"Your Destiny Involves Me... "

Κεφάλαιο 6

Δε μπορουσα να τον αντικρισω στα μάτια. Φοβόμουν πως θα χανομουν σε αυτό το μαυρο χάος. Θα γινομουν ένα με το χάος.
Με αφησε απότομα απο το κράτημα του και απομακρύνθηκε μερικά βήματα .
Δεν ηξερα τι τον έπιασε. Μπορούσε να με ειχε ετσι μπροστα του για ώρες. Να μου φωναζει. Να με χτυπά. Να ξεσπά πάνω μου.
Ακούμπησε το σωμα του ξανά στη κολώνα που στεκόταν κι πριν.
Εκανα μερικά βήματα προς τα πίσω αντανακλαστικά. Το βλέμμα μου δεν μετακινήθηκε απο πάνω του. Ηθελα να δω κάθε αντίδραση του.
Και να έφευγα σίγουρα δεν θα με έπαιρνε χαμπαρι. Ηταν πολύ αφηρημένος.
Έβαλε το χέρι του στα πυκνά μαλλια του και τα ανακάτεψε ελαφρά χωρις να με κοιτάει.
Ο ήχος του κινητού του να δονείται εσπασε αυτη την αμηχανία.
Το σηκώνει και απαντά απότομα. Με ενα αδιάφορο νεύμα το κλείνει και το ξαναβαζει στη τσέπη του
Με κοιτάει στα μάτια.
Εκείνα τα σκούρα κάστανα μάτια δεν έδειχναν κανένα συναίσθημα και πάλι. Κούνησε σαν απογοητευμένος το κεφάλι του κι έκανε να φυγει.
Πριν απομακρυνθεί για τα καλά σταματησε και γύρισε το σώμα του προς το μέρος μου.
- Ξέρεις, τίποτα ακόμα δεν έχει γίνει, θα τα μάθω όλα, είπε κι έφυγε χωρις να με αφήσει να απαντήσω, έστω να εναντιωθω.
Τι ακριβως θέλει να μάθει ; Τι του έχω κανει δηλαδή;
Για μερικά λεπτά καθόμουν απλα εκεί κοιτώντας το κενό και προσπαθώντας να επεξεργαστω τα όσα συνέβησαν.
Κοίταξα για μια στιγμή την ωρα στο ρολόι μου και είδα οχτώ και μισή.
Παλι τρεχαματα θα έχω στο σπίτι.
Κουνώντας απότομα το κεφάλι μου και ξυπνώντας απο τον λήθαργο μου ξεκίνησα μέσα στη νύχτα για το σπίτι.
Στον δρόμο ήμουν συνεχώς αφηρημένη. Δεν έβλεπα μπροστα μου. Περπατούσα μηχανικά. Παλι καλα δεν έγινα παραμαζομα ενος μεθύστακα οδηγού ή ενος μοτοσικλετιστή. Αλλα τρεχαματα μετα... 

Έβαλα τα κλειδιά στη κλειδαρότρυπα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα αλλά οσο κι αν προσπάθησα πιάστηκα στα πράσα. Δεύτερη φορα για σήμερα.
- Ελισάβετ!  μου φώναξε επιτακτικά η γιαγιά και ήμουν σιγουρη πως με κοιτουσε με το φρύδι της ανασηκωμένο.
Γύρισα το σωμα μου για να την δω αλλά το μετάνιωσα την αμέσως επόμενη στιγμή.
Τα μάτια της ηταν δακρυσμενα και κόκκινα. Με κοιτούσαν γεμάτα θυμό αλλα κι ανακούφιση που με έβλεπαν.
Έλειπα πολλές ώρες το ξέρω. Σίγουρα το κινητό μου θα ηταν τώρα γεμάτο με επανωτες ειδοποιήσεις με τηλέφωνα της.
Με τα τοσα που συνέβησαν σήμερα ηταν το τελευταιο πραγμα που θα σκεφτόμουν.

