Invincible || h.s [1/3] ✔

Rozdział 42

Stay with me (cover) By Robbi McFaulds

(https://www.youtube.com/watch?v=MbqnBRLZG3Y)

Muszę porozmawiać z Niall'em. Nie zostawię tego tak. Jak mi się coś stanie nie daruje sobie tego, że obraziłam się na niego, a nie wiedziałam o co chodziło. Martwi mnie jednak to, że się stoczył. Na bardzo niski poziom. Wybieram jego numer.

-Halo? – rozbrzmiewa jego głos w słuchawce.

-Muszę z tobą porozmawiać.

-Ruby – słyszę nadzieje w jego głosie. – już jadę.

Nie minęło 10 minut od zakończenia rozmowy, a Niall stał pod moim domem.

-Cześć – przywitałam go i wpuściłam do środka.

-Hej – uśmiecha się słabo i ściąga buty.

-Więc?

-Więc co?

-Bądź łaskaw mi wytłumaczyć co się ostatnio wydarzyło.

-Usiądziemy? – czy on się wymiguje?

-Jasne. Chodź do mojego pokoju. – wchodzimy na górę. Siadam na łóżku i krzyżuje ręce na piersiach. Niall oblewa się rumieńcem.

-No słucham...

-Od czego zacząć... - wzdycha ciężko.

-Może od tego czemu go pobiłeś?!

-Jamie to mój ... Um... szpieg. Pobiłem go, żeby go zastraszyć. Powiedziałem, że nie dam mu pieniędzy jeśli go nakryją.

-Kto?

-Ty.

-Wynająłeś szpiega żeby mnie śledził?! – no tego to ja się nie spodziewałam.

-Martwiłem się o ciebie. Ostatnio w ogóle nie gadamy.

-Kiedy miałam go niby nakryć?

-Kiedy siedziałaś w kawiarence z Alice myślał, że go zobaczyłaś i wybiegłaś.

-Nie chodziło o niego, tylko o Harry'ego.

-Już wiem...

-Jak śmiałeś wynająć tego chłopaka!?

-Rue, martwiłem się. Chodziłaś taka smutna, chciałem wiedzieć czy Harry coś ci zrobił.

-Wystarczyło zapytać – parsknęłam.

-Nic mi nie mówisz na temat Harry'ego. Nie powiedziałabyś mi.

-Niall nie musisz wszystkiego wiedzieć.

-Ale Rue... Nie wiesz jeszcze tylu rzeczy.

-Czym ty się kierowałeś, że nasłałeś na mnie Jamie'go!

-Kocham cię.

-Co przepraszam? – zatkało mnie.

-Kocham cię – powtórzył.

-Niall, nie. Ja. Ty nie możesz.

-Najwidoczniej mogę, bo tak właśnie jest.

-Niall, ja cię nie kocham. Jesteś mi drugim bratem, przyjacielem.

-Pocałowałaś mnie.

-Miałam mętlik w głowie. Nie chciałam tego.

-Mogłaś mi powiedzieć to zanim zacząłem żywić do ciebie uczucie – zaczął płakać. Nie tylko nie to.

-Niall.

-Nie Ruby. Masz rację. Byłem głupi zakochując się w tobie. – wybiegł z mojego pokoju, a ja nie zdążyłam go zatrzymać. Upadłam na kolana z bezsilności. Nie wierze w to. Nie Niall.

Jestem idiotką. Jak mogłam dopuścić do tego? Z moich oczu popłynęły łzy.

-Nie! – krzyknęłam z całych sił i położyłam się na podłodze, zwijając się w kłębek. Nie chce go stracić. Jest ważną częścią mojego życia.

Moim przyjacielem.

Moim bratem.

Moim bohaterem.

Moją nadzieją.

Moim światełkiem w tunelu.

Moim płomieniem w ciemności.

 

Moim Niall'em.