Άγγελος pov
Ήμουν σίγουρος πως είχα κοκκινίσει από τον θυμό μου. Μπορούσα από την απόσταση που βρισκόμουν να ακούσω τα κλαψουρίσματά της και τις κοφτές τις ανάσες.
Τα παιδιά που περνούσαν από κει,δεν τους έδιναν σημασία και σίγουρα δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβαινε.
Τόσο πιο πολύ νευρίαζα και τόσο πιο πολύ ήθελα να του σπάσω τα κόκαλα ένα ένα όσο είχα το βλέμμα μου καρφωμένο πάνω του.
Του είχα πει να μείνει μακριά της. Άσε, εκείνη μπορεί να μην με άκουσε ή μπορεί απλά να μην έφταιγε εντελώς, εκείνος όμως είναι εντελως παπάρας.
Σε κάθε βήμα που έκανα ένιωθα την καρδιά μου να χτυπά ακόμα πιο γρήγορα και το μέσα μου να ανακατεύεται όλο και πιο πολύ.
Η εικόνα εκείνου πεσμένου στο χώμα να αργοπεθαίνει μπροστά μου θα ήταν μοναδική μου λύτρωση εκείνη τη στιγμή.
Μέσα σε αυτές τις σκέψεις, βρέθηκα γρήγορα λίγα εκατοστά μακριά από την πλάτη του.
Μπορούσα να δω την Έλλη να κλαίει και να προσπαθεί να του απομακρυνθεί.
Φαινόταν αδύναμη μπροστά του και οι ελπίδες να μπορούσε να του ξεφύγει ήταν μηδαμινές.
Ο θυμός μέσα μου όλο και πιο πολύ φούντωνε και αρπάζοντας βίαια τον ώμο του, έστριψα το σώμα του στο μέρος μου.
Το ξαφνιασμένο βλέμμα του ήταν το πρώτο πράγμα που αντίκρισα και το τελευταίο που ήθελα να δω.
"Τι σου είπα ρε παλιό μαλάκα; Να μην την πλησιάσεις.
Από όλο αυτό, τι δεν κατάλαβες;" φώναξα μέσα στη μούρη του με το χέρι μου να βρίσκεται στο ύψος του στομάχου του.
Ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και ένα πονηρό βλέμμα σχηματίστηκαν στο πρόσωπό του κι αυτό με έκανε να εξαγριωθώ ακόμη πιο πολύ.
Σιγά όμως που θα το άφηνα να μου απαντήσει και να χλευάσει.
Τον χτύπησα με την γροθιά μου και βρέθηκε κάτω από τα πόδια μου στο λεπτό.
Το στήθος μου ανεβοκατέβαινε μανιωδώς.
Το πόσο ακόμα ήθελα να τον χτυπήσω μόνο η ψυχή μου το ξέρει.
Τον έβλεπα που βογκούσε από τον πόνο αλλά δεν αυτό τον απέτρεπε από το να δώσει την απάντησή του.
"Νόμιζες πως όλα θα τελείωναν με τις ηλίθιες απειλές σου Σεβαστιάδη;"μιλούσε μέσα στις προσπάθειές του να πάρει μία κανονική ανάσα και καρφώνοντάς με.
"Δεν καταλαβαίνεις πως όσα κάνεις δεν έχουν κανένα νόημα; Το μόνο που είσαι ικανός να κάνεις είναι να αυτοκαταστραφείς μόνος σου!" φωνάζω εξαγριωμένος με τον λαιμό μου να στεγνώνει από την πίεση και τη δύναμη της φωνής μου.
YOU ARE READING
"Your Destiny Involves Me... "
Teen Fiction- Ελα εδώ, μου φώναξε απειλητικά και μου έκανε νόημα με το χερι. Ηθελα να αντισταθω. Ηθελα να δώσω ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο αλλά το σώμα κινούνταν μηχανικά. Χωρίς να το έχω καταλάβει είχα φτασει ακριβως μπροστά στο λαιμό του Χαμηλωσα το βλέμμα...
