"Ξέρεις κάτι, άστο, δεν χρειάζεται"μου απαντά γεμάτος ειρωνεία απομακρύνοντας το βλέμμα του από το δικό μου και το έστρεψε ώστε να έχει θέα το ταβάνι.
Φαινόταν αρκετά ενοχλημένος μιας και είχε σμιξει τα καλοσχηματισμένα φρύδια του και είχε κάνει τα χείλη του μία ίσια γραμμή.
Μέσα στην συσκότιση του δωματίου ήταν τα μόνα που μπορούσα να αναγνωρίσω.
Κούνησα δεξιά κι αριστερά το κεφάλι μου διώχνοντας αυτές τις σκέψεις και ξεφύσηξα αγανακτισμένη.
"Δεν είναι ανάγκη να θυμώνεις Άγγελε. Άντε τώρα κοιμήσου και μιλάμε ξανά το πρωί" του λέω ανάμεσα στα χασμουρητά μου μιας και νύσταζα ως το κόκαλο.
Με αυτόν μέσα στο μυαλό μου πώς να κοιμηθώ άλλωστε;
Αν και δεν είμαι σίγουρη πως θα κοιμηθώ και πάλι.
Το να κοιμάται ακριβώς δίπλα μου το κάνει άκρως δύσκολο.
Καταλαβαίνω με τον θόρυβο των κινήσεών του πως γυρίζει πλευρό με την γυμνασμενη του πλάτη προς το μέρος μου. Ούτε αυτός θα μπορούσε να κοιμηθεί. Από τα νεύρα του μάλλον...
Όντως, όλα τα αποψινά ήταν αρκετά περίεργα. Τόσα πράγματα μέσα σε μία μέρα που ούτε ανθρώπινος νους τα αντιλαμβάνεται.
Κι όμως, όλα αυτά έγιναν. Κι ήταν αληθινά. Αν και αυτό δεν με σύμφερε στην τελική.
"Ω και εμείς οι δύο δεν τελειώσαμε. Είμαι Σεβαστιάδης εγώ και δεν αφήνω τίποτα στην τύχη."μου ψιθύρισε για τελευταία φορά εκείνη τη νύχτα χωρίς να με κοιτάξει κάνοντάς με να τρομάξω από την ξαφνική αυτή του 'ατάκα'.
Το ξέρω . Το ξέρω ότι δεν θα με αφήσεις σε χλωρό κλαδί Άγγελε. Προσπαθώ απλά να το συνειδητοποιήσω ακόμα.
Δεν του απάντησα. Έκανα πως κοιμάμαι. Δεν ήθελα άλλους καυγάδες κι απλώς το άφησα να περάσει έτσι κι ας μην καταλαβαίνω τι εννοεί.
Α ρε Άγγελε μακάρι να μην ήσουν τόσο πεισματάρης, ευχήθηκα από μέσα μου κι έκλεισα τα μάτια μου με την ελπίδα ότι θα μπορούσα επιτέλους κι εγώ να ηρεμήσω...
Το επόμενο πρωί....
Κρύος αέρας έκανε τις τρίχες στον σβέρκο μου να ανασηκωθούν κι έτσι σκέπασα πιο καλά το σώμα μου με την κουβέρτα.
Έκλεισα ξανά τα μάτια μου γυρίζοντας πλευρό.
Φως από το παράθυρο έπεφτε κατευθείαν στα μάτια μου κάνοντάς με να μορφάσω από δυσαρέσκεια.
Άνοιξα τα μάτια δυσανασχετώντας και προσπαθώντας να τα προσαρμόσω στον χώρο.
Στιγμές από την χθεσινή νύχτα ξεπηδούν στο μυαλό μου επαναφέροντάς με στην πραγματικότητα.
DU LIEST GERADE
"Your Destiny Involves Me... "
Jugendliteratur- Ελα εδώ, μου φώναξε απειλητικά και μου έκανε νόημα με το χερι. Ηθελα να αντισταθω. Ηθελα να δώσω ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο αλλά το σώμα κινούνταν μηχανικά. Χωρίς να το έχω καταλάβει είχα φτασει ακριβως μπροστά στο λαιμό του Χαμηλωσα το βλέμμα...