Δεν της απαντησα. Εσκυψα το κεφάλι μου ηττημένη και εμπλεξα τα δάκτυλα μου μεταξύ τους. Την άκουσα να ξεφυσα και ο ήχος από τις μάλλινες χνουδωτές παντόφλες της με πλησίαζε.
- Είσαι η πιο χαζή εγγονή, μου ψιθύρισε στο  αφτί καθώς με εχωνε στην αγκαλιά της.
- Δεν ξέρεις πόσο ανησύχησα. Πού ήσουν τόσες ώρες; Το φροντιστήριο σου υποτίθεται πως είχε τελειώσει στις εφτά.
Ναι γιαγιά ξέρω πολύ καλα ποτε τελειωσε το φροντιστήριο. Μακάρι να πήγαινα. Τα πράγματά θα είχαν πάει πολύ καλύτερα.
Και παλι δε της απαντησα. Ήμουν τόσο ευάλωτη εκείνη τη στιγμη. Μεσα στη ζεστη αγκαλιά της. Το χαιδεμα στα μαλλια μου. Η ζέστη της ανασα να πέφτει στο μέτωπό μου.
Ένιωθα ασφάλεια για πρωτη φορα σήμερα.
Δάκρυα κυλούσαν ανεξέλεγκτα απο τα ματια μου χωρις να το εχω  πάρει είδηση.
- Ε- Έλλη γλυκιά μου μην κλαις. Όλα ειναι καλα. Η γιαγιά ειναι εδώ, μπορούσε να διαισθανθεί πως κατι δεν πήγαινε καλά.
Μου φίλησε γλυκά το μέτωπο κα μου έκανε νόημα προς το μπάνιο. - Πάνε κάνε ενα μπανακι να ηρεμησεις. Όταν θα είσαι πια ετοιμη έλα να μου μιλήσεις. Πρεπει να μου μιλήσεις.
Ειχε δίκιο. Αυτή τη στιγμη χρειαζομουν κάποιον να ανοιξω την καρδιά μου. Τόσες πληροφορίες, γεγονοτα δεν μπορουσα να ανταπεξελθω.
Κουνησα απλα καταφατικά το κεφάλι μου και κατευθύνθηκα στο μπάνιο.
Το καυτό νερό κυλούσε στο μικροκαμωμένο μου σωμα και ανάσταινε καθε του  πιθαμή.
Ολη η κούραση της ημερας ειχε φυγει πια απο πανω μου και μπορουσα να νιωσω πιο ανάλαφρη.
Παρόλα αυτα οι τύψεις και το άγχος δεν έλεγαν να φύγουν.
Τι να νόμιζε δηλαδή; Πώς μπήκα ξανα στη ζωη του για να του την κανω δυσκολη; Ναι αλλη δουλεια δεν εχω
Αλλα πως να του το εξηγήσεις αυτουνου τόσο πεισματάρης και εγωιστής που ειναι.
Το ξέρω κι εκείνος περνάει δύσκολα  όπως κι εγώ. Το ξέρω πως ειναι δύσκολο μετά απο καιρό να συναναστρέφεται με ενα  άτομο που με την θέληση του το απομάκρυνε απο κοντά του και φυσικα δεν θα το ηθελε ξανά κοντά του. Τον καταλαβαινω απόλυτα.
Εμένα ομως με καταλαβαίνει;

-Αχ γλυκιά μου αυτα έχουν οι εφηβικοι έρωτες, άκουσα την γιαγια μου να λέει υστερα που της μιλησα για το όλο περιστατικό με τον Άλεξ και πήγα ν πνίγω με το ίδιο μου το σάλιο.
Δεν υπήρχε περιπτωση να της μιλήσω για τον Άγγελο. Δεν ηθελα να την στεναχωρησω.
- Ηρέμησε γιαγιά. Εδώ καλα καλα δεν ξέρω ποιος ειναι, της απαντώ αμέσως χωρις να της αφήσω περιθώρια να συνεχισει.
Εκείνη γελά μς την αμηχανία μου και με χαϊδεύει στοργικά στον ώμο.
- Οσο κι αν δεν θες να το παραδεχτείς Έλλη κάποια πραγματα στη ζωή γίνονται με συγκεκριμένο σκοπό. Τιποτα δεν είναι τυχαίο και ειμαι σίγουρη πως οτι κι αν ειναι θα έχει να σου προσφέρει πολλα.  Τοσα που ποτε δεν θα είχες φανταστεί, μου απαντά κι εκείνη αινιγματικά και σηκώνεται απο διπλα μου κατευθυνόμενη προς το δωμάτιό της.
- Συλλογισου αυτα που  σου είπα  αλλα να πας νωρίς για ύπνο, εχεις σχολειο αύριο, μου υπενθυμίζει και κλείνει την πόρτα πίσω της.

Ειχε αφήσει πολλά πράματα στον αέρα. Δε διευκρίνισε τίποτα.
Μήπως να κατάλαβε και κατι παραπανω εκτός απο τον Αλεξ; Ικανή την έχω.
Ίσως αυτα που μου είπε να ισχύουν και με τον Άγγελο;
Πως τελικά δεν ηταν τυχαία η ξαφνική αυτή  συνάντηση,  καλυτερα να πω επανένωση,  και όλο και κάποιο σκοπό θα έχει;
Ποιος ειναι ομως αυτος; Λες μήπως και  αλλάξουν οι σχέσεις μεταξύ μας και γίνουμε όπως πριν ; Δυο καλοί φίλοι;
Ή μήπως γίνει το μεγαλο μπαμ κι οχι απλα θα με υποτιμά αλλα δεν θα μου μιλά καθολου κι οι σχέσεις που μέχρι τώρα αναπτυξαμε θα διαλυθούν;

Αχ γιαγιά τι μου κάνεις βραδιατικα. Όσο κι αν ηθελα να κοιμηθώ δεν μπορουσα. Τον σκεφτόμουν συνεχώς. Τι να σκέφτεται όντως εκείνος για μένα αυτή τη στιγμη; Θα μου πεις πολλά ζητάω κι εγω. Σιγά μην με σκέφτεται κιόλας.
Σιγά που οι σχέσεις μας ίσως και καλυτερευαν. Σιγά που η ζωη μου  θα καλυτερέψει.
Άδικος κόπος να καθομαι να ασχολούμαι με ατομα που δεν πρόκειται να μου προσφέρουν τιποτα. Κι όμως  η γιαγια είπε πως όποιος  και να είναι όλο και κάτι  θα έχει να μου προσφέρει.
Τι θα ειναι ομως αυτό θα δείξει στη πορεία....

Γεια!  Ναι επέστρεψα και πάλι. Τον λογο της αποχής μου τον είπα και στην αλλη μου ιστορία. Λοιπον η αλήθεια ειναι πως ειχα παααρα πολύ καιρό να ανεβασω εδώ αλλα τώρα επιστρέφω δριμύτερη. Λοιπον μέχρι το επόμενο κεφάλαιο....
Kisses...
Πάρτε τώρα ομως και μια φωτο του Αγγέλου για καλη ανάγνωση.