Breaking Me Again.

Chapter 40 : Too close

Aika:

I immediately dismiss the saddening thought the moment I felt the waters forming in my eyes. Paulit-ulit na lang Aika. Natuto kana ba?

And then I saw Zedrione.
"Okay, ano na naman ba'to Zed?" bungad ko sa kanya habang pareho kaming nakaupo lang sa gilid ng basketball court. He looks different from the last time I saw him. Masyado siyang seryoso. Alam ko namang seryoso siya pero mas naging grabe ngayon.

Kulang pa ba na sabihin ko sa kanya na 'okay lang ako' , 'di naman ako nasaktan, sobrang layo sa bituka nun' pero hanep ang sakit.

Tumayo siya ng bahagya at tinignan ako ng masama at ganun na lang din ang pagkagulat ko.
"Bulag ka talaga sa pag-ibig" nakapamewang nyang saad habang iritabling inaayos ang kwelyo niya sa leeg.

Inalis niya ang necktie na nakatali sa polo niya. Bigla naman akong napalunok ng makita ang dalawang botones na nakabukas sa bandang itaas ng kwelyo.

I glanced and answered back "pwede mo naman akong iwan. Hindi ko kailangan ng simpatya mo. At isa pa, mahal ako ni Prix. Mahal na mahal. Period. At—"

He murmured something I don't understand. Hindi ko maintindihan ang biglaang pagiging childish niya minsan.

I cutout my sentence and noticed that Zedrione was not listening to me. Nakahawak lang siya sa cellphone niya na para bang naiinip na sa mga sinasabi ko. To think na siya yung dahilan kung bakit kami nandito.

He cleared his throat to catch my attention "Eh ano ngayon kung mahal ka niya? Come to think na di man lang siya nagsabi na makakasama niya pala yung ex niya. It's not really boredom that I felt right now. It's sadness and just pure disappointments"

Di agad rumehistro yung mga salitang sinabi niya. Yun ba yun? Na kahit sa maliit na bagay di man lang masabi-sabi ni Prix sa akin. Eh, baka naman may rason siya. May magbabago ba kapag sinabi niya sa akin? Ang babaw ko.

Napapikit ako bigla ng may napansin akong bola na papalapit sa akin. Akala ko tatamaan ako. Matatamaan talaga siya sa akin! He's a total war freak. Pa minsan minsan lumalabas yung pagka topak niya eh.

Ou nga pala nasa basketball court kami. I don't know kung bakit dito niya ako dinala. Dito din kami nung... nevermind.

At walang ibang tao dito kundi kami lang. Nasa main hall silang lahat. Sana nga di na lang ako sumali. Mapapahiya pa section namin. Tapos ano sasabihin ko sa kanila kinabukasan? Dahil sa selos guys kaya di ko nakayanang rumampa sa stage.

Gosh, Nakakahiya ka Aiks!

Napapitik na lang ako sa aking noo nang biglang marinig na naman si Zed na magsalita.
"Para kang bola, pinaglalaruan ka lang niya" pag dri-dribble niya dun sa isang bolang hawak niya sabay shoot dun sa ring.

Buti nga hindi na shoot.

Guess that's one of the other reasons why I shouldn't be out with him. Dami niyang alam.

"Oh, ano na? Tititigan mo na lang ba yang bola sa kamay mo?" dagdag niya pa. He's a total mood wrecking.

At anong sabi niya? Para akong bola dahil pinaglalaruan lang ni Prix yung feelings ko? Somosobra kana talaga Zedrione.

Tumayo ako at kinuha yung bola at hinagis ng napakalakas. What to expect, di ko siya natamaan pero it made him stopped for awhile.

"Kanina ka pa, gusto ko ma pag-isa. Please" I yelled at him. Halos mag echo yung boses ko sa buong paligid.
Napasandal na lang ako sa pader habang nakatingin pa din sa direksyon niya. Ilang kilometro din ang layo namin sa isa't isa. Hindi ko nga alam kung bakit ang bilis niyang napunta sa ibang spot ng court.