύο .
Η γροθιά  του Αγγέλου δεν άργησε να προσγειωθεί στο προσώπου του Άλεξ και να τον αφήσει φαρδυ πλατύ στο πάτωμα.
Ήμουν σοκαρισμένη. Δεν ήξερα τι να πρωτο κάνω. Να βοηθησω τον αιμόφυρτο Άλεξ ή να το βάλω στα πόδια μην γίνω εγώ το επόμενο θύμα του αδίστακτου Σεβαστιαδη.
Το βλέμμα μου  διασταυρώνεται με το δικο του.
Τόσο αγριο και αλαζονικό. Δεν μπορούσε να δει μπροστά του κι ας είχε μάτια. Ηταν τυφλωμένος και απερισκεπτος.
Οι φιλοι του αρχισαν να πλησιάζουν και να κοιτούν με δέος και τρόμο.
Οι υπόλοιποι πελάτες πλησίασαν τον Άλεξ προσπαθώντας να του προσφέρουν τις πρωτες βοήθειες.
Δεν έπαιρνε τα μάτια του από πανω μου.
Εγώ πανικόβλητη άρχισα να τρέχω πίσω στο σπίτι. Στο μονο μέρος που στα σίγουρα θα ήμουν ασφαλής.
Οι ανάσες μου ήταν κοφτές.
Στο μυαλό κου περιτριγυρνούσαν διάφορες άσχημες σκέψεις που θα ηταν απαίσιο ννα συνέβαιναν και στην πραγματικότητα. Γυρνούσα συνεχώς το βλέμμα μου πίσω για να δω αν με ακολουθεί κανείς.
Λιγα τετράγωνα μακρια απο το σπίτι μου και σταματω λιγα δεύτερα για να πάρω μια κανονική ανασα.
Υψώνω το βλέμμα μου στον ουρανό και καυτά δάκρυα αρχίζουν να κυλούν στα κόκκινα από τον ιδρώτα μάγουλα μου.
Όπου κι αν πηγαίνω τα κανω θάλασσα. Ενα αγόρι προσπάθησε να με πλησιάσει και αντί να τον βοηθήσω έτρεξα μακρια σαν τη κυνηγημένη..
Δεν θα με ξανα πλησιάσει και θα έχει δίκιο.
Αχ Αγγελε παντα πρεπει όλα να τα καταστρέφεις; Χεσ'τη τη ευτυχία μου, γιατι πληγωνεις κι αλλους ανθρώπους εξαιτίας μου;
Μπορεί πλεον να μην είσαι τιποτα για μένα. Να μην είμαι τιποτα για σένα αλλά δεν ειναι απαραίτητο να καταστρέψεις τις ζωές αλλων ανθρώπων πέρα απο την δική μου.