Κρυφό μου πάθος

Παρίσι

Έχω ετοιμάσει τις βαλίτσες μου και περιμένω τον Σταύρο να φορτώσει το αμάξι.Αποφασίσαμε με τον Στάυρο να μην μάθει κανένας που θα πάμε ή ότι λύπουμε.Θέλουμε να μείνουμε μόνοι, μακρυά απο προβλήματα και δουλειές.Έχουμε ανάγκη να ηρεμίσουμε και να βρεθούμε πιο κοντά.Ανυσηχώ λίγο που θα πάμε στο Παρίσι για το αν θα θυμηθώ την γλώσσα.Γιατί εκτός απο ελληνικά και αγγλικά μιλάω και γαλλικά, γερμανικά,ρώσικα και ισπανικά.Το ότι μιλάω πολλές γλώσσες είναι ένα απο τα πλεονεκτήματα μου.Γενικά λυπάμε πολύ εύκολα, κλαίω για το παραμικρό και άλλα πολλά.Τις σκέψεις μου, αποσπά ο Σταύρος που πόση ώρα με μιλάει και εγώ τον έχω γραμμένο.

<<Φύγαμε;>>ρωτάει και κουνάω καταφατηκά το κεφάλι μου.<<Σίγουρα τα πήρες όλα και δεν ξέχασες τίποτε;>>συνεχίζει

<<Ναί, ναί όλα >>λέω και κλειδώνω την εξώπορτα.

Μπαίνουμε στο ασανσέρ και ο Σταύρος με στιμόχνει στην γωνία.

<<Με κολάζεις με αυτά που φοράς;>>μου λέει χαμηλόφωνα στο αυτί και  μου ξεφεύγει ένα χαμόγελο.

<<Γιατί;; Τί φοράω;>>λέω παιχνιδιάρικα.Ξέρω πολύ καλά τί φοράω και είχα αυτόν ακριβώς τον σκοπό, να τον κολάσω.Φοράω μια κολητή άσπρη φόυστα που είναι ψηλόμεση και φτάνει μέχρι τα γόνατα.Απο πάνω φοράω ένα μπεζ κοντό μπλουζάκι μακρομάνικο κολητό.Όλα αυτά τονίζουν υπερβοληκά το πλούσιο στήθος μου και τον πεταχτό μου ποπό.

<<Ξές πολύ καλά...Κανονικά θα έπρεπε να θυμώσω που βγαίνεις έτσι έξω και εκτός απο εμένα σε βλέπουν και άλλοι αλλα δεν θα θυμώσω γιατί αυτή την στιγμή θέλω να σε πηδήξω μέσα στο ασανσέρ.Κοίτα τί μου προκαλείς;>>λέει και ακουμπάει την στίση του στην κοιλιά μου.Οοοο θέε μου.Εγώ το προκαλώ αυτό;Αχχ πόσο μου αρέσει να τον βασανίζω.

Δαγκώνω τα χείλια μου και εκείνη την στιγμή χτυπάει το κουδουνάκι για τις πόρτες του ασανσέρ.Μπαίνει ένας κύριος μέσα.Καί οι δύο παίρνουμε την κανονική μας θέση.

<<Αυτό θα μου το πληρώσεις>>λέει αχνά ο Σταύρος και εγώ κρυφογελάω.

Μπαίνουμε στο αμάξι και πηγαίνουμε στο αεροδρόμιο.

Δίνουμε τα εισητήρια στον έλενχο και περνάμε.Μπαίνουμε στο αεροπλάνο και βάζουμε ζώνες.Σε πέντε λεπτά απογειωνόμαστε.

Στην διάρκεια του ταξιδιού με πήρε ο ύπνος στην αγκαλιά του Σταύρου, όμως μετά απο μισή ώρα με ξύπνησαν οι μικρές αναταραχές του ταξιδιού.Με έχει πιάσει αναγούλα απο τις αναταραχές και θέλω να κάνω εμμετό.Ο Σταύρος βγάζει κάτι απο το σακάκι του και μου το δίνει.