"Σταμάτα να μου λες τι να κάνω κι άσε με να πάω μέσα στο δωμάτιο της. Παράτα με σου λέω."ακούω την αγριοφωναρα του από τον κάτω όροφο και νιώθω όλο μου το σώμα να ανατριχιάζει.
Δεν θέλω να τον αντιμετωπίσω. Είναι προτιμότερο να βρίσκεται μακριά μου χωρίς να έρχομαι σε άμεση επαφή μαζί του.
Η γιαγιά μου προσπαθεί να τον ηρεμήσει αλλά είναι σαν ταύρος σε υαλοπωλείο. Βρίσκομαι εδώ και πολλή ώρα καλυμμένη με τα σκεπάσματα μου ανίκανη να ηρεμήσω τον εαυτό μου.
Κλείνω τα μάτια μου και αντικρίζω συνεχώς την εξαγριωμένη θωρια του να με πλησιάζει έτοιμη να με κατασπαράξει.
Πριν λίγο καιρό τα πράγματα ήταν φυσιολογικά. Είχα μια φυσιολογική εφηβική ζωή. Κι ας μην είχα φίλους,κι ας με κορόιδευαν συνεχώς,κι ας μην είχα κοντά μου την μαμά μου.
Όλα ήταν καλύτερα πριν. Αυτή η κατάσταση που επικρατεί με τρελαίνει. Πρώτα ο Άγγελος,τώρα ο πατέρας μου.
Νιώθω τα πάντα γύρω μου να με πνίγουν χωρίς να να μου αφήνουν περιθώριο να αναπνεύσω.
Αναστεναζω και κλείνω σφικτά τα μάτια μου.
Προσπαθώ να θυμηθώ το πρόσωπο του και το πόσο έντονα ήθελε να μου μιλήσει.
Φαινόταν πολύ αναστατωμένος και βαθιά μέσα μου ήθελα να μου μιλήσει.
Είμαι απογοητευμένη από εκείνον αλλά δεν θα άφηνε στην άκρη τον εγωισμό του αν δεν ήταν κάτι σημαντικό.
Κατά βάθος είμαι σίγουρη πως νοιάζεται για μένα,ίσως στο βαθμό που έκανε και τότε.
Που ήμασταν απλά δύο παιδιά που κανένας δεν τους καταλάβαινε εκτός από τους ίδιους.
Εκείνη η πρώτη μέρα στο δημοτικό με καθόρισε για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Η μέρα που τον γνώρισα ήταν η πρώτη φορά στη μέχρι τότε ζωή μου που ένιωσα σημαντική και πως μπορώ να εμπιστευτώ κάποιον εκτός από την μαμά μου.
Τελικά όμως,τα πράγματα δεν είναι ποτέ ιδανικά. Κανείς δεν μπορεί να βρει την απόλυτη ευτυχία όσο κι αν προσπαθήσει.
Όσο κι αν ένιωθα ευτυχισμένη κοντά του,η ζωή αποφάσισε να τον απομακρύνει από μένα.
Τώρα όλα είναι τόσο δύσκολα. Με την εμφάνιση του πατέρα μου δεν έχω να κάνω τίποτα άλλο από το να μείνω μακριά του. Έτσι ούτε εγώ αλλά ούτε και εκείνος θα έχουμε μπελάδες και θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε.
Το επόμενο πρωί...
"Καλημέρα κόρη μου."μου απευθύνεται και τον κοιτώ γεμάτη αηδία. Δεν θέλω να τον ακούω να με αποκαλεί έτσι. Δεν νομίζω να έχει το δικαίωμα να με αποκαλεί κόρη του εφόσον δεν ήταν πατέρας για μένα.
Χωρίς να θέλω να προκαλέσω καυγά πρωί πρωί απλά τον αγνοησα και βγήκα βιαστική από την πόρτα του σπιτιού χωρίς περιττά λόγια.
Ο δρόμος μπροστά μου απλωνόταν άδειος αλλά παρόλα αυτά δεν ήξερα που να πάω.
Ένιωθα χαμένη μέσα στο κόσμο μου χωρίς να ξέρω ή να θέλω να ξέρω πως να συνεχίσω.
Κι όμως,δεν είχα άλλη επιλογή. Μπορεί όλα να είναι άνω κάτω αλλά αν μείνω απραγη όλα θα μείνουν ως έχουν.
Κι αυτό δεν το θέλω...
CZYTASZ
"Your Destiny Involves Me... "
Dla nastolatków- Ελα εδώ, μου φώναξε απειλητικά και μου έκανε νόημα με το χερι. Ηθελα να αντισταθω. Ηθελα να δώσω ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο αλλά το σώμα κινούνταν μηχανικά. Χωρίς να το έχω καταλάβει είχα φτασει ακριβως μπροστά στο λαιμό του Χαμηλωσα το βλέμμα...
