"Your Destiny Involves Me... "

Κεφάλαιο 55

"Άσε με σου είπα. Άσε με!"του φωνάζω καθώς προσπαθώ να αποφύγω το κράτημα του. Τον χτυπάω, τον κλοτσαω,φωνάζω με όλη μου τη δύναμη αλλά δεν γίνεται τιποτα.

Έχουμε πια φτασει έξω από τον χώρο,πλέον δεν υπήρχε κανένας έξω εφόσον το πάρτυ είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του.

"Σκάσε επιτέλους κορίτσι μου. Δεν σε είχα για τόσο ηλίθια. Δεν καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται να φύγεις από κοντά μου; Είσαι δική μου πλέον.. "είπε και ένιωσα σκέτη αηδία με κάθε λέξη που ξεστόμισε.

"Δεν είμαι κανενός και ειδικά δική σου. Άρρωστε!"ουρλιάζω εξαγριωμένη και καταφέρνω επιτέλους να απελευθερωθω από το κράτημα του. Το χέρι μου είχε μουδιασει και είχε αρχίσει να κοκκινίζει έντονα.

"Δεν είμαι άρρωστος γλυκιά μου. Απλά κάνω αυτό που θέλω την στιγμή που το θέλω, και δεν σταματάω ποτέ να προσπαθώ.."εξηγεί και χτενιζει προς τα πίσω τις καστανιές μπούκλες του γεμάτος έπαρση.

"Είσαι ένας παρανοϊκός. Τι θέλεις πια από μένα;"τον ρωτάω και πραγματικά περιμένω να ακούσω την απάντηση που έχει να μου δώσει.
Δεν αντέχω άλλο αυτό το μαρτύριο. Όσο τα λεπτά περνούν και βρίσκομαι κοντά του νιώθω να υποφερω πολύ περισσότερο.

Φαίνεται αρκετά σκεπτικός με την ερώτηση που του έκανα.
Χτυπάει τον δείκτη του επιδεικτικά στο πιγουνι του και κάνει πως σκέφτεται βαθυστόχαστα.

Αμέσως, το βλέμμα του καρφώνει το δικό μου με εκείνη την χυδαία σπίθα να μου επαναφέρει την ίδια εικόνα στο μυαλό μου...

"Δεν θέλω κάτι συγκεκριμένο από σένα. Απλά σε θέλω ολόκληρη,έτσι όπως είσαι. Όσο κι αν προσπαθησα να μείνω μακριά σου,δεν άντεχα. Εκείνη η ανεκπληρωτη επιθυμία μου να σε κάνω δική μου δεν μπορούσε να με αφήσει να ηρεμήσω. Γι'αυτό,πήρα λίγο χρόνο και σε πρόσεχα από απόσταση. Τι όμορφη που ήσουν. Το μόνο που με χαλούσε ήταν ο Σεβαστιάδης που σε συνόδευε. Θέλω να υποφέρει εξαιτίας μου, και ξέρω πως μπορώ να το κάνω. Νομίζω πως κι εσύ ξέρεις..."μου λέει ενώ έχει φτάσει επικίνδυνα κοντά μου. Η βρωμερή του ανάσα χτυπά το πρόσωπο μου κάνοντας τις τρίχες στο σβέρκο μου να ανασηκωθουν.