Κρυφό μου πάθος

Κόκκινο...

Άφησα στον Σταύρο την Κατερίνα γιατί δεν ήθελε να γυρίσει. Όταν μπήκα σπίτι κάτι δεν μου κολλούσε. Πολύ ησυχία. Πού πήγαν οι άλλοι;  Πού είναι ο Ματτ και η Τερέζα;  Κάνω μια βόλτα στο σπίτι και κανείς. Καλά η Τερέζα τόσες μέρες δεν καθάρισε; Τί ασημάζευτο σπίτι είναι αυτό; Παίρνω τηλέφωνο τον Ματτ.

<< Καλημέρα μωρό μου>>

<< Καλημέρα Ματτ, πού είσαι;>>

<< Είμαι σε πρόβα και μετά θα πάω για καφέ με τον Ίαν.>>

<< Τί ανακατοσούρα είναι αυτή στον σπίτι; Πού είναι η Τερέζα;>>

<< Το ξέρω μωρό μου. Η Τερέζα αρρώστησε και θα έχει άδεια για μία εβδομάδα ακόμα.>>

<< Καλά. Σε κλείνω να κάνω δουλείες.>>

Μου είχε μείνει μόνο το υπνοδωμάτιο όταν ήρθε ο Ματτ.

<< Ήρθα αγάπη μου.>>

<< Κάτσε στο σαλόνι μέχρι να καθαρίσω το υπνοδωμάτιο>>

<< Καλά.>>

Ανεβαίνω πάνω και στο πρώτο πράγμα που πέφτει το μάτι μου είναι οι πεταμένες κάλτσες του Ματτ δίπλα απο το κρεβάτι. Σκύβω και μαζέβω τα δύο ζευγάρια κάλτσες. Μα πού είναι η άλλη κάλτσα. Σκύβω καλύτερα για να δώ κάτω απο το κρεβάτι. Κάτι κόκκινο είναι δίπλα απο την κάλτσα του. Τα τραβάω και τα δύο έξω.  Δεν μπορώ να πιστέψω στα μάτια μου. Ένα κόκκινο δαντελοτό γυναικείο εσώρουχο. Δεν είναι δικό μου.  

<< Ματτ>> φωνάζω δυνατά. 

Ο Ματτ ανοίγει την πόρτα.

<< Τί έπαθες αγάπη μου;>>

<< Τί είναι αυτό;>> ρωτάω και δίχνω το βρακί.

<< Ένα βρακί;>>

<< Ναι. Ποιανείς είναι το βρακί;>>

<< Δικό σου;>>

<< Ματτ μην με συνχίζεις. Και φυσικά δεν είναι δικό μου. Ποιανείς είναι πές μου.>>

<< Που θες να ξέρω; Δικό σου θα είναι και δεν θα το θυμάσαι.>>

<< Πρώτον δεν θα αγόραζα ποτέ αυτό το κακόγουστο εσώρουχο και δεύτερον δεν θα το πετούσα ποτέ κάτω απο το κρεβάτι και δεν θα το θυμώμουν.>>

<< Όχου Έρη. Μην με ζαλίζεις. >> λέει και κάνει να φύγει.

<< Αν φύγεις απο το δωμάτιο θα φύγω και εγώ απο το σπίτι.>>