Κρυφό μου πάθος

Υ.Γ. Αφιέρωση

Αγαπητοί αναγνώστες, αυτό το κεφάλαιο δεν αφορά την ιστορία του βιβλίου αλλά τον πρωταγωνιστή του βιβλίου. Αυτό το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε αυτό το άτομο που το δεύτερο του όνομα είναι Σταύρος. Μακάρι να μπορούσα να του πω όλα όσα νιώθω για αυτόν αλλά δυστυχώς υπάρχει μια παρόμοια δυσκολία όπως του βιβλίου. Αυτή είναι η δικιά μου ιστορία.

'' Θα ήθελα να σου πω όλα όσα νιώθω αλλά φοβάμαι. Ξέρω ότι νιώθουμε και οι δύο το ίδιο και ξέρω επίσης ότι και εσύ φοβάσαι. Εδώ και έξι χρόνια δεν μπορώ να ερωτευτώ κάποιον άλλον. Ξέρεις γιατί; Γιατί αγαπάω μόνο εσένα και στα μάτια των άλλων αγοριών ψάχνω να βρω τα δικά σου.  Μπορώ να σε δω μόνο μια φορά τον χρόνο και αυτό μόνο για ένα μήνα γιατί απέχουμε 2.000 χιλιόμετρα και 24 ώρες περίπου με το αμάξι. Μπορώ να σε δω μόνο ένα μήνα το χρόνο, σκέψου πόσο λίγο είναι αυτό για μένα. Πως μπορώ να συμβιβαστώ στα λίγα αφού έζησα μαζί σου τα πολλά.

Την πρώτη φορά που σε κοίταξα εκείνον τον παγωμένο χειμώνα στο τραπέζι της Πρωτοχρονιάς ήταν θέμα δευτερολέπτων να σε ερωτευτώ.

Θυμάμαι που μου αφιέρωνες τραγούδια την ώρα που οδηγούσες. Θυμάμαι που με κοιτούσες και μόλις γύριζα να σε κοιτάξω έκανες πως χάζευες αλλού. Θυμάμαι που μου κρατούσες το χέρι όταν περπατούσαμε στο δρόμο. Θυμάμαι που κοιμηθήκαμε αγκαλιά και με κρατούσες τόσο σφιχτά και ένιωθα την ανάσα σου στον λαιμό μου και κοβόταν η δική μου.Καταλάβαινα από την ανάσα σου ότι δεν κοιμάσαι γιατί ήταν διαφορετική. Ξέρω πολύ καλά ότι δεν είχες κάτι πονηρό στο μυαλό σου. Θυμάμαι που γύρισες μεθυσμένος εκείνο το βράδυ και ξεκίνησες να μου λες όλα όσα νιώθεις αλλά εγώ σε σταμάτησα γιατί ήξερα πως αν τα μάθαινα δεν θα μπορούσα να σε ξεπεράσω. Θυμάμαι εκείνο το καλοκαιριάτικο βράδυ στην Ελλάδα που πήγαμε σε εκείνον το γάμο και κάθισες απέναντι μου. Ήπιες για μένα και τα μάτια σου γυάλιζαν και καρφώθηκαν στα δικά μου. Τα μάτια μας τα έλεγαν όλα αλλά οι φωνές μας τίποτε. Θυμάμαι που όλοι μας περνούσαν για ζευγάρι. 

Θυμάμαι που πηγαίναμε μαζί παντού. Ποτέ δεν πήγαινες μόνος και πάντα ήθελες την γνώμη μου. Θυμάμαι που περίμενα στο παράθυρο να γυρίσεις από την δουλειά.

Θυμάμαι τόσα πολλά που δεν μπορώ να σε ξεχάσω, το παραδέχομαι. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Και δεν μπορώ αλλά και δεν θέλω. Κάθε χρόνος που περνάει σε αγαπώ ακόμα πιο πολύ. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς εσένα, ούτε και με κάποιον άλλον. Δεν μπορώ να φανταστώ να σε ακουμπάει κάποια άλλη. Όπου και να κοιτάξω βλέπω τις στιγμές που ζήσαμε μαζί, από το πιο μικρό μέχρι και το πιο μεγάλο αντικείμενο μέσα στο σπίτι.

Μερικές φορές νιώθω το άγγιγμα σου σε εκείνο το σημείο της πλάτης μου. Σε εκείνο το σημείο στη πλάτη που το φόρεμα μου ήταν ανοιχτό και με άγγιξες για τελευταία φορά πριν φύγεις. 

Θα ήθελα τόσα πολλά ακόμα να σου πω.  Μακάρι αυτή που μας χάλασε ότι είχαμε να καταλάβει πόσο λάθος έκανε. Μακάρι να μην ήταν αίμα σου αλλά δυστυχώς είναι αδελφή σου.

Περιμένω εκείνο το ταξίδι στη Σαντορίνη που μου υποσχέθηκες. Τότε μόνο θα έχω το θάρρος να σου πω όλα αυτά και παραπάνω. 

Σ'αγαπώ και δεν φοβάμαι να το πω και θα σε αγαπώ για πάντα. Για όλες αυτές τις μικρές αλλά πολύτιμες για μένα στιγμές που ζήσαμε μαζί.Πάντα θα είσαι η πρώτη μου αγάπη.

                                                                                                                      Για τον Γ.Σ. με αγάπη από Ε.Ρ.Μ.''

( Επίσης παιδιά έχω ανεβάσει το καινούριο μου βιβλίο που λέγεται '' Έρωτας στη Πόλη '' μπορείτε να το διαβάσετε. Είναι ρομαντικό και θα είναι εξίσου υπέροχο.)