Δεν μπορώ να πιστέψω τι έκανα μόλις.
Εννοώ,δεν είμαι εγώ αυτή.
Δεν κάνω κοπάνα από το σχολείο ποτέ.
Κι όμως,για τον Άγγελο,θα ξεπερνουσα κάθε όριο.
Δεν τον είχα δει όλη μέρα. Μου είχε λείψει πάρα πολύ.
Ήμουν πολύ στρεσαρισμενη και όσες φορές κι αν προσπάθησα να τον πλησιάσω πάντα κάτι άλλο μου αποσπουσε την προσοχή.
Αλλά τώρα ήταν η μια και μοναδική ευκαιρία.
Ούτως ή άλλως είχα θρησκευτικά. Τι θα γινόταν αν έπαιρνα μια ακόμα απουσία;
Ξέρω ότι αυτό που κάνω δεν είναι σωστό αλλά το έχω ανάγκη.
Έχω μάθει πλέον να κάνω αυτό που αισθάνομαι,να μην καταπιεζω τον εαυτο μου γιατί δεν πληγωνω μόνο εμένα,αλλά πολλές φορές και τους άλλους...
Η καρδιά μου χτυπούσε μανιωδώς μέσα στο στήθος τόσο από το τρέξιμο όσο κι από την αγωνία και τον ενθουσιασμό μου.
Ήθελα να του πω τόσα πολλά πράγματα. Ένιωθα πως μια ολόκληρη μέρα δεν θα μου έφτανε. Ήθελα να του πω πόσο μου είχε λείψει όλη μέρα,τον τεράστιο αριθμών των τεστ που έγραψα,να τον ρωτήσω αν θα ήθελε να διαβάσουμε μαζί αργότερα,αν εγώ του έλειψα,έστω και λίγο...
Βασικά το τελευταίο ντρεπόμουν να το ρωτήσω. Κι αν δεν του ελειψα; Κι αν δεν τον ένοιαξε το γεγονός ότι δεν ιδωθηκαμε όλη μερα;
Ένα άγχος με καταλάβει την ώρα που έχουμε φτάσει λίγα μέτρα μακριά από την έξοδο του σχολείου.
Ξαφνικά σταματώ να τρέχω και προσπαθώ να ανασάνω σωστά,μα παράλληλα να οργανώσω και τις σκέψεις μέσα στο κεφάλι μου.
"Τι συμβαίνει;"με ρωτάει με κομμένη την ανάσα,καθώς το χέρι του είναι μπλεγμένο ακόμα με το δικό μου.
Εκείνη την ώρα ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί από την ντροπή που ένιωσα.
Όσα είχα σκεφτεί να πω είχαν με μιας φύγει από το μυαλό μου,ήταν ένα κενό.
Προσπαθούσα να αποφύγω το βλέμμα του αλλά εκείνος δεν θα έμενε χωρίς κάποια απάντηση.
"Κι εμένα μου έλειψες,αν θέλεις να ξέρεις..."ψιθυρίζει αλλά εγώ κατάλαβα αμέσως τα λόγια του.
Τον κοίταξα με την άκρη του ματιού μου,δεν ήθελα να καταλάβει ότι τον άκουσα,αλλά είχε ήδη αρχίσει να γελάει μαζί μου.
Με μια κίνηση,βρισκόμουν στην αγκαλιά του,με τα χέρια μου να αντιστέκονται στο γεροδεμένος στέρνο του και τα δικά του στη μέση μου.
Μπορούσα να ακούσω τους αστατους χτύπους της καρδιάς του δίπλα στο αφτί μου. Το γαλήνιο άρωμα του εισβάλλει στα ρουθούνια μου και μια ψυχική ηρεμία με καταβάλει.
YOU ARE READING
"Your Destiny Involves Me... "
Teen Fiction- Ελα εδώ, μου φώναξε απειλητικά και μου έκανε νόημα με το χερι. Ηθελα να αντισταθω. Ηθελα να δώσω ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο αλλά το σώμα κινούνταν μηχανικά. Χωρίς να το έχω καταλάβει είχα φτασει ακριβως μπροστά στο λαιμό του Χαμηλωσα το βλέμμα...
