Έλλη pov
Εισπνοή, εκπνοή.
Όλα θα πάνε καλά.
Το ξέρεις.
Μπορείς να τα καταφέρεις.
Προσπαθώ να καθησυχασω τον εαυτό μου γιατί η ώρα πλησιάζει.
Έχει βραδιασει και δεν έχω καταφέρει τίποτα απολύτως.
Μόνο να πληγωνω τους άλλους γύρω μου.
Αύριο το πρωί θα έρθει και δεν ξέρω τι καταστροφή μπορεί να προκαλέσει.
Η γιαγια μου είναι ένα ράκος και ανίκανη να κάνει το οτιδήποτε.
Φοβάμαι πολύ για εκείνη. Φοβάμαι ότι θα πληγωθεί τόσο πολύ που δεν θα το αντέξει.
Το μόνο όμως που συνεχίζω να σκέφτομαι είναι ο Άγγελος. Αυτά τα πληγωμένα μάτια του να με κοιτούν γεμάτα πόνο δεν θα σταματήσουν να με στοιχειώνουν.
Ο Άγγελος είναι και θα είναι πάντα το στήριγμα μου. Το άτομο που θέλω όσο τίποτε άλλο. Όμως,πως θα με συγχωρήσει;
Γιατί να του πω κάτι τέτοιο τη στιγμή που εκείνος θέλει την έγκριση μου όσο τίποτα αλλο;
Φοβάμαι ότι θα τον κάνω δυστυχισμένο. Εγώ δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο να με κάνω ευτυχισμένη,δεν μπορώ να τον παρασυρω κι αυτόν μαζί μου.
Αλλά,αν τελικά είμαι ευτυχισμένη κοντά του; Αν τελικά είναι αυτός που χρειάζομαι για να νιώθω ο εαυτός μου;
Η καρδιά μου θα σπάσει από αυτή τη πίεση και δεν μπορώ να σταματήσω να κλαιω και να καταριεμαι την ώρα και τη στιγμή που του μίλησα τόσο άκαρδα.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπορώ να γίνω τόσο εγωίστρια.
Πάντα νόμιζα ότι οι άλλοι με εκμεταλλεύονταν αλλά μάλλον εγώ κάνω κάτι λάθος...
Ξαφνικά, μέσα στο μαύρο σκοτάδι,κάποιος χτυπάει το κουδούνι επανειλημμένες φορές.
Στην αρχή νόμιζα ότι θα ήταν ο πατέρας μου. Αλλά όχι μου άφησε περιθώριο μέχρι αύριο το πρωί.
Νομίζω ότι μπορεί να κρατήσει αυτή την υπόσχεση...
Πηγαίνω διστακτικά προς την πόρτα αλλά βλέπω πως η γιαγιά μου έχει ήδη ανοίξει.
"Συγγνώμη κύριε,ποιον ψάχνετε ;"Τον ρωτάει η γιαγιά μου και πλησιάζοντας βλέπω ένα μεσήλικα με γκρίζα μαλλιά και μικρά μαύρα γυαλιά να στέκεται στην εξώπορτα.
"Εσείς είστε η κυρία Ευανθία; Η νόμιμη κηδεμόνας της Ελισάβετ Βασιλοπούλου;
Ονομάζομαι Ιωάννης Πετράκης,είμαι δικηγόρος. Μπορώ να σας βοηθήσω στην υπόθεση σας."αρχίζει να λέει ο μικροκαμωμενος κύριος και δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συμβαίνει.
YOU ARE READING
"Your Destiny Involves Me... "
Teen Fiction- Ελα εδώ, μου φώναξε απειλητικά και μου έκανε νόημα με το χερι. Ηθελα να αντισταθω. Ηθελα να δώσω ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο αλλά το σώμα κινούνταν μηχανικά. Χωρίς να το έχω καταλάβει είχα φτασει ακριβως μπροστά στο λαιμό του Χαμηλωσα το βλέμμα...
