Κρυφό μου πάθος

Σπίτι μου σπιτάκι μου...

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες μετά τον γάμο και το σπίτι είναι έτοιμο διακοσμημένο. Όλα πέρασαν απο τα χέρια μου. Η διακόσμηση του σαλονιού, της κουζίνας, ακόμα και τα πιάτα και τα πιρούνια απο το δικό μου χέρι διαλέχτηκαν. Η αλήθεια είναι ότι κουράστηκα αρκετά αλλά το αποτέλεσμα με χαλάρωσε.

Απο τον γάμο ο Σταύρος έχει να φανεί. Ούτε τον ξαναείδα, ούτε μου ξανα έστειλε μύνημα. Τίποτε.

Η μηχανή του καφέ χτυπάει. Έτοιμος ο καφές. Πίνω μια γουλιά και πάω να ετοιμαστώ για να βγώ με την Χριστίνα. Πόσο καιρό έχω να την δώ. Την είδα στον γάμο και πιο πριν αλλά δεν μπορώ να την χωρτάσω. Απο το γυμνάσιο είμαστε μαζί. Είναι πολύ όμορφη, ψιλή, αδύνατη, με μακρυά μαύρα μαλλιά και θαλασσί μάτια. Στην Ελλάδα εργάζεται σε ένα τουριστικό γραφείο σαν υποδιευθύντρια.

Βάζω ένα τζιν και ένα μπλουζάκι. Βάφομαι όπως μου έμαθε η αισθητικός που έφερε ο Μάττ. Δεν με τρελένει καθόλου ότι πρέπει να βάφομαι έτσι γιατί σε λίγο καιρό θα γίνω και εγώ ηθοποιός. Το βρίσκω κουραστηκό.

Ο Ματτ ακόμα κοιμάται. Ξαπλώνω δίπλα του και χαιδεύω την γυμνή πλάτη του. Καμιά μέρα θα κρυώσει και θα τον τρέχω αλλά χτές είχε πολύ ζέστη. 

<< Ματτ μου... αγάπη μου, ξύπνα έχεις γύρισμα.>>

<< Μμμμ ποιός πάει τώρα....>> ανοίγει το ένα του μάτι και με κοιτάει.

<< Έχω ετοιμάσει καφέ. Εγώ θα βγώ με την Χριστίνα και μετά θα πάω για ψώνια.>>

<< Πάνε στο σακάκι μου και πάρε την κάρτα μου.>> λέει, με φιλάει και σηκώνεται.

Σταματάω στο παλιό μου σπίτι που πιά το έχω δώσει στην μάνα μου. Η Χριστίνα μένει με την μάνα μου. Άλλη μια εβδομάδα θα είναι εδώ στην Νέα Υόρκη.

<< Καλημέρα όμορφή μου πάπια>> λέει και μπαίνει μέσα στο αμάξι.

<< Καλημέρα γλυκό μου κοράκι.>> χαχαχα μου αρέσει να την λέω έτσι.

<< Πού πάμε;>>

<< Για καφέ και μετά για ψώνια γιατί το ψυγείο είναι άδειο>>

<< Τέλεια.>>

Καθόμαστε σε ένα Starbucks για να πιούμε καφέ.

<< Λοιπόν τί κάνει ο άντρας σου ο Στέφανος;>>

<< Μια χαρά τον άφησα να προσέχει τον μικρό Στελάκι.>>

<< Χαχαχα θα τα έχει παίξει με το μωρό ο καιμένος>>

Ο Στέφανος ήταν συμμαθητής μας στο σχολείο. Εγώ, η Χριστίνα, ο Στέφανος και η Νίκα είμασταν συμμαθητές. Ήταν τόσο ωραία. Θυμάμαι σαν σήμερα την Χριστίνα που με ζάλιζε με τις ώρες για τον Στέφανο. Όταν ερχόταν να κοιμηθεί σπίτι μου, μου μιλούσε για τον πολυαγαπημένο της Στέφανο. Τον ήθελε τόσο πολύ και τον θέλει ακόμα.