A Brief History Of Us (Completed)

Chapter 4

 Months passed, natawid ko naman ng maayos ang hell week, nakapag-pasa ako ng projects before deadline, at nakapasa sa 4th periodical exams. Dahilan para maging valedictorian ako ng buong grade 7.

Proud na proud sila mom and dad kaya habang inaayos ko ang sarili ko para sa recognition ngayon, may inabot sila na green box. I gave them a  questioned look.

"Open it!" nakangiting sabi ni dad.

"Mom,Dad. Kung Jewelry lang itona sosootin ko ngayong ocassion. Wag na. I have loads"

Akmang ibabalik ko na yung box pero ibinalik ulit it ni mommy sa akin.

"Just Open It."

Binuksan  ko nga at nakitang susi ito.

"Ano toh dad?" tanong ko. "Car Keys?"

Umiling si Dad. "No! It's your own house hija!"

Halos mapatayo ako. Shit! Really?! 

"I'm fine here sa Antel mom,bakit niyo pa ako binilhan ng bahay?!"

"We know. Pero kasi, mas malapit sa school mo. Mas convenient.  Imbes na nagagawa mo na yung assignment mo pag-alis mo ng school,babyahe ka pa ng malayo just to get here at Antel." Sabi ni mom.

Niyakap ko sila. Ang bahay talga namin ay dito sa Antel Grand Village. Hatid sundo ako ng drivers kasi medyo malayo ang CLS.

"And besides, you deserve it!" sabi ni dad. "Our Unica Hija's a valedictorian!" 

Niyakap ko sila pareho. "Thank you so much po mom and dad!"

Tumango sila at lumabas na sa kwarto ko. Hindi matanggal ang ngiti  ko habang nagmi-makeup. Saan kaya nila nakuha ang pera pambili ng bahay ko? Maybe sa lima naming on-going businesses? I wonder?

Habang pababa sa glass staircase ng bahay namin, nakita ko na sila mom and dad na napakaformal ng attire! Silang dalawa ang pupunta,anila'y valedictorian daw ako kaya dapat nandoon sila pareho.

"Did I over do the makeup?" tanong ko

"No. You look pretty,just like your mom." sabi ni dad. "Now,let's go to your recognition."

***

Pagkadating ko sa schoool,ina-awardan na ang mga grade 1 students. Tama nga si dad,kailangan ko ng bahay na malapit sa school para hindi ako ma-late.

Umupo na sila mom sa mga upuan na para sa parents ng awardees. Habang papunta ako sa upuan ko,maraming bumati sa akin na schoolmates ko, as usual,nag-thank you lang ako. Iginala ko ang mga mata ko sa auditorium,nagbabaka-sakaling nandito si Kiel. Pero wala. Hindi ba siya nakasali? Oo. Hanggang ngayon may nararamdaman pa rin ako para sa kanya. Ginawa kong inspirasyon ang pananakit niya sa akin para ma-achive ko ito. Para patunayan sa kanya na hindi ako babagsak dahil lamang nagmahal ako ng lalaking hindi kayang suklian ang pagmamahal ko sa kanya.

Tinawag na ang mga grade 7na may non-academic award. Ang akin ay Most Punctual pero mamaya na iaa-award kapag tinawag na ako.

Ako ang huling tinawag kaya nagsimula ng tumayo ang parents ko para samahan ako sa pag-akyat sa stage.

"Monteverde,Summer Anne D. Best in Math,Best in Araling Panlipunan,Best in Elective,Best in Science,Writer of the Year,Most Punctual and Class Valedictorian!" sabi ni Sir Val na ang host ng recognition namin ngayon.

Hati sa pagsusuot ng medals sila mom and dad sa akin,sabay rin nila akong hinalikan sa pisngi,

"Hoooo! Best Friend namin yan!" sigaw nila Ivan,Caryl,at Nicolas. Na pare-parehong non-academic awards ang nakuha. Nginitian ko sila at Kinawayan. Now It's time to deliver my speech.

Bumaba sila mom at inabot sa akin ang mic. Simple lang ang naging speech ko. Pinasalamatan ko lang sila mommy at daddy,mga Kaibigan ko,si Lord,at ang mga teacher's na humubog sa katalinuhan ko.

Huminga ako  ng malalim pagkababa ko ng stage. Nauhaw ako doon ha! Nag-signal ako kila mommy and daddy na baba muna ako sa canteen para bumili  ng tubig. Nag-okay sign naman sila. 

Binuksan ko ang pintuan at chineck ko ang bulsa ng palda ko. Buti may ten pesos pa ako! Pagkababa ko ng hagdanan,dumiretso kaagad ako sa canteen.

Ans Surprise! He's here!

He's wearing a blue v-neck shirt at jeans. Nagahuhuramentado na naman tong puso ko na hanggang ngayon siya ang tinitibok.

Tumayo siya nung nakita niya ako.

"Summer." tawag niya.

Blankong expresyon lang ang binigay ko sa kanya. Dumiretso ako sa counter at at nagkunwaring hindi ko siya nakita.

"Hi Ate Rose!" Bati ko nang makitang siya ang nagbabantay sa canteen ngayon. Siguro nasa 23 years old na siya. Siya yung canteen helper na alam na ang mga gusto kong pagkain sa canteen.

"Oh,Summer,daming Medals ah!" Tumango ako.

"Opo Ate Rose,Valedictorian-"

"Nako." pagpuputol ni Ate Rose. "Congrats! Ano ngayon ang gusto mo? Wala masyadong pagkain ngayon kasi magsasara na ang klase."

"Tubig lang po ako Ate Rose." ngiti ko.

Umalis si Ate Rose para kumuha ng tubig sa fridge. 

Nilingon ko yung gwapong nilalang sa likuran ko. Nakapamulsa siya. Nung inabot na sa akin ni Ate Rose yung tubig,tumabi si Kiel sa gilid ko.

"Ako na." singit ni Kiel,binigyan niya si ate Rose ng 100 pesos.

"Nako po Ate." sabi ko. "Ito na lang pong 10 pesos para may barya ho kayo." Hindi ko pa rin tinitignan si Kiel sa gilid ko.

"Ito na nga ho Ate Rose." pagpipilit ni Kiel. "Suklian niyo na lang ho ako."

Tinanggap ni Ate Rose yung 100 pesos ni Kiel.

"Ate Rose naman eh!"

 Ngumisi lang si ate Rose sa akin. Naga-gwapuhan rin kasi ito kay Kiel. 

Kinuha ko yung tubig na ngayon ay hawak na Kiel at binuksan ko ito.

"Salamat." sabi ko kay Kiel ng hindi siya tinitignan.

Nagulat ako kasi hinigit niya bigla yung braso ko palabas ng canteen.

"Ano bang problema mo Kiel?!"

"You're jealous!" Sabi  niya sa akin. It's not a question. It's a shitty statement!

"Yeah,so what if I am?!" 

"Mahal mo ako." Sabi ni Kiel.

"Kung magso-sorry ka Kiel,then you are simply forgiven!" Galit kong utas sa kanya,

Hinwakan niya ang baba ko at inilapit niya ang mukha ko sa kanya. 

"Mahal mo ako. And sorry. Sorry for all the damage I caused you. Sorry for not loving you back."