Το πρωί με ξύπνησε ο Σταύρος για να φάμε πρωινό.Βάζω μία μεταξοτή ρόμπα και βγαίνω έγω στο μπαλκόνι για να φάω πρωινό.
<<Σήμερα έχει πολύ ωραία μέρα.Τί λες να κάνουμε ένα μπανάκι στην πισίνα;>>λέω καθώς βάζω χυμό πορτοκάλι στο ποτήρι μου.
<<Καλή ιδέα, αλλά πήρες μαγιό;>>με ρωτάει.
<<Αμέ.>>λέω.
Φοράω το μαγιό μου στα γρήγορα.Είναι ένα μαύρο μαγιό κάπως μπραζίλ-στρίνγκ και βουτάω στην πισίνα χωρίς να τον περιμένω.Μετά απο λίγο βουτάει και αυτός και έρχεται προς το μέρος μου και με παίρνει αγκαλιά.
<<Αχχ τί θα κάνω εγώ μαζί σου>>λέει.
<<Ααααα δεν ξέρω πρόβλημα σου τώρα>>απαντάω.
............
Την επόμενη μέρα ξύπνησα και ο Σταύρος έλειπε απο το κρεβάτι.Μα πού πήγε πάλι!!!!Βλέπω ένα σημείωμα πάνω στο τραπέζι δίπλα απο το πρωινό μου.Εεεε μανεία με τα σημειώματα.
<<Καλημέρα φως μου!!!!Έχω κάτι δουλειές.Φάε το πρωινό σου και μετά θα σε περιμένω μπροστά στον Πύργο του Άιφελ.Σ'αγαπώ μάτια μου!!>>
Ανοίγω το παράθυρο και βλέπω ότι βρέχει.Πφφφφφ μου την δίνει η βροχή.Έβαλα ένα μαύρο κολητό, κοντό φόρεμα και τις μαύρες γόβες μου christian loubutin.Απο πάνω βάζω το παλτό μου και φεύγω.
Βγαίνω έξω και ανοίγω την κόκκινη ομπρέλα μου και περιμένω ταξί.Σταματάω ένα και μπένω μέσα.Μιλάω μαζί του στα γαλλικά και αυτός ξεκινάει.
Φτάσαμε και κατεβαίνω.Ο Σταύρος με περιμένει μπροστά στον Πύργο του Άιφελ. Είναι καλοντυμένος με κουστούμι.Μμμμ δαγκώνω τα χείλια μου.Τον θέλω.Δεν ξέρω κάτι παθένω όταν είναι με κουστούμι.Με αρπάζει απο την μέση και με φιλάει.Οι γλώσσες μας παίζουν τον δικό τους ρυθμό.
...........
Το βράδυ φοράω μία μαύρη νυχτικιά που πάνω απο το στήθος και κάτω έχει άσπρη δαντέλα σε σχήμα λουλουδιού.Νομίζω τον έχω κολλάσει αρκετά.Ανεβαίνω πάνω του και αρχίζω να τον χαιδεύω παντού.Άλλο που δεν θέλω και εγώ.Με γυρίζει ανάποδα και τώρα είναι πάνω μου.Χωρίς δεύτερη σκέψη με έχει ξεντύσει.Τα φλογερά μας κορμιά ενώνονται.
YOU ARE READING
Κρυφό μου πάθος
RomanceΗ Έρη γνωρίζει τον Σταύρο,τον ξάδελφο της και τον ερωτεύεται με την πρώτη ματιά, το ίδιο και αυτός.Κανείς δεν το λέει μόνο το δείχνει με τα μάτια.Η μοίρα θα τους φέρει μαζί και μόνοι τους χωρίς να ξέρουν το αύριο ζουν την κάθε μέρα σαν να είναι η τε...