Breaking Me Again.

Chapter 4 : Friend Request

NOTE: kung may mga typo. Pagpasensyahan niyo na. Madaling araw kasi ako mahilig mag update at isa pa wala akong laptop. I'm using notepad app. Enjoy ~

----

Everytime I thought about it, I felt like I always lost at this one. Nakabusangot pa din yung mukha ko habang naglalakad pauwi.

I deactivated my facebook account. Kainis. Nung una napaka suplado naman nun pero biglang nag iba yung aura. Ganun talaga siguro noh? May mga tao talagang nagbabago. Pati nga balat ng ahas, napapalitan.

It's not the people who change, it's the mask that falls off. Charot.

Di ko tuloy ma contact si kuya. We usually talked each other using messenger kasi tamad akong mag text. At tsaka ang mahal mahal ng load. Messenger is life mga millennials.

Nung nasa harap na ako ng garahe namin, napansin kong nasa labas din si Jeon pero di na muna ako lumapit. I've found out na may kausap siya. Kakauwi niya pa lang pala. Eh, kasi dapat kanina pa siya.

'Who's that guy?' Napaatras ako at nagtago sa gilid ng bushes. Linakihan ko yung mata ko para mas maging klaro yung vision ko. Nagulat ako kasi kilala ko yung lalake. Ganitong ganitong aurahan, tyak na kilalang kilala ko. Ilang araw ko ding nakakasama yan sa family gatherings.

'That's Kobi Rivero!' Biglang nasagi sa isip ko. What's wrong with me? Normal lang naman na maging close sila ni Jeon. By the sight of it, I smiled wider. Hindi naman ako bitter para putulin na lang basta basta connections ko with the Rivero clan. Siguro okay na yung lalayo lang ng konti. Di-distansya lang kung kinakailangan.

Lalapit na sana ako nang natisod ako dahil sa natunghayan ko. Kaya napatago ulit ako.

'Normal lang din ba na may kiss?'

They bid their goodbyes at napansin ko pang ang lapad lapad ng ngiti ng kapatid ko. Wow hanep! Sana lahat ng magakakaibigan noh, may kiss. Napaka friendly naman yata ng imagination nila pareho.

Nabigla ako nang mapadaan yung sasakyan ni Kobi sa harapan ko.

I've acted normal na parang walang nakita. I don't want to ruined their little fantasy. Ayaw ko namang umeksena. Hindi naman ako magiging kontra kung ano mang ka echosan meron sa kanilang dalawa. Hmmm. Konti lang.

At mas lalo akong nagulat nung nag stop yung kotse niya sa harapan ko mismo.

Takte. Nalaman niya bang na witness ko lahat ng nangyari?

He opened his side window. At bumungad ang ngiting pamilyar na sa akin. Somehow mas gwapo talaga itong si Kobi kesa kay Prix. Ba't kaya ganun no? Pag naging ex mo na, feel mo ang panget nung pinatulan mo.

''Hi ate Ganda'' He used to call me that. Well, it's in the blood. Charing

''Uy, Kobi. San punta mo?'' I couldn't help but to let out a smile a.k.a plastican.

Syempre aalis na yan Aiks. Kakalandi lang nyan sa kapatid mo.

''Jeon was with me awhile ago. Need a lift ate?'' That smile of him has different meaning. I perfectly know where those smiles came from. Syempre sa kapatid ko. Saan pa ba nagmana kagandahang loob nung kapatid ko syempre kay kuya Derf.

Akala niya siguro may pupuntahan pa ako. I was walking the opposite direction pauwi sa amin. Sana pala sa garahe na muna ako tumambay.

Nakakataranta naman kasi itong si Kobi.

''Ah no thanks. Actually pauwi na ako. Nahulog ko lang yung piso ko'' umakto ako na as if may nahulog talaga na coin sa lupa. Yumuko yuko pa ako. Di niya sana mahalata. Silly me.