"Your Destiny Involves Me... "

Κεφάλαιο 48

"Και ο χρόνος σας ξεκινάει τώρα!"
ανακοινώνει ο επιτηρητης και απόλυτη ησυχία επικρατεί. Ο καθένας είναι επικεντρωμένος στο γραπτό του.

Κλείνω για λίγο τα μάτια μου για να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου.

Μπορώ να τα καταφέρω. Όλο το Σαββατοκύριακο ο Άγγελος με βοηθούσε και με στήριζε.
Όπως κι εγώ εκείνον.

Θα τα καταφέρω.

Κρατάω γεμάτη αυτοπεποίθηση το στυλό στο χέρι μου και ξεκινάω.

Όλα θα πάνε καλά Έλλη,ο Άγγελος σε σκέφτεται...

[...]

"Τέλος χρόνου! Αφήστε κάτω τα στυλό!"ακούω τη φωνή του επιτηρητη και πετάω αμέσως μακριά μου το στυλό.

Τελείωσα. Τα κατάφερα.

Όλα ήταν πανεύκολα. Δεν αγχώθηκα ούτε στιγμή. Ήμουν σίγουρη ότι κάποια κρίση θα με έπιανε και θα χρειαζόταν να βγω από την αίθουσα,όπως το παρελθόν.

Αυτή τη φορά στηρίχτηκα στις δυνάμεις μου, εμπιστεύτηκα τον εαυτό μου και τα κατάφερα.

Ένα αίσθημα αγαλλιασης με είχε καταβάλει την ώρα που παρέδιδα το γραπτό μου κι έβγαινα από την αίθουσα.
Όλα τα παιδιά γύρω μου φαινόντουσαν αγχωμένα, προβληματισμένα.

Συζητούσαν με τους διπλανούς τους και έβριζαν σύστημα,θέματα, καθηγητές...

Ήθελα να πάω λίγο στο προαύλιο πριν κατεθυνθω προς την επόμενη αίθουσα για το μάθημα των αρχαίων.

Με το βλέμμα μου προσπαθούσα να βρω τον Άγγελο αλλά μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή δεν έβλεπα ούτε τη μύτη μου.

Μετα απο αρκετή ώρα βρίσκω την έξοδο προς το πίσω μέρος της αυλής.
Κανένας δεν ήταν εκεί για καλή μου τύχη.

Πλησιάζω το πιο κοντινό παγκάκι και κάθομαι. Κλείνω για λίγο τα μάτια μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα.

Μπορώ να μυρίσω την ελαφριά γύρη που με περιτριγυρίζει και γαργαλα την μύτη μου.

Όλα ήταν τόσο γαλήνια,πολύ παράξενο γι'αυτό το μέρος.

Μπορούσα να ακούσω κάποιες φωνές από το κτήριο αλλά τίποτα δεν μπορούσε να με εμποδίσει να χαλαρώσω και να αντλησω δυνάμεις.

Στο μυαλό μου πετάγεται ξαφνικά μια μελωδία από ένα τραγούδι που άκουγα εχθές.

Όταν το άκουσα πρώτη φορά μου θύμισε το Άγγελο. Γι'αυτό πολλές φορές όταν το ακούω,νιώθω ότι βρίσκεται ακριβώς δίπλα μου.