Κεφάλαιο 10

448 17 2
                                    

"Έλλη, εγώ πρέπει να φύγω. Θα πάω στην λαϊκή. Να φάτε φρόνιμοι το πρωινό σας και κατευθείαν στο σχολείο. Κατανοητό;" μας προειδοποιεί για δέκατη φορά εκείνο το πρωί η γιαγιά από την ώρα που καθίσαμε να πάρουμε το πρωινό μας.

"Μην ανησυχείτε κ. Ευανθία. Θα είμαστε συνεπείς" απάντησε εκείνος με ένα τεράστιο χαμόγελο κοτσαρισμένο στο πρόσωπό του βγάζοντας με απο την άβολη και αμηχανη θέση να της ξανά πω τα ίδια και τα ίδια.

Εκείνη τον κοίταξε δύσπιστη αλλά χωρίς να έχει άλλη επιλογή, ανοίγει την πόρτα του σπιτιού με την τσάντα στο χέρι και τελικά αφήνοντάς μας μόνους.

Πάλι.

Για λίγα λεπτά επικρατούσε ησυχία.

Μόνο ο ήχος από τα στόματά μας να μασάμε τις πεντανόστιμες τηγανίτες ακουγόταν.

Εκείνος ήταν επικεντρωμένος στο πιάτο του χωρίς να έχει βγάλει άχνα μετά από εκείνη την τόσο άβολη στιγμή πίσω στο δωμάτιό μου...

Εγώ δεν είχα και πολλή όρεξη εκείνο το πρωί.
Απλά με το πιρούνι μου εσπαγα την τηγανίτα σε μικρά κομμάτια και απλά τα κοιτούσα.

Αυτό που συνέβη την νύχτα, το περιστατικό σήμερα , αν τα μάθαινε κανείς, τι θα γινόταν;

Μήπως θα τα πει στους φίλους του;
Μήπως θα είναι αυτή μία ακόμα αφορμή για να με κοροϊδεύει και να σπάει πλάκα εξαιτίας μου;

Δεν μπορώ ούτε σαν ιδέα να το φανταστώ...

Κούνησα ασυναίσθητα το κεφάλι μου δεξιά αριστερά βιαστικά και στρέφοντας το βλέμμα μου στον Άγγελο.

Φαινόταν κι εκείνος αρκετά μπερδεμένος και προβληματισμένος.

"Εμ ό-όλα καλά;" τον ρωτάω διστακτικά χωρίς να τον κοιτάω και επεξεργάζοντας πάλι το πιάτο μου.

Αργησε λίγο να απαντήσει αλλά όταν το έκανε ξαφνιάστηκα μπορώ να πω.
"Έτσι πως σε βλέπω να πασπατεύεις την τηγανίτα όχι ιδιαίτερα. " αυτό το αυστηρό και καυστικό σχόλιο ήταν αναμενόμενο. Τα επόμενα λόγια του με ξάφνιασαν.

"Μιας κι είμαστε εδώ τώρα, πες μου. Τι δουλειά είχες σπίτι μου χθες το μεσημέρι;" το βλέμμα του ήταν το ίδιο αυστηρό με πριν αλλά αν η απάντησή μου δεν τον ικανοποιούσε σίγουρα από αυστηρό θα μετατραπόταν σε εχθρικό και επιθετικό.
Ήταν βέβαια μία ερώτηση που με έπιασε απροετοίμαστη.
Νόμιζα πως το είχε ξεχάσει. Εδώ εγώ η ίδια το ξέχασα.

"Your Destiny Involves Me... " Where stories live. Discover now